Στην Ελισσάβετ
Συμπαθώ ιδιαίτερα τους μικρούς εκδοτικούς οίκους και ευτυχώς σε αυτή τη χώρα υπάρχουν πολλοί (το 2008 ήταν 707 σύμφωνα με τα στοιχεία του ΕΚΕΒΙ). Ένας αριθμός ιδιαίτερα μεγάλος, σχεδόν υπερβολικός σε σχέση με τον ελληνικό πληθυσμό. Ωστόσο, οι πολλοί εκδοτικοί οίκοι αν και κατέχουν ένα μικρό ποσοστό της ετήσιας βιβλιοπαραγωγής καταφέρνουν να δώσουν μοναδικά χαρακτηριστικά στην ελληνική αγορά του βιβλίου, όπως τη διατήρηση της πολυφωνίας, την έκδοση λιγότερο δημοφιλών συγγραφέων, ποιοτικότερων βιβλίων και βιβλίων που σπάνια μπαίνουν στις λίστες των ευπώλητων. Δε ξέρω πόσοι θα επιβιώσουν από την κατάσταση που επικρατεί αλλά κάτι σαν να με κάνει να πιστεύω ότι θα επιβιώσουν όσοι πραγματικά το θέλουν.
Το χαρακτηριστικό εκείνο που τους διαφοροποιεί από τους πιο εμπορικούς εκδοτικούς οίκους είναι ότι οι άνθρωποι που εργάζονται σε τέτοιους χώρους ξέρουν καλά τη "δουλειά", την κάνουν επειδή την αγαπούν και την κάνουν με ένα μεράκι που δεν συναντάω πότε στους απρόσωπους μεγάλους εκδοτικούς οίκους, εκεί που τα ράφια είναι γεμάτα από βιβλία που τα ξέχασαν ακόμη και εκείνοι που τα έφτιαξαν. Δεν τους νοιάζει ο πελάτης (τι άσχημα που ηχεί αυτή η λέξη για τον αγοραστή βιβλίων) που θα περάσει μια βόλτα θα πάρει και κάτι και θα φύγει, θέλουν τον πελάτη-αναγνώστη που θα περάσει ξανά για να πει πως του φάνηκε το βιβλίο.
Εξάλλου δεν είναι τυχαίο ότι όλοι αυτοί οι συμπαθητικοί εκδοτικοί οίκοι συγκεντρώνονται στους δρόμους γύρω από την περιοχή των Εξαρχείων.
Οι άνθρωποι των μικρών εκδοτικών οίκων έχουν χαμόγελο, έχουν όρεξη για κουβέντα. Κουβέντα που ξεκινά πάντα από τα βιβλία.
Κάπως έτσι γνώρισα τις εκδόσεις Απόπειρα, στην φετινή έκθεση βιβλίου στο Ζάππειο καθώς αναζητούσα ανθρώπους με όρεξη. Στο περίπτερο των εκδόσεων δε βρήκα μόνο όρεξη αλλά και φιλική διάθεση, μια πόρτα ανοιχτή έτοιμη να σου προσφέρει ζεστό καφέ που θα αρωματίσει αγαπημένες συζητήσεις.
Πίσω από το πάγκο των εκδόσεων Απόπειρα ένιωσα ξανά βιβλιοπώλισσα, έβλεπα τους ανθρώπους να ανεβαίνουν και να κατεβαίνουν, να σταματούν για να ξεφυλλίσουν, να ρωτήσουν, να ζητήσουν. Μάντευα τις αναγνωστικές τους προτιμήσεις και τους κατάτασσα σύμφωνα με αυτές. Άλλο και τούτο κουσούρι μου να έχω για κριτήριο τη βιβλιοθήκη του καθενός!
Και μες στον κόσμο που ρωτούσε ήμουν και εγώ που ρωτούσα τα δικά μου και η Ελισσάβετ μου απαντούσε με χαμόγελο και το
πήγαινε και πιο πέρα. Και μαζί με εμένα απαντούσε και στον κόσμο που στέκονταν, όλος ο κατάλογος μαζί με τις τιμές βαθιά τυπωμένος στη μνήμη.
"Ε ναι, δουλεύω εκεί από μικρό παιδί, ο εκδότης είναι θείος μου" την ακούω ακόμη να μου λέει.
Όσο διήρκησε η έκθεση περνούσα από το περίπτερο των εκδόσεων Απόπειρα έτσι για κουβέντα. Στη τελευταία μου επίσκεψη λίγο πριν φύγω από την Αθήνα την ακούω να μου λέει "Δε σε κέρασα τίποτα. Πάρε όποιο βιβλίο θες" και μου δείχνει όλα τα βιβλία που είχε μπροστά της. Για σκέψου δουλεύεις σε ένα βιβλιοπωλείο και έχεις τη δυνατότητα να χαρίσεις ένα βιβλίο σε κάποιον που απλά συμπάθησες.
Της είπα να μου δώσει ένα αγαπημένο της και χωρίς ιδιαίτερη δυσκολία μου φανέρωσε το Junky του Μπάροουζ.
Το βιβλίο θα μπει στο αγαπημένο ράφι όχι γιατί μου άρεσε η ιστορία του αλλά γιατί μου θυμίζει την ιστορία που μόλις άφησα.
