Περί οθονών

Κατακλυζόμαστε από οθόνες, η ζωή μας όλη μια οθόνη. Δουλεύομε από οθόνη, διαβάζουμε, μιλάμε, ψυχαγωγούμαστε. Από την άλλη πλευρά προσπαθούμε να προστατέψουμε τα παιδιά από τις οθόνες. Νιώθω ότι παλεύω με τον αέρα. Βαθιά μέσα μου νιώθω ότι οι οθόνες έχουν βελτιώσει τη ζωή μου αλλά πρέπει να πείσω την κόρη μου ότι οι οθόνες δεν της κάνουν καλό. Δεν της κάνουν καλό μέχρι να μάθει το σωστό τρόπο να τις χρησιμοποιεί. Και δεν υπάρχει  πιο δύσκολο από αυτό το "ναι μεν αλλά"...

Μέχρι να φτάσει εκείνη η ηλικία που θα μάθει τον ορθό τρόπο χρήσης, έχω σύμμαχο για άλλη μια φορά τα βιβλία. Διπλός ο ρόλος του. Αρχικά μου επιτρέπουν να περνάω χρόνο μαζί της αποφεύγοντας την οθόνη, διαβάζοντας. Αν και αυτή η συνήθεια το ξέρω ότι μπορεί να μας καταστρέψει οικονομικά.

Γι' αυτό δείτε ΕΔΩ τα βιβλία που έχουμε χιλιοδιαβάσει και ήρθε η ώρα να αλλάξουν χέρια, η λίστα καθημερινά ανανεώνεται.

Επιπλέον, αν κάποιο θέμα με απασχολεί και θέλω να το συζητήσουμε δεν υπάρχει καλύτερος τρόπος να γίνει αυτό από το να διαβάσουμε ένα σχετικό παιδικό βιβλίο. 

Λόγος περί οθονών, λοιπόν, ένα θέμα που λίγο πολύ όλους τους γονείς τους απασχολεί. Ένα βιβλίο που κάνει αναφορά στις οθόνες είναι το "Πού πήγαν οι οθόνες;" της γλυκύτατης εμφανισιακά Helen Docherty που ζει στην Ουαλία. Αν και δεν συμπαθώ ιδιαίτερα τα κείμενα με ομοιοκαταληξία πόσο μάλλον όταν πρόκειται για μεταφρασμένο κείμενο, αυτό έχει κάτι το ιδιαίτερο, ειδικά για παιδιά ηλικίας από 5 ετών και άνω, καθώς έχει μια μεταφορική και χιουμοριστική διάθεση. Έχει ένα πάντα επίκαιρο θέμα προς συζήτηση και μια εικονογράφηση του Thomas Docherty, που βοηθά τη συζήτηση, ελαφρώς περισσότερο από το ίδιο το κείμενο. Το ιδιαίτερο εμφανισιακά Κλεφτρί έρχεται σε μία πόλη που όλοι κρατούν, περπατούν και κοιτούν μια οθόνη. Δεν βρίσκει κανέναν για να παίξει. Κι αυτό το μόνο που θέλει είναι να παίξει. Βρίσκει μια οθόνη, αφού όλοι την κρατούν θα έχει κάτι το ιδιαίτερο σκέφτεται, και αρχίζει να τη μασουλάει. Στην αρχή δεν του φαίνεται και πολύ νόστιμη αλλά τελικά αποφασίζει ότι είναι πολύ νόστιμο και αρχίζει να μασουλάει ό,τι φωτεινό βρίσκει. 

Δεν αργεί ο κόσμος να ξεσηκωθεί που του καταστρέφουν το παιχνίδι. Αλλά τελικά τι αρέσει περισσότερο σε ένα παιδί, να κοιτά μια οθόνη ή να παίζει με τους φίλους του;

Αν γνωρίζετε κι άλλα βιβλία που να απευθύνονται σε παιδιά και να μιλούν γι' αυτό το θέμα αφήστε μου σχόλιο!