Μεσημεράκι Σαββάτου, ο ήλιος σπρώχνεται με τα σύννεφα καθυστερώντας την πρώτη σταγόνα της βροχής στην Αθήνα. Τελικά, κατέφτασε την Κυριακή αφού προηγήθηκε αλλού. Βολτίτσες έξω με περιμένουν μα με περιμένουν και οι δικές μας Βολτίτσες.
Δεν είναι πρέπον και ευγενικό να κοιτάς επίμονα και διερευνητικά τους ανθρώπους, να «καρφώνεσαι». Τα βλέμματα πρέπει να είναι προσεκτικά όταν συναντιόνται με άλλα βλέμματα. Μετρημένα, όχι αδιάφορα ή προκλητικά. Να μην φαίνεται πως ψαχουλεύουν, πως εισχωρούν. Στον δρόμο, καθημερινά, διασταυρώνονται αμέτρητα βλέμματα. Αστραπιαίες φευγαλαίες σταθμίσεις. Είναι φορές που ξεχνιέμαι και ξεφεύγω από αυτό το πλαίσιο, επιμένω. Θέλω να δω παραμέσα, θα ήθελα να μάθω την ιστορία του ανθρώπου. Και, τότε είναι που του φτιάχνω μια εκδοχή ιστορίας που έχουν και λεπτομέρειες και διαλόγους και εμπλέκουν πολλά πρόσωπα. Και είναι αλήθεια πως θα ήθελα να ξέρω όλες τις ιστορίες των ανθρώπων, όλου του κόσμου, τις παλιές και τις καινούργιες, τα γεγονότα και τις φαντασιές, τα δεδομένα και τα προσδοκώμενα, τις χαρές και τις λύπες, τις κανονικές και τις αλλιώτικες, παράξενες. Ένα ιστοριοκυνηγητό. Εδώ μπαίνει και η βιβλιοθηρία.
Ένα από τα βιβλία μόλις έπεσε από το ράφι είναι ο τίτλος του μικρού βιβλίου διηγημάτων με τις ιστορίες 15 ανθρώπων του Γιάννη Σουλιώτη (εκδόσεις Σοκόλη-Κουλεδάκη, 2011,108 σ.). Σαφώς ένα βιβλιοβιβλίο και από τον τίτλο του και μόνο. Τον συγγραφέα παρακινεί και εμπνέει μια είδηση που διαβάζει στην εφημερίδα. Υπάρχει, λέει, ένας νέος άνδρας που έχει, ούτε λίγο ούτε πολύ, 30 εναλλασσόμενες προσωπικότητες που είναι σαν «βιβλία που πέφτουν από το ράφι». Αυτός ο τριανταπρόσωπος άνδρας τον έκανε να σκεφτεί τα «πολλαπλά πρόσωπα που κρύβει ο καθένας μας μέσα του».
Τα διηγήματα κλείνουν με τα πρόσωπα των ιστοριών να σκέφτονται, να ψιθυρίζουν, να μονολογούν, να δηλώνουν, να κλαίνε, να κραυγάζουν, να φαντάζονται πως ένα βιβλίο μόλις έπεσε από το ράφι. Έχουν βγάλει τα σώψυχά τους, τα πονεμένα, τα επιθετικά, τα βιαία, τα ρομαντικά που στραβώνουν, τα ανεκπλήρωτα. Ο ήχος από το βιβλίο που πέφτει κάπου απροσδιόριστα τους βάζει σε άλλη διάθεση, βγαίνουν από την οδυνηρή μνήμη.
Βιβλία κυκλοφορούν στα διηγήματα με διάφορους τρόπους. Του μικρού Έρικ του αρέσουν τα βιβλία όταν μεγαλώσει ονειρεύεται να εργαστεί σε μια μεγάλη βιβλιοθήκη με χιλιάδες βιβλία, το σπίτι του δεν έχει βιβλία. Ο αλμπίνος Ακίντα σπρώχνει με το πόδι του και ξεφυλλίζει ένα βιβλίο. Ο Μαξ είναι ένας τριαντάρης βιβλιοθηκάριος. Η Ντάνα άπλωσε το χέρι της και μάζεψε το βιβλίο. Για τον Στηβ ονειρεύονται παιχνίδια, ωραία ρούχα, βιβλία «με ζωγραφιές και χρώματα πολλά… κα μετά… βιβλία με γράμματα… παραμύθια… μυθιστορήματα… εγκυκλοπαίδειες!...» ένα δωμάτιο γεμάτο βιβλία.
