Βιβλιοθήκες=Πρόσβαση (για όλους)

Οι βιβλιοθήκες, αγαπητοί μου, έχουν μια βασική αρχή. Πρέπει να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους σε όλους ανεξαιρέτως και χωρίς καμία απολύτως διάκριση. Έτσι είναι η γνώση, δεν έχει σύνορα και θα πρέπει ξεπερνάει κάθε εμπόδιο. Και οι βιβλιοθήκες είναι γνώση και μόρφωση, ιδιαίτερα οι ακαδημαϊκές που πλαισιώνουν την ακαδημαϊκή μελέτη. Και σε αυτή τη χώρα η ακαδημαϊκή παιδεία είναι μεγάλη σε ποσότητα αν κρίνουμε από τη πληθώρα των ακαδημαϊκών ιδρυμάτων που έχουν ιδρυθεί όλα αυτά τα χρόνια. Όλα ανεξαιρέτως έχουν τη βιβλιοθήκη τους που οφείλει να κάνει τη δουλειά της παρόλες τις περίεργες συνθήκες που μπορεί να επικρατούν, ενδεχομένως χωρίς προσωπικό, χωρίς οικονομικούς πόρους ή με πόρους που αφορούν συγκεκριμένα ζητήματα, χωρίς υποδομές κ.ο.κ.

Αλήθεια είναι η ακαδημαϊκή γνώση προσβάσιμη σε όλους; 

Τα πανεπιστήμιά μας είναι ανοιχτά στην ευρύτερη κοινωνία; σε κάποιον που θέλει να έχει πρόσβαση στην ελληνική πληροφορία ενώ ζει σε άλλη χώρα, σε κάποιον που φοιτά σε άλλη πόλη, σε κάποιον που δεν φοιτά αλλά θα ήθελε να μάθει, σε κάποιον που φοιτά αλλά έχει κάποια αδυναμία; Γι' αυτόν τον τελευταίο θέλω να πω δύο λόγια. Γι' αυτόν που γεννήθηκε με κάποια αναπηρία ή που την απέκτησε στην πορεία της ζωής του και παρόλα τα προβλήματα θέλει να μάθει, θέλει να έρθει σε επαφή με την επιστήμη και την πληροφορία, γι' αυτόν τον ένα (ή περισσότερους) τι κάνουμε;

Τα άτομα με αναπηρία έχουν δικαίωμα να εισαχθούν στα ελληνικά πανεπιστήμια (το 5% των εισαχθέντων), αφού μπουν όμως τι γίνεται; ποιες προσπάθειες έχουν γίνει για να βοηθηθούν αυτά τα άτομα ώστε να έχουν πρόσβαση στη γνώση; Αν θέλουμε να παύσει η διάκριση που τα άτομα αυτά βιώνουν σε κάθε πτυχή του βίου τους, τότε θα πρέπει να παύσουμε τουλάχιστον τα εμπόδια που βρίσκονται ανάμεσα στα άτομα με αναπηρία και την πληροφορία. Οι νέες τεχνολογικές εφαρμογές είναι σύμμαχός και βοηθός μας.

Οι ακαδημαϊκές βιβλιοθήκες υπακούοντας στη Συνθήκη του Μαρακές ξεκινούν μια προσπάθεια που απευθύνεται για αρχή κυρίως σε άτομα που πάσχουν από ελαττωματική ή εξασθενημένη όραση που δεν μπορούν να διορθωθεί με χρήση διορθωτικών φακών σε τέτοιο βαθμό που θα ήταν ικανοποιητικός για διάβασμα ή άτομα που λόγω μιας αναπηρίας δεν μπορούν να διαβάσουν ένα τυπωμένο κείμενο με συμβατικό τρόπο. Οι φοιτητές των πανεπιστημίων που ανήκουν σε αυτήν την κατηγορία θα πρέπει με το που εισαχθούν στο πανεπιστήμιο να έχουν πρόσβαση στα συγγράμματα. Σταδιακά όλα τα συγγράμματα που διανέμονται στους φοιτητές (τα οποία το ελληνικό κράτος αγοράζει από εκατοντάδες εκδοτικούς οίκους και θα συνεχίζει να αγοράζει και να διανέμει) θα είναι προσβάσιμα για εκείνους στη ψηφιακή βιβλιοθήκη AMElib. Για να επιτευχθεί αυτό χρειάζεται συνεργασία μεταξύ εκδοτών και ακαδημαϊκές βιβλιοθήκες.

Οι βιβλιοθήκες οφείλουν να παρέχουν πρόσβαση στο υλικό που διαθέτουν ακόμη και σε εκείνα τα άτομα που αδυνατούν να διαβάσουν. Πλήθος λογισμικών υπάρχουν και μας περιμένουν να τα εφαρμόσουμε (δείτε εδώ). Σήμερα άτομα με περιορισμένη όραση αύριο άτομα με αυτισμό ή δυσλεξία.

Ας ενημερωθούν οι εκδοτικοί οίκοι ότι οι βιβλιοθήκες ουδέποτε θέλησαν να βλάψουν το επάγγελμά τους. Πάντα στέκονται δίπλα τους με σκοπό να διαδώσουν το προϊόν που παράγουν το οποίο τυγχάνει να είναι κάτι πολύ περισσότερο από ένα οποιοδήποτε προϊόν.