«Πριν ανακαλύψεις ξανά τον κόσμο, ν’ ανακαλύψεις ξανά τη χώρα σου. Πριν ανακαλύψεις ξανά τη χώρα σου, ν’ ανακαλύψεις ξανά την πόλη σου. Πριν ανακαλύψεις ξανά την πόλη σου, ν’ ανακαλύψεις ξανά το σπίτι σου. Και πριν ακόμη ανακαλύψεις το σπίτι σου, άφησέ το και πάρε δρόμο». Κάπως έτσι ξεκινά το βιβλίο Το τελευταίο παραμύθι του Μιγκέλ ντα Σίλβα του Γερμανού συγγραφέα Thomas Vogel.
O Μιγκέλ Τόρρες ντα Σίλβα είναι ένας σοφός γέρος παραμυθάς, ο οποίος ταξιδεύει πολύ, μαθαίνει τις ιστορίες των άλλων γίνεται σοφότερος μέσα από αυτές, τις κάνει δικές του και τις αφηγείται στον κόσμο γύρω, με έναν τρόπο τόσο μαγικό όσο και αληθινό, καθηλώνοντας τους ακροατές του όπως μόνο ένας καλός παραμυθάς μπορεί. Μέσα στο ακροατήριό του βρίσκεται και ο πιο αγαπημένος και πιστός εγγονός του, ο οποίος ρουφά τις λέξεις του και μεγαλώνει μαθαίνοντας όλου του κόσμου τις ιστορίες και διδάσκεται το μυστικό της αφήγησης. Το τελευταίο όμως παραμύθι του ο παππούς δεν καταφέρνει να το τελειώσει και ο θάνατος αφήνει την ιστορία του δίχως τέλος. Το τέλος του τελευταίο παραμυθιού του πρέπει να το βρει μόνος του ο Μανουέλ Τόρρες ντα Σίλβα.
Αποφασίζει να εγκαταλείψει την πόλη του, αφού ό,τι πιο σπουδαίο είχε σώπασε, και πηγαίνει να σπουδάσει μαθηματικά στο Πανεπιστήμιο της Κοΐμπρα, γιατί τα μαθηματικά είναι η άλλη όψη του καθρέφτη, εκεί μου ο μύθος συναντά τη ζωή. Παίρνει μαζί του τις λέξεις των παραμυθιών, λίγη από τη σοφία του παππού του και την τελευταία ανολοκλήρωτη ιστορία. Με αυτά τα εφόδια θα αντιμετωπίσει τα λόγια των καθηγητών του και κυρίως του καθηγητή Ριμπέιρο, που του διδάσκει τη δύναμη των αριθμών.
Ανάμεσά τους αναπτύσσεται ίσως η δυνατότερη σχέση των ανθρώπων αυτή του καθηγητή με τον μαθητή.
Είναι αυτός που πρώτος τον ενθαρρύνει να διηγηθεί κάποια από τις ιστορίες που κρύβει στη μνήμη του: «Άφησέ τες να βγουν άφησέ τες να ζωντανέψουν. Αφουγκράσου και περίμενε να ηχήσει η φωνή του παππού σου. Κι όταν φτάσει στα αφτιά σου ξεκίνα να γράφεις και να αφηγείσαι». Μα «οι εικόνες τον κυνηγούσαν, έτρεχαν ασύνδετες μέσα στο κεφάλι του, αλλά δεν έφτιαχναν ιστορία».
Ακολουθώντας τις συμβουλές του δασκάλου του ο Μανουέλ αναμείχθηκε με τους ανθρώπους άκουσε τις δικές τους ιστορίες και μέσα από το δικό του δρόμο έφτασε στις ιστορίες του παππού του. Στη μεγάλη βιβλιοθήκη του Πανεπιστημίου, που ήταν γεμάτη με βιβλία και χειρόγραφα, ταξινομούσε όλες τις ιστορίες σε ένα ευρετήριο και μετά κατάφερνε να τις αφηγηθεί.
