Λίγοι είναι εκείνοι που μπαίνουν σε ένα βιβλιοπωλείο και κατευθύνονται προς τα ράφια για να διαβάσουν ράχες. Ακόμη κι εγώ, τις περισσότερες φορές στέκομαι στα βιβλία που είναι προβολή στα κεντρικά σημεία, στις νέες εκδόσεις, λες και ξέρω όλες τις παλιές και μου λείπουν οι νέες.
Ακόμα και όταν κοιτάω τα ράφια, δεν βλέπω στην πραγματικότητα τίτλους, το όμορφο θέαμα κοιτώ. Χρώματα το ένα δίπλα στα άλλο.
Κι όμως, εκεί στα ράφια κρυμμένα περιμένουν τα καλά βιβλία να τα βρεις. Δεν σου τραβούν το μάτι, είναι λεπτά και δεν πολυφαίνονται. Ώρες πρέπει να αφιερώσεις, να τα κοιτάς καλά ένα ένα, να τραβάς από τη σειρά όποιο σου κάνει εντύπωση, να το ξεφυλλίζεις, να το περιεργάζεσαι.
Εκεί, στα ράφια που συνήθως δεν έχει κόσμο, βρίσκονται κρυμμένοι θησαυροί.
Εκεί βρήκα ένα ακόμη παιδικό βιβλιοβιβλίο, αυθεντικό βιβλιοβιβλίο, αφού ο αφηγητής του και ο βασικός ήρωας είναι ο Χωρίς Οικογένεια. Ένα βιβλίο που αλλάζει χέρια, επιβιώνει στο πέρασμα των χρόνων, γερνάει, κιτρινίζει αλλά συνεχίζει να διαβάζεται και να το χαρίζεται.Βέβαια, "τα βιβλία δεν μπορούν να μετρήσουν ακριβώς το χρόνο. Μαντεύουν το πέρασμα του στα πρόσωπα των κατόχων τους."
Κάποτε οι κάτοχοι αφήνουν σημάδια, λεκέδες, τσαλακωμένες σελίδες ή αφιερώσεις στις λευκές σελίδες, δείγμα ότι το βιβλίο αγαπήθηκε και χαρίστηκε.
Άλλοι το αγαπούν, άλλοι αδιαφορούν και άλλοι το μισούν θανάσιμα. Συνεχώς αλλάζει μέρη, μια βρίσκεται σε όμορφες βιβλιοθήκες παρέα με καλούς φίλους που τον υποδέχονται εγκάρδια, τον Σεβάχ τον Θαλασσινό, την Αλίκη στη Χώρα των Θαυμάτων, τον Πινόκιο, και μια σε μέρη όχι τόσο φιλικά που οι νέες γυαλιστερές νέες εκδόσεις τον περιγελούν: Απολίθωμα παλαιοντολογικό, σε διαβάζανε δεινόσαυροι, πόσες σελίδες σου λείπουν, πόσα τυπογραφικά λάθη έχεις, δεν θα διαβαστείς ούτε στον αιώνα τον άπαντα, δεν ξεκινάς για πολτοποίηση... και άλλα τέτοια.Αλλά αυτά δεν είναι τίποτα μπροστά στα επόμενα που το βρήκαν, βρέθηκε ακόμη και σε χέρια ανθρώπων κακών που είχαν βαλθεί να καταστρέψουν όλα τα βιβλία του κόσμου, τα παιχνίδια, τη χαρά, τη γνώση και είχαν βάλει σκοπό να δημιουργήσουν ένα τερατόμορφο σύμπαν από άβουλους μεταλλαγμένους ανθρώπους.
Μάλλον τα δύο αγαπημένα βιβλία των συγγραφέων, Σπύρου και Μάνου Βενιέρη, θα είναι δίχως άλλο το Χωρίς οικογένεια και το Φαρενάιτ 451.
Να ψάχνω βιβλία στα ράφια. Να τα βλέπω, να τα αγγίζω, να τα χαϊδεύω, να τα μυρίζω, να τα γεύομαι σχεδόν. Έρωτες, μίση, πάθη και λάθη, εμπειρίες, ταξίδια, αγώνες, δάκρυα και χαρές, σκόρπιες ψυχές που αναζητούν μια επαφή πέρα και πάνω απ' τον χρόνο. Σε ένα βιβλιοπωλείο, σε μια βιβλιοθήκη, το νιώθεις μέσα σου βαθιά ότι δεν είσαι μόνος, ποτέ σου δεν υπήρξες μόνος. Υπάρχουν πολλά αδέρφια σου εκεί στα ράφια.
ΑπάντησηΔιαγραφήPoet σε ευχαριστώ για το όμορφο σχόλιό σου. Έτσι όπως όμορφα τα περιγράφεις είναι.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠέρα για πέρα αληθινό.
Εκεί στα ράφια είναι οι λέξεις μας.
Δεν ξέρεις τι χαρά έκανα που έπεσα στο μπλόγκ σου, πάει 1 ώρα ώς τώρα που σε διαβάζω..η γραφή ανάλαφρη, κοντινή σαν να σε βλέπω να ακροπατείς ανάμεσα απο ράφια, ψάχνοντας ράχες. Οπως και εσύ, δεν βλέπω στους πάγκους των βιβλιοπωλείων τίτλους παρά μόνο χρώματα, προτιμώ τις φθαρμένες ράχες των βιβλίων οδοιπόρων. Σε παλαιοβιβλιοπωλεία ή δημοτικές βιβλιοθήκες αυτές οι ράχες έχουν πολλά να πούν, μέσα σε κιτρινισμένες σελίδες βρίσκεις συχνά σχόλια με μολύβι ή πένες, ακόμη και κάποιο δακτυλικό ίχνος, του βιβλιοφάγου αναγνώστη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠερυσι το καλοκαίρι, βρέθηκα στο Ναύπλιο καταμεσήμερο όπου όλα ήταν κλειστά, εκτός απο ένα μικρούτσικο βιβλιοπωλείο, όλο ράχες. Η βιτρίνα του είχε τους χρωματιστούς τίτλους αλλά μέσα όταν μπήκα κόλλησα. Ακόμη και μερικά επιτραπέζια παιχνίδια, ήταν στοιχειμένα όρθια, μαζί με βιβλία.. Σαν να σε βλέπω να ψάχνεις, να χαϊδεύεις, να βρίσκεις..θησαυρούς
Σε ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια και χαίρομαι που σε βρήκαμε και μας βρήκες.
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα μας έρχεσαι να μας αφήνεις όμορφα σχόλια να σκάμε χαμόγελα.