Δευτέρα 5 Δεκεμβρίου 2016

Οι αυλοί του βασιλιά που χάλασαν στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών


Ας μιλήσουμε λίγο για μουσική. Πραγματική μουσική. Όμορφα όργανα, ξύλινα, μεταλλικά, μεγάλα, μικρά, όργανα ορχήστρας. Εγώ από μουσική δεν ξέρω πολλά, κατάγομαι από οικογένεια που δεν ήταν φιλόμουση, αλλά επέλεξα να σπουδάσω στην Κέρκυρα, στο νησί που αγαπά τη μουσική, και να μπλέξω με τους μουσικούς φοιτητές του. Έμπλεξα πολύ. Σιγά σιγά, ακούγοντας ακούγοντας, κάτι μαθαίνεις. Εξάλλου ανέκαθεν εκτιμούσα ιδιαίτερα και τις εννέα μούσες. Στην Κέρκυρα έμαθα να ακούω συναυλίες, καθώς όλοι οι φοιτητές του μουσικού τμήματος υποχρεωτικά θα κάνουν κάποια στιγμή μία συναυλία. Καμία μουσική δεν συγκρίνεται με αυτή τη μουσική που ακούς με όλες τις αισθήσεις σε μια ζωντανή συναυλία. Το κατάλαβα από την πρώτη στιγμή.  Κι από τότε δεν σταμάτησα ποτέ να επιδιώκω να ακούω αληθινή μουσική. Ειδικά όταν βρίσκομαι στην μεγάλη πόλη μου, στην Αθήνα που συγκεντρώνει όλα τα καλά (κι όλα τα κακά βέβαια). Αφού ζούμε στην Ελλάδα, μιλώντας για μουσική (ή για ό,τι άλλο), αναπόφευκτα μιλάς και για την ελληνική πραγματικότητα που δεν ξεχνά να σε ντροπιάζει, δυστυχώς.

Απόγευμα Παρασκευής, φτάνω στην πρωτεύουσα και κατευθύνομαι με το μετρό στο Μέγαρο Μουσικής που βρίσκεται στον πιο ευρωπαϊκό δρόμο των Αθηνών, στη Βασιλίσσης Σοφίας. Ένα αρκετά εντυπωσιακό κτίριο που δημιουργήθηκε στις αρχές τις τελευταίας δεκαετίας του 20ού αιώνα για να στεγάζει τους ήχους όλου του κόσμου. Τη μέρα εκείνη στη μεγάλη αίθουσα, χωρητικότητας 1.900 και πλέον ατόμων, μπορούσες να ακούσεις τους αυλούς του βασιλιά κι όταν μιλάμε για τους αυλούς του βασιλιά μιλάμε για το εντυπωσιακό εκκλησιαστικό όργανο, μαζί με την Κρατική Ορχήστρα των Αθηνών που πραγματοποιούταν σε συνεργασία με τη Γαλλική Πρεσβεία της Αθήνας και το Γαλλικό Ινστιτούτο Ελλάδος. Διηύθυνε ο μαέστρος Μιχάλης Οικονόμου, ενώ στο όργανο ήταν ο Γάλλος προσκεκλημένος Thierry Escaich. Η αίθουσα γέμισε (κυριολεκτικά) και η συναυλία ξεκίνησε.

Το πρώτο μέρος περιλάμβανε τη Φαντασία και φούγκα σε σι ελάσσονα, BWV 544 (μεταγραφή για ορχήστρα: Δημήτρης Μητρόπουλος) του Johann Sebastian Bach, το Κοντσέρτο για εκκλησιαστικό όργανο, τύμπανο και έχγορδα, σε σολ ελάσσονα του Francis Poulenc και στο δεύτερο μέρος θα ακούγαμε τη Συμφωνία αρ.3 σε ντο ελάσσονα, έργο 78, του «εκκλησιαστικού οργάνου» του  Camille Saint-Saëns. Το πρώτο μέρος κίνησε καλά με την Κρατική Ορχήστρα Αθηνών να μας δείχνει τις αδυναμίες της, την καλοσχεδιασμένη αίθουσα του Μεγάρου την καλή ακουστική της και το εκκλησιαστικό όργανο τους ιδιαίτερους ήχους του.