Ένα μικρό παραμύθι γεμάτο άλλα παραμύθια που με μαθηματική ακρίβεια συνδέονται όλες μαζί για να οδηγήσουν στο τέλος της τελευταίας ιστορίας. Η μαγεία των αριθμών και η σαγήνη της διήγησης είναι το κλειδί για να ανακαλύψει κανείς τον εαυτό του και να ζήσει τη δική του ιστορία.
Γυρνώντας τη τελευταία σελίδα μία σκέψη κρέμεται από πάνω μου: άραγε σήμερα υπάρχουν αυτοί οι σοφοί παραμυθάδες;
το συνιστάς και σε εφήβους ή και σε παιδιά ?
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλημέρα aerostatik, το συνιστώ ανεπιφύλακτα σε εφήβους. Σε παιδιά ανάλογα με την ηλικία, τα γούστα και τις λογοτεχνικές αναζητήσεις τους.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟι σελίδες του δεν ξεπερνούν τις 150, συνεπώς δύσκολα κουράζει.
..με τραβηξε τουτο το βιβλιο,
ΑπάντησηΔιαγραφήμπορει γιατι μ αρεσουν τα παραμυθια..
παντως οπως και να χει θα το παραγγειλω :)
ομορφο απογευμα!
φωτεινο
Καλησπέρα Νηφάλια Μέθη, τι ωραίο με φαντασία όνομα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλώς μας ήρθες!
Να το διαβάσεις και να περάσεις να μας πεις την άποψή σου. Νομίζω ότι θα σ'αρέσει, δύσκολο να μην αρέσει σε άνθρωπο με φαντασία αυτό το βιβλίο.
Είναι όμορφο απόγευμα και φωτεινό και ήρθε η ώρα να το αξιοποιήσω, ελπίζω κι εσύ.
Σε χαιρετώ.
..πολύ όμορφο..
ΑπάντησηΔιαγραφή"τράβα το δρόμο σου"..
Δε το έχω διαβάσει, αλλά με 'τράβηξε' κ εμένα ;) φιλάκια..
Καλησπέρα καλλιτέχνιδα! Είμαι σίγουρη ότι θα σ' αρέσει, αν πέσει στα χέρια σου να το ξεφυλλίσεις.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠεριμένω προτάσεις για αθηναϊκές εξόδους!
Καλό ΣΚ!
Στα υπόψιν αγαπητή librarian, μας αρέσουν άλλωστε τα σοφά παραμύθια;)
ΑπάντησηΔιαγραφήΚάπου διαβάζω πως: «τα Μαθηματικά είναι το σύνολο των κανόνων που επιτρέπουν στην ποίηση να ξεδιπλωθεί».
Κρίμα που χάνουν τη γοητεία τους στο σχολείο!
Μεγάλη κουβέντα ανοίγεις φίλε Caesar για τα Μαθηματικά, για το πως διδάσκονται και για τη σοφία τους. Μα όχι μόνο τα Μαθηματικά αλλά και ο τρόπος που διδάσκεται ακόμα και η ίδια η ποίηση την κάνει να χάνει κάτι από την αξία και την ομορφιά της.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠάντα υπάρχουν οι λίγες εξαιρέσεις.
Ναι και αυτό θα ήθελα να διαβάσω, τα παραμύθια είνα είναι η αλήθεια που μένει, και μάλλον παθαίνω αγωνία γιατί δεν προλαβαίνω...
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτό το βιβλίο πρέπει να το διαβάσω!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕπειδή μου αρέσουν τα παραμύθια, επειδή είχα μία πολυαγαπημένη γιαγιά από την οποία άκουσα υπέροχες ιστορίες, επειδή μ'εντυπωσιάζουν τα μαθηματικά όταν φιλοσοφούν.
Αλλά και επειδή διάβασα αυτό: "Ένα μικρό παραμύθι γεμάτο άλλα παραμύθια που με μαθηματική ακρίβεια συνδέονται όλες μαζί..."
Να είσαι καλά, φιλάκια:))
Γεια σου Άστρια!
ΑπάντησηΔιαγραφήΣύμφωνα με όλα αυτά που λες σίγουρα θα σ' αρέσει πολύ το βιβλίο! Να το διαβάσεις και να περασείς να μας πεις!