Μετά την πολύ όμορφη συζήτηση με τα μέλη της αγαπημένης ομάδας του facebook για το παιδικό βιβλίο που αφορούσε Έλληνες συγγραφείς παιδικών βιβλίων μου δημιουργήθηκε μια νέα απορία. Το παιδικό βιβλίο, όπως έχω πει ξανά και δεν θα σταματήσω να λέω, είναι πρωτίστως και κυρίως η εικονογράφηση του. Όσο εμείς διαβάζουμε στο παιδί, ιδιαιτέρως προσχολικής ηλικίας που τα γράμματα για εκείνο δεν είναι παρά μαύρα ανεξερεύνητα σημάδια, εκείνο βυθίζεται στις εικόνες που του ανοίγουμε μπροστά του. Ίσως, παράλληλα με την ιστορία που ακούει με τη φωνή μας, εκείνο να δημιουργεί μια νέα ιστορία μέσα από τα χρώματα και τις εικόνες που παρατηρεί. Σίγουρα, όμως, τα λόγια μας γίνονται περισσότερο κατανοητά μέσω της οπτικής αναπαράστασής τους. Παράλληλα, το μάτι εξασκείται στην τέχνη, μια τέχνη που αργότερα θα προσπαθήσει να μιμηθεί στις ζωγραφιές του.