για την αγάπη των βιβλίων

Θυμάμαι ακόμη εκείνες τις επιστημονικές μελέτες που διάβαζα στις αρχές του αιώνα που σαν ταινίες επιστημονικής φαντασίας μιλούσαν για ένα κόσμο που η έντυπη πληροφορία δεν θα υπάρχει. Ο θάνατος του χαρτιού, ο θάνατος του βιβλίου κι άλλοι τέτοιοι θάνατοι. Ακόμη κυκλοφορούν γελοιογραφίες που απεικονίζουν παιδιά να κοιτούν με απορία ένα έντυπο βιβλίο. Σαν τα παιδιά να μαθαίνουν γράμματα από ταμπλέτες κι από διαδραστικούς πίνακες και ουχί από κακομούτσουνα ολοχάρτινα βιβλιαράκια. Σαν οι ευσυνείδητοι γονείς να διαβάζουν παραμύθια στα παιδιά τους από κινητά και ουχί από ολοχάρτινα χρωματιστά παιδικά βιβλιαράκια. Εγώ που είμαι όλη την ημέρα στον υπολογιστή, γελάω με όλους όσους προοικονομούν το τέλος του χάρτινου φίλου μου. Υπάρχουν ακόμη αυτοί που έχουν το χάρισμα να βλέπουν τόσα πετυχημένα το μέλλον;

Όλη αυτή η εισαγωγή εξαιτίας μιας νέας έκδοσης που κρατώ με χαρά και λίγη περηφάνια στα χέρια μου. Ένα ιδιαίτερο βιβλιοβιβλίο που υπενθυμίζει σε όλους μας ότι οι χάρτινες λέξεις έχουν μια άλλη αξία που μόνο με θαυμασμό μπορούν να γράψουν γι' αυτές οι ψηφιακές λέξεις μου. Βλέπετε, οι χάρτινες λέξεις αποκτούν υπόσταση, περιβάλλονται από ξεχωριστά εξώφυλλα, έργα τέχνης καμιά φορά, έχουν αφτιά με πληροφορίες για τον συγγραφέα, οι συγγραφείς έχουν ονοματεπώνυμο, οι σελίδες ξεφυλλίζονται εύκολα χωρίς να απαιτούν πολλές κινήσεις. Όλα στον χάρτινο κόσμο είναι διαφορετικά και πιο όμορφα. Ακόμα και οι ίδιες οι λέξεις σαν να βγάζουν καλύτερα νόημα στο χαρτί κι η ανάγνωση να γίνεται πιο απολαυστική (αναμφίβολα). Για την αγάπη των βιβλίων, λοιπόν, μιλάει αυτό το βιβλίο, γραμμένο με τον ιδιαίτερο ύφος της Έλλης Δρούλια, διευθύντριας της τρίτης μεγαλύτερης βιβλιοθήκης αυτής της χώρας, της Βιβλιοθήκη της Βουλής, που εξέδωσαν οι εκδόσεις νήσος. 

Εσείς οι συστημικοί αναγνώστες αυτού του μπλογκ αν διαβάσατε αυτό το βιβλίο και κάτι σας θύμιζαν τα κείμενα ή δεν σας θύμιζαν τίποτα, είναι επειδή τα είχατε διαβάσει σε αυτό το ιστολόγιο. Εγώ ήμουν πάντα η πρώτη αναγνώστρια τους κι όμως τώρα που τα διαβάζω είναι σαν να μην τα έχω διαβάσει ποτέ ξανά κι ας ξέρω ότι είναι μερικά κλικ πιο πέρα. Τα πιάνω πρώτη φορά στα χέρια μου. Το βιβλίο αποτελείται από κείμενα που έχει γράψει εδώ η συγγραφέας αλλά και στο προηγούμενο μπλογκ της το tobaccori. Δεν έχει γίνει καμία αλλαγή  στα κείμενα. Είμαι σίγουρη όμως ότι πολλοί, όπως εγώ, θα θέλουν να έχουν αυτό το βιβλίο και ας ξέρουμε ότι μπορούμε να βρούμε διαδικτυακά τα κείμενα αυτά και να τα εκτυπώσουμε αν τα θέλουμε να τα έχουμε σε χαρτί. 

Να ευχαριστήσω την Elli για όσα γράφει για εμένα στην εισαγωγή του βιβλίου και φυσικά να την παροτρύνω να μας χαρίσει κι άλλα ψηφιακά κείμενά της τώρα που τα παλαιότερα απέκτησαν τη δική τους χάρτινη στέγη. Γιατί οι διαχειριστές εδώ συνεχίζουν να είναι δύο, εγώ κι εκείνη. Εξάλλου δεν πρέπει να μένουν παραπονεμένα τα βιβλιοβιβλία που όλοι αγαπάμε να μιλάμε και να διαβάζουμε γι' αυτά. Και τέλος πάντων ποια είναι αυτά τα παραπονεμένα βιβλιοβιβλία που δεν έχω μιλήσει εγώ γι' αυτά;