Απωθημένα

Και πάλι πέρασε καιρός από την προηγούμενη ανάρτηση. Δεν έχω καλές δικαιολογίες, πολλές έχω μα δεν θα μπω σε αυτήν την διάθεση. Άλλον πόνο, καθόλου άγνωστο, θα ρίξω στο διαδίκτυο.
Μόλις κυκλοφόρησε στα ελληνικά το νέο βιβλίο του Σαραμάγκου, τίτλος του Το τετράδιο, και βέβαια ορμάω μόνο και μόνο για να με εξουθενώσει. Πρόκειται για κείμενα που γράφτηκαν για το blog του(!!!) από τον Σεπτέμβριο του 2008 έως τον Μάρτιο του 2009, εξηγεί ο υπότιτλος. Ο 87χρονος Σαραμάγκου blogger, υπογράφει 113 κείμενα, τον Φεβρουάριο του 2009 ανάρτησε 19, μικρά, μεσαία, μεγαλύτερα δεν είναι εκεί το ζήτημα. Το ζήτημα είναι ότι «έπιασε» το νόημά της λειτουργίας του blog, έχει και ανάρτηση για την «Ατέρμονη σελίδα του διαδικτύου». Δεν θέλω να σχολιάσω αλλά γίνεται, δεν γίνεται; Ο άνθρωπος γερνάει μόλις αποφασίσει ότι γέρασε, ότι δεν επιθυμεί άλλο, βαρέθηκε να είναι εκεί να προσπαθεί. Και κατ’ επέκταση είναι απόφαση, επιλογή. Βοηθάει ο ανθρώπινος περίγυρος, το περιβάλλον αλλά την απόφαση την παίρνει ο ίδιος. Γράφει και τέτοια. (Ντροπή μου που λιποχύχησα και παραλίγο να τα παρατήσω.)
Διατρέχω το βιβλίο. Κείμενα με σκέψεις όπως ξετυλίγεται η καθημερινότητα, σκέψεις για την ζωή του, για τον κόσμο τώρα, για παλαιότερα, την πολιτική, την οικονομία και φυσικά, μα εντελώς φυσικά για συγγραφείς, λέξεις, βιβλία άλλων και δικά του, ήδη γραμμένα ή που περιμένουν να γραφτούν, εκδότες, βιβλιοθήκες. Ένα μπλογκοβιβλίο (νέο είδος θα έλεγα, γεννημένο πρώτα ιντερνετικά και μετά βαλμένο στο χαρτί και πιο μετά μεταφρασμένο σε γλώσσες διάφορες) με στοιχεία βιβλιοβιβλίου.

Εδώ, το λοιπόν, θα συμπιέσω όλες τις εκκρεμείς αναγνώσεις και έτσι θα τις μετατρέψω σε ημιεκκρεμείς μιας και θα έχει γίνει αναφορά, κάπου θα αιωρούνται ως ζητούμενα και δεν μπορεί παρά να ικανοποιηθούν ως ένα βαθμό κάποτε. Πιάνω τον πάτο τη βιβλιοστοίβας των αδιάβαστων γιατί υπάρχει και αυτή των διαβασμένων που είναι φορτωμένα μεν στον σκληρό αλλά περιμένουν κάτι, έναν σπινθήρα για να ωριμάσουν ως κείμενα με συνοχή. Είναι και τούτα κάμποσα, μετράω πρόχειρα έξι. Πολύ σκόνη έχει κατακαθίσει άρα έχει περάσει καιρός και το καυσαέριο καλά κρατεί. Σχεδόν τα έχω ξεχάσει, διαγράψει όχι, όχι.
Επιλεγμένο για τον τίτλο του, το Αναγνωστικό, και το εξώφυλλό του (μια γυναίκα με άσπρο σάλι διαβάζει) σε κάποιο παζάρ, του Χέρμαν Έσσε από τις εκδόσεις Ζαχαρόπουλος, σχήμα σχεδόν βιβλίου τσέπης.
Κοιτάζω, ακούω, διαβάζω του Claude Levi-Strauss, εκδόσεις Γκοβόστη. Δεν είναι λογοτεχνία, κάτι μεταξύ κριτική της Τέχνης, περίπατος στον πολιτισμό, εθνολογία.
Ο Σταύρος Σταυρόπουλος ρωτάει στον τίτλο του Τι γίνονται οι λέξεις όταν μεγαλώνουν: κείμενα από το παρελθόν και το μέλλον (Ελληνικά Γράμματα). Το παίρνω για να δω την απάντηση. Κείμενα δημοσιευμένα στον περιοδικό Τύπο. Μιλάνε για διάφορα και για βιβλία. Η απάντηση στην ερώτηση τι γίνονται οι λέξεις όταν μεγαλώνουν δεν με βρίσκει σύμφωνη «Όταν μεγαλώνουν οι λέξεις, ονειρεύονται να γίνουν ζωή.» Οι λέξεις είναι ζωή μα όταν μεγαλώνουν μπαίνουν στα λόγια όλων, παραχρησιμοποιουνται, φθείρονται και γίνονται αγνώριστες, μετά πεθαίνουν, ξεχνιούνται και επανέρχονται μετεμψυχωμένες σε άλλο νόημα και ξαναζούν άλλη ζωή. Το ξαναφήνω. Θα δούμε.
Ένα μυθιστόρημα Το μυστικό της τελευταίας σελίδας του Νίκου Χρυσού (εκδόσεις Καστανιώτη), το πρώτο του βιβλίο. Παίζει για χαλαρό διάβασμα, πάντως σε προκαλεί να αρχίσεις από την τελευταία του σελίδα. Ναι το έκανα κιόλας.
Το δανέζικο μυθιστόρημα Βιβλιοπωλείο των σκιών του Μικκέλ Μπίρκεγκορ εκδόσεις Πατάκη), μυστικά, μυστήρια, χαμπέρια, δολοφονίες, εμπρησμοί, σασπένς, προς το αστυνομικό.
Η μυστική Βιβλιοθήκη της Αλεξάνδρειας της Σμαράγδας Μανταδάκη, μυθιστόρημα μα επιστημονικής φαντασίας με φόντο την αρχαιότητα με μηχανές του χρόνου που ταξιδεύουν συγγραφείς και τους ήρωές τους. Γιατί όχι;
Και διάλογος Jean-Claude Carriere με τον Umberto Eco, τιτλοφορείται Μην ελπίζετε να απαλλαγείτε από τα βιβλία (εκδόσεις Λιβάνη), ένα καθαρόαιμο βιβλιοβιβλίο γεμάτο σκέψεις, αληθινές ιστορίες, φαντασιακές υποθέσεις για το μέλλον του βιβλίου. Οπωσδήποτε, εννοείται.
Και η στοίβα δεν τελειώνει εδώ. Στον πάτο έμειναν ένα γαλλικό βιβλίο του 2009 με τίτλο Γράμματα στον βιβλιοπώλη μου, σύντομες επιστολές συγγραφέων στον βιβλιοπώλη τους, όπως λέει και ο τίτλος και ένα παιδικό κείμενο και εικονογράφηση του Πασχάλη Τσαρουχά, Το παραμύθι είναι… (εκδόσεις Διάπλαση). Είναι, είναι το μύθι, παραμύθι λέει «η αποκατάσταση των πάντων».
Ανακουφισμένη κλείνω και σας αφήνω.
Καλή εβδομάδα σε όλους!