Ιστορίες των ανθρώπων μέσα σε βιβλία, σαν βιβλία.
Παίζει έως τις 23 Σεπτεμβρίου (και εγώ που νόμιζα ότι κλείνει την Κυριακή 16 Σεπτεμβρίου) και το 41 φεστιβάλ βιβλίου στο Ζάππειο με περισσότερα από 120 περίπτερα και καλύτερες από τα παλιά τιμές. Ευκαιρία για βιβλιοβολτίτσα το λοιπόν! Να πάω κιόλας να μαζέψω καμιά εντύπωση…
Ένα από τα βιβλία μόλις έπεσε από το ράφι είναι ο τίτλος του μικρού βιβλίου διηγημάτων με τις ιστορίες 15 ανθρώπων του Γιάννη Σουλιώτη (εκδόσεις Σοκόλη-Κουλεδάκη, 2011,108 σ.). Σαφώς ένα βιβλιοβιβλίο και από τον τίτλο του και μόνο. Τον συγγραφέα παρακινεί και εμπνέει μια είδηση που διαβάζει στην εφημερίδα. Υπάρχει, λέει, ένας νέος άνδρας που έχει, ούτε λίγο ούτε πολύ, 30 εναλλασσόμενες προσωπικότητες που είναι σαν «βιβλία που πέφτουν από το ράφι». Αυτός ο τριανταπρόσωπος άνδρας τον έκανε να σκεφτεί τα «πολλαπλά πρόσωπα που κρύβει ο καθένας μας μέσα του».
Τα διηγήματα κλείνουν με τα πρόσωπα των ιστοριών να σκέφτονται, να ψιθυρίζουν, να μονολογούν, να δηλώνουν, να κλαίνε, να κραυγάζουν, να φαντάζονται πως ένα βιβλίο μόλις έπεσε από το ράφι. Έχουν βγάλει τα σώψυχά τους, τα πονεμένα, τα επιθετικά, τα βιαία, τα ρομαντικά που στραβώνουν, τα ανεκπλήρωτα. Ο ήχος από το βιβλίο που πέφτει κάπου απροσδιόριστα τους βάζει σε άλλη διάθεση, βγαίνουν από την οδυνηρή μνήμη.
Βιβλία κυκλοφορούν στα διηγήματα με διάφορους τρόπους. Του μικρού Έρικ του αρέσουν τα βιβλία όταν μεγαλώσει ονειρεύεται να εργαστεί σε μια μεγάλη βιβλιοθήκη με χιλιάδες βιβλία, το σπίτι του δεν έχει βιβλία. Ο αλμπίνος Ακίντα σπρώχνει με το πόδι του και ξεφυλλίζει ένα βιβλίο. Ο Μαξ είναι ένας τριαντάρης βιβλιοθηκάριος. Η Ντάνα άπλωσε το χέρι της και μάζεψε το βιβλίο. Για τον Στηβ ονειρεύονται παιχνίδια, ωραία ρούχα, βιβλία «με ζωγραφιές και χρώματα πολλά… κα μετά… βιβλία με γράμματα… παραμύθια… μυθιστορήματα… εγκυκλοπαίδειες!...» ένα δωμάτιο γεμάτο βιβλία.
Ιστορίες των ανθρώπων μέσα σε βιβλία, σαν βιβλία.
Παίζει έως τις 23 Σεπτεμβρίου (και εγώ που νόμιζα ότι κλείνει την Κυριακή 16 Σεπτεμβρίου) και το 41 φεστιβάλ βιβλίου στο Ζάππειο με περισσότερα από 120 περίπτερα και καλύτερες από τα παλιά τιμές. Ευκαιρία για βιβλιοβολτίτσα το λοιπόν! Να πάω κιόλας να μαζέψω καμιά εντύπωση…
Μια και αυτό τον καιρό βρίσκομαι σε περίοδο βιβλιοθηρίας και ακατάπαυστης βιβλιοφαγίας κι αυτό το βιβλιαράκι μου κίνησε την προσοχή.Θα το προσθέσω στην λίστα μου κι ελπίζω όλο και κάπου να το πετύχω σε καμιά καλή τιμούλα γιατί όπως πάντα λεφτά δεν παίζουν!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕλπίζουμε να το βρεις σε καλή τιμή και να σου αρέσει!
ΑπάντησηΔιαγραφή