Δωρίζοντας δανείζεσαι πουλώντας βιβλιοθήκες

Μια αφιέρωση και μια σφραγίδα σε ένα μεταχειρισμένο βιβλίο που αγόρασα από το metabook.gr με έκανε να θυμηθώ ότι είμαι βιβλιοθηκονόμος σε μια χώρα που όταν λένε βιβλιοθήκη εννούν το έπιπλο που ακουμπάμε πάνω του βιβλία και άλλα χαρτιά και πράγματα. Γιατί ήταν μια σφραγίδα σχολικής βιβλιοθήκης και μια αφιέρωση από εκείνον που το είχε δωρίσει. Ένα βιβλίο από δημόσιο σχολείο, ένα βιβλίο σπάνιο και εξαντλημένο που το ήθελα πολύ, το αγόρασα χωρίς να έχω την παραμική ιδέα ότι πρόκειται για βιβλίο βιβλιοθήκης. Αυτόματα η σκέψη μου πήγε στα χιλιάδες βιβλία που δωρίζονται από πολίτες, εκδοτικούς οίκους, ΜΚΟ, οργανισμούς στις χιλιάδες βιβλιοθήκες της χώρας που λειτουργούν χωρίς κανένα πλαίσιο.

Μα κανείς, ποτέ δεν αναρωτήθηκε τι τύχη θα έχουν αυτά τα βιβλία που δωρίζουν; Όταν μια βιβλιοθήκη λειτουργεί χωρίς βιβλιοθηκονομικό σύστημα που να καταγράφει τα βιβλία της συλλογής, που συστηματικά τα βιβλία να χρεώνονται και  να ξεχρεώνονται (όχι σε χειρόγραφα χαρτάκια και σημειώσεις στο μυαλό), χωρίς προσωπικό που να είναι υπεύθυνο για τη διαχείριση του υλικού, χωρίς συγκεκριμένο χώρο που να κλειδώνει και να έχει πρόσβαση και έλεγχο μόνο συγκεκριμένο προσωπικό που είναι υπεύθυνο για το χώρο, πώς περιμένει κάποιος η βιβλιοθήκη να λειτουργήσει και τα βιβλία να μείνουν στη θέση τους; Πόσες πιθανότητες υπάρχουν το βιβλίο να το πάρει κάποιος, ο οποιοσδήποτε, μαθητής, γονιός, αναπληρωτής εκπαιδευτικός, αποσπασμένος, μόνιμος, υπάλληλος συμβασιούχος, να ξεχαστεί σε ένα σπίτι, να αλλάξει χέρια και τελικά να πουληθεί ή να πεταχτεί στα σκουπίδια;

Για ποιο λόγο δωρίζουν βιβλία σε ανύπαρκτες βιβλιοθήκες; Με μαθηματική ακρίβεια τα βιβλία θα χαθούν, θα εξαφανιστούν, θα μοσχοπουληθούν. Αυτό συμβαίνει ακόμα και σε πολύ καλά οργανωμένες βιβλιοθήκες, δεν θα συμβεί σε βιβλιοθήκες που δεν είναι βιβλιοθήκες; Πάρτε το απόφαση αγαπητοί δωρητές, δεν υπάρχουν βιβλιοθήκες να δωρίσετε τα βιβλία. Στη χώρα μας δεν λειτουργεί ΚΑΜΙΑ σχολική βιβλιοθήκη, είναι όλες ξέφραγο αμπέλι, όποιος θέλει κάνει ό,τι θέλει και άμα θέλει. Πουλήστε εσείς τα βιβλία σας, δώστε να τα πουλήσει κάποιος που έχει ανάγκη.

Και κάθε που μπαίνω σε έναν χώρο, κυρίως εκπαιδευτικό, και βλέπω πεταμένα βιβλία δεξιά και αριστερά, χωρίς κανέναν έλεγχο, αυτόματα σκέφτομαι πόσο ανίδεοι είναι οι κάτοικοι αυτής της χώρας. Κάπου φαντάζονται ότι τα βιβλία χρειάζονται και απλά τα σκορπούν στο χώρο τους για να νιώθουν καλά, λες και ο χώρος αυτός είναι το προσωπικό σπίτι του καθενός. Παιδικοί σταθμοί, νηπιαγωγεία, δημοτικά, γυμνάσια, λύκεια, σπουδαστήρια, κολλέγια, μοναστήρια όπου και να έχω μπει έχω αντικρίσει πεταμένα βιβλία σκόρπια στο χώρο, βιβλία σπάνια και εξαντλημένα, φτηνιάρικες εκδόσεις περιπτέρου, βιβλία πανάκριβα, βιβλία φθηνά όλα πεταμένα σε διάφορες γωνιές. Βιβλία που αλλάζουν χρήση, γίνονται σουβέρ, γίνονται σκαμπό, σκάλα για να πατήσεις, μόνωση από τη βροχή και το κρύο. Τα περισσότερα πάνω έχουν μια σφραγίδα.

Κι εσείς όλοι που έχετε βιβλία σφραγισμένα στα σπίτια της, παράκληση, μην τα πουλάτε, επιστρέψτε τα εκεί που ανήκουν και πείτε τους να τα προσέχουν καλύτερα.