Σίγουρα θα περάσω με την πρώτη ευκαιρία μια βόλτα από το βιβλιοπωλείο τους στη Ναυαρίνου για να συνεχίσω τη κουβέντα που μοιάζει να μην έχει τέλος.
Μια ιστορία που όλοι μας (ξέρουμε εμείς ποιοι!) έχουμε ζήσει με τον έναν ή τον άλλο τρόπο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤι ωραίο κέρασμα... όχι πια αποξηραμένα, αεροστεγώς κλεισμένα, φρούτα ή άνοστες καραμέλες ή στεγνές πάστες!
"Τι να σας κεράσω;"
"Θα πάρω λίγο Καβάφη, ευχαριστώ!"
ή
"Θα πάρετε λίγο Δάντη;"
"Δε διαβάζω ποίηση. Βάλτε μου λίγο Τσβάιχ αν έχετε!"
Έχουν άλλη γεύση αυτά τα κεράσματα. Είσαι τυχερή που δοκίμασες. Και η Ελισάβετ είναι τυχερή που τα κεράσματά της πιάσαν τόπο!
Δε θα γράψω άλλα, γιατί έχω την παράξενη εκείνη αίσθηση του ανθρώπου που γνωρίζει παραπάνω απ'όσα θα έπρεπε. Και αν τελικά, όντως γνωρίζω, δε θα ήθελα να μου ξεφύγουν άθελά μου!
Καλό απόγευμα.
Α! Παρέλειψα να πω ότι εγώ κεράστηκα αυτοβούλως. Την όμορφη φωτογραφία σου που αναπαριστά ένα ιδανικό βιβλιοπωλείο, η οποία πλέον κοσμεί την ηλεκτρονική μου οθόνη! :)
ΑπάντησηΔιαγραφήΌντως Μαραμπού ένα διαφορετικό κέρασμα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΔε ξέρω αν έπιασε τόπο το κέρασμά της ξέρω όμως ότι έμεινε η κίνησή της στη σκέψη μου.
Χαίρομαι που σου άρεσε η εικόνα! Την έχω καιρό στον υπολογιστή μου. Κατέβα στο τέλος του μπλογκ εκεί θα βρεις μια παρουσίαση με όλες τις εικόνες που έχω στον υπολογιστή μου. Νομίζω ότι θα βρεις και άλλες που να σου αρέσουν.
Λοιπόν, ελπίζω να σου άρεσε η ανάρτηση!
Ευχαριστώ για την υπόδειξη. Πλιατσικολόγησα απροκάλυπτα και με θράσος!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα' σαι καλά ως την επόμενη φορά που θα τα ξαναπούμε. Εις το επανειδειν, εύχομαι αυτή τη φορά.
Καλό απόγευμα! :)
Κι εγώ ένοχη, το πρώτο που έκανα προτού διαβάσω την υπέροχη αυτή ανάρτηση ήταν να χαζέψω για ώρα πολλή αυτή την καταπληκτική φωτό και να την αποθηκεύσω στις εικόνες μου. "Όταν η ευχαρίστηση γίνεται επάγγελμα και vice versa" σκέφτηκα. "Να ένα ιδανικό βιβλιοπωλείο" ξανασκέφτηκα "χωρίς επώνυμα στυλό και ατζέντες, χωρίς παιχνίδια επιτραπέζια και σετ γραφείου, απλά και μόνο βιβλία, το ιδανικό περιβάλλον για τον βιβλιοπώλη και για τον αναγνώστη, να κάθεται σ' αυτό το ξύλινο παγκάκι και να ξεφυλλίζει και να ταξιδεύει..."
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι μετά διάβασα το κείμενο γι' αυτούς τους μικρούς εκδ. οίκους που δεν αποβλέπουν στη φήμη, αλλά στην ευχαρίστηση της προσφοράς τους, που δεν είναι τίποτε άλλο από μεράκι και αμέριστη αγάπη για αυτό που κάνουν... Αχχ... Να' σαι καλά!
Ευτυχώς εικόνες σαν αυτήν υπάρχουν και γύρω μας και δεν αποτελούν, ακόμη, μόνο φανταστικές εικόνες. Ξύλινα παγκάκια να κάθεσαι με τις ώρες να χάνεσαι σε λέξεις και χρώματα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑλήθεια έχεις πάει στο πιο όμορφο βιβλιοπωλείο των Αθηνών που ονομάζεται Λεμόνι; Αν όχι πάρε μια γεύση http://www.lemoni.gr/tovivl/tovivl.htm
Ναι, πόσο σημαντικό είναι να μην κάνεις κάτι μόνο με σκοπό τη φήμη.
Μακάρι να είχαμε μεράκι σε ό,τι κάνουμε...
Σε ευχαριστώ Ευαγγελία για τα όμορφα τα λόγια σου!
Ωραία βιβλιο-ιστορία μέσα σε μια βιβλιοπεροπέτεια.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠελάτες, λέξη χρωματισμένη από άλλους χώρους, κάνει σαν να μην ταιριάζει στα αλήθεια..
Μικροί εκδοτικοί οίκοι συνήθως κρύβουν πολλά και μεγάλα όνειρα.