Όλοι μιλούν για τα βιβλία που εκδίδονται τώρα. Σαν όλοι να ενδιαφέρονται μόνο για τις νέες εκδόσεις, το πολύ για τις εκδόσεις των τελευταίων πέντε ετών. Τα βιβλιοπωλεία συνηθίζουν να αποσύρουν από τα ράφια τους τα βιβλία προηγούμενων ετών που δεν πουλήθηκαν, επιστρέφονται στους εκδοτικούς οίκους. Κρατούν μόνο εκείνα που έχουν ζήτηση, κάποιοι ελάχιστοι τίτλοι που σίγουρα θα φύγουν. Τα υπόλοιπα είναι παρείσακτα, πιάνουν πολύτιμο χώρο. Αυτό συμβαίνει στα βιβλιοπωλεία, ποτέ στις βιβλιοθήκες, ευτυχώς. Σε αυτές μένουν όλα τα βιβλία και στωικά περιμένουν τους αναγνώστες τους. Έτσι κι εγώ, έχω μεράκι να μιλάω για βιβλία παλιά, από χρόνια εξαντλημένα. Και χαίρομαι όταν κι άλλοι μιλούν κι έτσι μου δίνεται η ευκαιρία να γνωρίσω εκείνα τα παλιά που πια έχουν ξεχαστεί. Ειδικά εκείνα τα βιβλία που έχουν κάτι να πουν κι ας έχει μεσολαβήσει ο χρόνος, όπως αυτό το βιβλίο με τον υπέροχο τίτλο «Ντορεμιφασολλασι» της πολυγραφότατης Σοφίας Μαντούβαλλου Ηλιάδη.
Το βιβλίο αυτό με τα πολύ απλά λόγια και την ακόμη πιο απλή εικονογράφηση που θυμίζει την εποχή που εκδόθηκε, αναφέρεται σε μουσικούς όρους που ούτε εγώ δεν γνωρίζω και μου δόθηκε η ευκαιρία τώρα στα γεράματα να μάθω, διαβάζοντας στην κόρη μου.
Δυστυχώς δεν κυκλοφορεί στα βιβλιοπωλεία, παρά μόνο στα παλαιοβιβλιοπωλεία, σε εκείνα που ξέρουν να ξεχωρίζουν τις σπάνιες εκδόσεις και μάλιστα το κοστολογούν και ανάλογα. Όμως υπάρχει στα ράφια των βιβλιοθηκών και είμαι σίγουρη ότι όποιος ενδιαφέρεται μπορεί να το βρει εκεί, όπως το βρήκα κι εγώ να με περιμένει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
για κουβέντα...