Μετά το διάλειμμα κι ενώ όλοι είχαμε επιστρέψει στις θέσεις μας, το εντυπωσιακό εκκλησιαστικό όργανο του μεγάρου με τους 6.080 αυλούς του αποφάσισε να χαλάσει αφήνοντας τον Γάλλο προσκεκλημένο χωρίς όργανο.  Μας ζητήσαν συγγνώμη για την καθυστέρηση και μας ενημέρωσαν ότι προσπαθούν να το διορθώσουν. Όμως, αμέσως μπήκε ο μαέστρος Οικονόμου που ξεκίνησε να διευθύνει ανενόχλητος την ορχήστρα ενώ από πίσω ο Τ. Escaich πάσχιζε να φτιάξει το εντυπωσιακό αλλά χαλασμένο όργανο. Άκαρπες οι προσπάθειες του που μύριζαν αγωνία την ώρα που η ορχήστρα συνέχιζε αυτό που είχε μελετήσει και προβάρει. Ντροπιασμένος και με μεγάλη αμηχανία, κατέβηκε από το θρόνο του, γιατί αυτός ήταν ο βασιλιάς των αυλών, αποφασισμένος όχι να φύγει (όπως θα έπρεπε να κάνει εδώ που τα λέμε) αλλά να κατευθυνθεί προς στο πιάνο να ακουστεί ένα κάτι εκεί που θα έπρεπε οι ήχοι του εκκλησιαστικού οργάνου να ηχήσουν σε όλη την αίθουσα. Βέβαια, το πιάνο ήταν κατειλημμένο από δύο πιανίστες καθώς ήταν κι αυτό μέρος της ορχήστρας. Όμως σηκώθηκαν, άνοιξαν την ουρά, για να παίξει ο οργανίστας, να υπάρξει στο κενό της ορχήστρας ένας ήχος, μια απάντηση. Όσο έπαιζε, αυτοί περίμεναν παράμερα κι όταν τελείωσε ξανακάθισαν κι αυτό συνεχίστηκε μέχρι το "εντυπωσιακό" φινάλε που ο οργανίστας προσπαθούσε να κάνει το πιάνο να ακουστεί δίπλα σε μια ορχήστρα που την διηύθυναν σαν να μην έχει γίνει τίποτα. Ντροπιασμένος ο Γάλλος σπουδαίος μουσικός δεν υποκλίθηκε ποτέ λες κι ήταν δική του ευθύνη που ήρθε να δώσει μουσική σε μια ασυντήρητη, εγκαταλελειμμένη χώρα της βιτρίνας.
 
Η συμφωνία που όλοι εμείς δεν ακούσαμε, αλλά δεν έγινε και τίποτα, δεν πέθανε και κανείς, το όργανο του Μεγάρου χάλασε, όπως αφοπλιστικά μας είπε ο μαέστρος με το πέρας της συναυλίας:

9 σχόλια:

To love life for what it is είπε...

Σοβαρά, τώρα;!;!;! Σε συναυλία με εκκλησιαστικό όργανο, κυρίως το τελευταίο πηγαίνεις για να ακούσεις - και το είχαν ασυντήρητο;! Τον πρωταγωνιστή της συμφωνίας;!

librarian είπε...

ΝΑΙ!!!Χάλασε στη μέση της συναυλίας και κανείς του μεγάρου δεν βγήκε να ζητήσει μια συγγνώμη να πει ότι όποιος ήθελε μπορούσε να πάρει τα λεφτά του πίσω... Ο μαέστρος να κάνει κάτι για τον Γάλλο που πάσχιζε.
Ωχ Θεέ μου, πόση ντροπή ένιωσα, πόσο για κλάματα είμαστε...

Μιχάλης είπε...

Γεια σας είμαι ο Μιχάλης Οικονόμου ο μαέστρος της συναυλίας. Χαριτωμένα τα γράψατε, απλά να σας ενημερώσω ότι τη στιγμή που με είδατε να βγαίνω στη σκηνή, μόλις είχα λάβει τη διαβεβαίωση των ανθρώπων του Μεγάρου ότι το όργανο επισκευάστηκε και το ίδιο μου έγνεψε και ο Γάλλος σολίστας από τη θέση του. Βασικά έδωσε και "λα" για να κουρδίσει η ορχήστρα, απόδειξη ότι το όργανο προς στιγμήν δούλεψε κανονικά..Γι αυτό και βγήκα, αλλιώς δεν θα έβγαινα ποτέ να διευθύνω εάν ήξερα ότι το όργανο δεν λειτουργούσε ή ότι θα ξαναχαλούσε. Προφανώς κατα τη διάρκεια του πρώτου μέρους του έργου, το όργανο ξαναχάλασε και έτσι ο σολίστας αποφάσισε να "σώσει" τη συναυλία πηγαίνοντας στο πιάνο. Στο μισό δευτερόλεπτο που είχα για να αποφασίσω αν θα συνεχίσω με το πιάνο ή όχι αποφάσισα τελικά να συνεχίσω.. Και με το πέρας της συναυλίας ζήτησα συγνώμη εκ μέρους του Μεγάρου αλλά εσείς μόνο ότι δεν πέθανε κανείς ακούσατε. Α ναι και όντως δεν πέθανε κανείς.. Καλό απόγευμα :)

librarian είπε...

