Για τη Νάνερλ Μότσαρτ

Τους φίλους που μου δωρίζουν βιβλία τους  αγαπώ λίγο παραπάνω. Το ίδιο και με όσους δωρίζουν παιδικά βιβλία στην κόρη μου. Είναι προφανές ότι είναι το καλύτερο δώρο για εμένα και για τις βιβλιοθήκες μας. 

Ένα ακόμη βιβλίο, λοιπόν, ήρθε στη βιβλιοθήκη και στην καρδιά μου. Πρόκειται για ένα ακόμη μουσικό βιβλίο που αναφέρεται στη ζωή του μεγάλου μουσικοσυνθέτη Βόλφγκανγκ Αμαντέους Μότσαρτ. Πολλά παρόμοια βιβλία κυκλοφορούν στο εμπόριο τα οποία απευθύνονται σε βρέφη και νήπια και μάλιστα έχουν και κοινά μουσικά αποσπάσματα, όπως το alla turca ή το μαγικό αυλό. Εξάλλου είναι γνωστές οι ευεργετικές ιδιότητες της κλασικής μουσικής και ειδικά της μουσικής του Μότσαρτ.

Το συγκεκριμένο, όμως, μουσικό παιδικό βιβλίο διαφέρει από όλα όσα κυκλοφορούν γιατί μπορεί βέβαια να πρωταγωνιστεί ο αναμφισβήτητα μεγάλος Μότσαρτ, όμως αφηγήτρια και κεντρικό πρόσωπο της ιστορίας είναι η ξεχασμένη από την Ιστορία η μεγαλύτερη κατά πέντε χρόνια αδερφή του. 

Η Νάνερλ, όπως αποκαλούσε η οικογένειά της την Μαρία-Άννα Μότσαρτ ήταν και αυτή ένα παιδί θαύμα που ακολουθούσε τον πατέρα και τον αδερφό της στις περιοδείες  τους στις βασιλικές αυλές. Έπαιζε με ιδιαίτερη δεξιοτεχνία φορτεπιάνο και ίσως να είχε συνθέσει μουσικά έργα όπως ο αδελφός της τα οποία δεν έφτασαν ως τις ημέρες μας, όπως ούτε το όνομά της. Η κοινωνία και κατ' επέκταση η ιστορία, η επιστήμη και οι τέχνες δεν έχει σταθεί εξίσου δίκαια στο γυναικείο φύλο καθώς τα ήθη και τα έθιμά θέλουν τη γυναίκα να ασχολείται με την οικογένεια και να ξεχνά το όποιο ταλέντο της, την οποία δεξιοτεχνία της, την όποια αγάπη της.

Το βιβλίο αυτό μου έδωσε αφορμή να συζητήσω με την κόρη μου γιατί η Ιστορία κάνει αναφορά κυρίως στα αντρικά ονόματα. Κι ας ξέρω ότι είναι νωρίς ακόμη, κάποια πράγματα πρέπει να λέγονται από νωρίς για να τα κατανοούν γρήγορα οι νέες γενιές και αν είμαστε τυχεροί να διορθώσουν. Γιατί ακόμη χρειάζεται δουλειά πολλή κι όσες επιλέξαμε να κάνουμε οικογένεια το γνωρίσαμε. 

Κι όλα αυτά ξεκίνησαν από ένα βιβλίο για πολύ μικρά παιδιά για την πολύ γνωστή ζωή του Μότσαρτ.

Ω Νάνερλ χαίρομαι τόσο που σε γνωρίζω στην κόρη μου!