Θα (σου) κατεβάσω το φεγγάρι

Χιλιάδες παιδικά βιβλία κυκλοφορούν εκεί έξω κι όλα φαίνονται υπέροχα. Νιώθω σαν κάθε μέρα να εκδίδονται μερικές εκατοντάδες. Κι αν προσθέσουμε κι όλα εκείνα που κυκλοφόρησαν τα τελευταία χρόνια και υπάρχουν ανάμεσα μας, πρέπει να είναι εκατομμύρια τα παραμύθια από τα οποία πρέπει να επιλέξω δύο τρία. Μπαίνω σε ένα βιβλιοπωλείο, κατευθύνομαι στη βιβλιοθήκη με τα βιβλία για τις ηλικίες 3-6 ετών (πιο γενικό δεν γίνεται) και με κυριεύει το χάος. Το ένα καλύτερο από το άλλο, η εικονογράφηση υπέροχη παντού, όλα μικρά έργα τέχνης. Ξεκινάω να διαβάσω την ιστορία. Θέλω ώρες κι ο χρόνος λίγος. Καταλαβαίνω τον τρόμο που μπορεί να κυριεύσει κάποιον γονέα που θα θελήσει να αγοράσει πρώτη φορά ένα βιβλίο για το παιδί του. Ευτυχώς το ίντερνετ έχει βοηθήσει αρκετά, οι γονείς που αγαπούν τα παιδικά βιβλία είναι πολλοί και όλοι προσπαθούν να διαφημίσουν εκείνα που απόλαυσαν.

Έτσι κι εγώ, θα παρουσιάζω εδώ εκείνα τα βιβλία που απόλαυσα τόσο εγώ όσο και η Μαργαρίτα που σε ένα μήνα γίνεται 2 χρονών κι έχει ήδη μια βιβλιοθήκη που αποτελείται από πολλά ράφια. Αν και διαβάζουμε ακόμη τα βιβλία με χοντρές σελίδες απολαμβάνουμε ιδιαίτερα την ανάγνωση κειμένου, όχι πολλών λέξεων. Αν δω ότι κουράζεται περνάω προτάσεις ή συντομεύω την ιστορία.

Πέρα από τα βιβλία που κυκλοφορούν, λοιπόν, εκεί έξω και βρίσκονται σε βιτρίνες και ράφια βιβλιοπωλείων είναι και εκείνα που είτε δεν κυκλοφορούν πια είτε μπορεί να έχουν ξεμείνει κάποια αντίτυπα στην αποθήκη του εκδότη. Δεν ξέρω σε ποια περίπτωση εντάσσεται αυτό, αλλά εγώ θέλω να το αφήσω εδώ, γιατί μετά  την ανάγνωσή του η Μαργαρίτα άρχισε να ψάχνει στον ουρανό και να μου δείχνει το φεγγάρι, να λέει μαμά κοίτα και να δείχνει με το δάκτυλο τον ουρανό...

Λόγος για το βιβλίο "Θα κατεβάσω το φεγγάρι" από τις εκδόσεις Αίσωπος του Άγγλου συγγραφέα Jonathan Emmett εκδόθηκε το μακρινό 2001 το οποίο αγόρασα πολύ οικονομικά μαζί με άλλα πολλά από το metabook.

Ο Μηνάς είναι ένας γλυκούλης τυφλοπόντικας που βγαίνει από την τρύπα του και θαμπώνεται από την ομορφιά του φεγγαριού τόσο που θέλει να το κάνει δικό του. Έτσι πασχίζει με κάθε τρόπο να το κατεβάσει, μα όσο κι αν προσπαθεί, όσο κι αν του εξηγούν οι φίλοι του ότι αυτό δεν γίνεται τόσο πιο πολύ το θέλει. Μέχρι που καταλαβαίνει ότι το φεγγάρι στέκει εκεί ψηλά για να μας υπενθυμίζει ότι πρέπει να στεκόμαστε που και που να το θαυμάζουμε. 

Κι εγώ εύχομαι η κόρη μου να το αναζητά στον ουρανό, να το κοίτα με θαυμασμό και να θυμάται τον Μηνά τον τυφλοπόντικα που ήθελε να το κάνει δικό του.