Μεγάλη τιμή που διαβάσατε την ανάρτησή μου κ. Οικονόμου και που βρίσκετε χαριτωμένα τα όσα γράφω, με εντυπωσιάζει για άλλη μια φορά η δύναμη των λέξεων και του διαδικτύου.
Δεν υπάρχει λόγος να δικαιολογείστε. Προφανώς, δεν ήταν δική σας ευθύνη που το εντυπωσιακό εκκλησιαστικό όργανο του Μεγάρου χάλασε και το κοινό που ήρθε να το ακούσει δεν το άκουσε. Εξάλλου απόλαυσα ιδιαίτερα την αντιμετώπιση του σολίστα στην προσπάθεια του να σώσει τη συμφωνία.
Ευχαριστώ για το σχόλιο. Καλή και δημιουργική συνέχεια.

Ανώνυμος είπε...

Οχι!! Δεν πεθανε κανεις!! Ευτυχως!! Ομως,ειδικα στην εποχη αυτη, χρειζομαστε και την αξιοπιστια,την εμπιστοσυνη ,την συνεπεια ,και την αισθητικη με την μια και μοναδικη της εννοια...της ηθικης!! Αυτα, απο την πλευρα των υπευθυνων του Μεγαρου!!Ακομα και ενα ''λυπουμεθα'' ,θα εκανε την κατασταση πιο ανεκτη!!

To love life for what it is είπε...

Χαίρομαι που ο "Μιχάλης" παραπάνω έχει σε τόσο μεγάλη εκτίμηση την ανθρώπινη ζωή! Και χαίρομαι διπλά που ο ίδιος, με τη συγκεκριμένη επαγγελματική του νοοτροπία, δεν είναι γιατρός!

(Και συ, βρε Βολτίτσες! Βρε - Βολτίτσες! Άλλη φορά μην τα γράφεις τόσο νόστιμα, ώστε να διευκολύνεις τους αναγνώστες σου να αντιλαμβάνονται τη σημασία αυτών που γράφεις! ;-))

librarian είπε...

Ανώνυμε δεν ξέρω αν ήσουν στο κοινό του Μεγάρου της Παρασκευής αλλά συμμερίζεσαι και δικά μου συναισθήματα.


To love... μάλλον πρέπει να γράφω λιγότερο νόστιμα ή και καθόλου όταν σε κάποιον μπορεί να μην είναι αρεστά...

Ανώνυμος είπε...

Καλησπερα, ειμαι η ανωνυμη των 12.44μ.μ! Οχι δεν ημουν στο Μεγαρο στην συγκεκριμενη συναυλια,αλλα πραγματικα συμμεριζομαι τα συναισθηματα σου....καπως ετσι θα αισθανομουν και εγω! Για αυτο και αναφερω οτι ολα εχουν να κανουν με την αισθητικη ,με την οποια διαχειριζονται τα παντα!! Στο μεγαρο αυτο εχουν δωθει καν και καν χορηγιες!!!! Ειναι απαραδεκτο να μην προσπαθουν να συντηρουν τα παντα. Και ενα παση περιπτωση εγινε μιαζημια ,μια ατυχια....Πως ειναι δυνατον,να αφηνουν τον καλλιτεχνη και το κοινο,ετσι...χωρις μια ανακοινωση...να δειξουν οτι πρωτοι,σεβονται την εκδηλωση λαι μετα πωλουν και εισητηρια για τον κοσμο!! Αρα...''στεγαζουν'' απλα τις εκδηλωσεις?
Καλη συνεχεια να ευχηθω!

librarian είπε...

Κρίμα που δεν ήσουν εκεί, θα χαιρόμουν να ακούσω την άποψη κι άλλων από το κοινό. Πράγματι, περιμένει κανείς μεγαλύτερη αξιοπιστία και υπευθυνότητα από το Μέγαρο Μουσικής Αθηνών...