Το μαγικό βιολί, ένα μαγικό βιβλίο

Μια μέρα άκουσα τη μικρή μου να τραγουδά ένα τραγούδι που δεν είχα ξανά ακούσει και θεώρησα ότι προερχόταν από κάποιο από τα παιδικά που βλέπει, τη ρώτησα από ποιο είναι και η απάντηση ήταν αποστομωτική: «από τη Γκριζούπολη, βρε μαμά, του βασιλιά Οράτιου» και τότε συνειδητοποίησα ποσό σημαντικός είναι ο συνδυασμός βιβλίου με ακουστικού υλικού. Έχει τη χάρη του να της διαβάζω τις ιστορίες και να κοιτά την υπέροχη εικονογράφηση (δυο φορές υπέροχη εδώ αφού προέρχεται από την Ίρις Σαμαρτζή) αλλά πόσο μάλλον να την ακούει και να είναι ελεύθερη να κινηθεί στο χώρο της, να ζωγραφίσει, να κατασκευάσει και παράλληλα η μαμά να μπορεί να κάνει δουλειές σε άλλο χώρο του σπιτιού.

Το συγκεκριμένο βιβλίο καθώς περιέχει αρκετό κείμενο θεώρησα ότι δεν είναι ακόμη η ώρα να το διαβάσουμε κι έτσι προτίμησα να της βάλω το cd να τ’ ακούσει μόνη της καθώς περιλαμβάνει και μουσική και τραγούδια που σίγουρα θα την κρατούσαν. Εκ τότε το έχει ακούσει αρκετές φορές (ήταν εξαιρετική κίνηση που έβαλα στερεοφωνικό στο δωμάτιο της από τότε που ήταν μηνών με σκοπό να κοιμάται με μουσική) και το έχει μάθει απ’ έξω. Όποτε το βιβλίο το «Το μαγικό βιολί» είναι το πρώτο βιβλίο που «διάβασε» η μικρή μου μόνη της. Ήξερε την ιστορία, ενώ εγώ δεν είχα ιδέα σε τι αναφερόταν, ούτε τη Γκριζούπολη ήξερα, ούτε τον βασιλιά Οράτιο που απαγόρευε τη χαρά και τη μουσική, καθώς ούτε είχα παρακολουθήσει μαζί της την ακουστική απόδοση για να μάθω πως ο Αμίρ ο θαρραλέος μουσικός έρχεται για να τα ανατρέψει όλα με τη μουσική και το μαγικό βιολί του.

Εχτές πρώτη φορά το διαβάσαμε για να μάθω κι εγώ την ιστορία και άκουσα μαζί της την αφήγηση αλλά και την υπέροχη ενορχήστρωση και τη φοβερή χορωδία της Rosarte. Ήξερα ότι σε αυτό το βιβλίο έχει γίνει φοβερή δουλειά, γι’ αυτό άλλωστε και το είχα συμπεριλάβει στη βιβλιοθήκη της, αλλά δεν είχα φανταστεί ότι θα την κέρδιζε τόσο πολύ, δεδομένου ότι έχουμε κι αλλά βιβλία με μουσική και αφήγηση, κανένα δεν την έχει κερδίσει τόσο όσο αυτό. Ευτυχώς η συγγραφέας του, Μαριβίτα Γραμματικάκη, έχει γράψει αρκετά βιβλία και μάλιστα σε συνδυασμό με τη μουσική του Νίκου Ξανθούλη.

Αναζητώντας περαιτέρω πληροφορίες είδα πως η ιστορία, στα δέκα χρόνια που έχει εκδοθεί, έχει βρει μεγάλη απήχηση, έχει γίνει όπερα τόσο από τη Λυρική Σκηνή όσο και από διαφορά Μουσικά Σχολεία, όπως του Αλίμου, παράσταση μάλιστα που υπάρχει ολόκληρη και αναμένω με χαρά να την παρακολουθήσω με τη μικρή μου. Η μια εξαιρετική δουλειά φέρνει την άλλη.