Μια βιβλιοθήκη, ένα βιβλίο...

Για να γνωρίσω καλύτερα μια πόλη αναζητώ τις βιβλιοθήκες της.

Κυρίως για να νιώσω την ασφάλεια ότι είναι εκεί γεμάτες βιβλία που θα μπορώ να διαβάζω ακόμα κι όταν δεν θα μπορώ να τα αγοράζω.

Σιγά σιγά ανακαλύπτω ότι υπάρχουν αρκετές σε αυτήν την πόλη,

οι οποίες, βέβαια, μαθαίνω πως λειτουργούν όπως όπως,

πόλη βλέπετε άλλαξα όχι χώρα.

Ρωτώντας έφτασα στο Δίαυλο, Κέντρο Πληροφόρησης Νέων του Καλλιτεχνικού Οργανισμού του Δήμου Βόλου. Στο πρώτο όροφο μπήκα σε μια συμπαθητική, σχετικά μικρή, βιβλιοθήκη που λειτουργεί λίγες ώρες καθώς η βιβλιοθηκονόμος προσπαθεί να κρατάει ανοιχτές δύο - ίσως και τρεις - βιβλιοθήκες. Στοίβα τα βιβλία δίπλα της που περιμένουν να καταλογραφηθούν και να βγουν στα ράφια (δώρο φερμένο από το Future Library). Άλλη μία στοίβα με επιστροφές που περιμένουν κι αυτά να μπουν στις θέσεις τους. Γύρω άνθρωποι που θέλουν κουβέντα, κι εγώ ανάμεσα σε αυτούς.

Ανάμεσα στις επιστροφές ξαπλωμένο ένα βιβλίο με χαρούμενο εξώφυλλο με τον τίτλο απίθανες ιστορίες του συγγραφέα Ράντγιαρντ Κίπλινγκ. Ποιος μπορεί να πει όχι στην ανάγνωση απίθανων ιστοριών και μάλιστα του συγγραφέα του «Αν»;

Φαντάστηκα πως και αυτές οι ιστορίες θα είναι ένα δώρο του συγγραφέα προς το παιδί του. Χωρίς κανένα περιουσιακό στοιχείο του κληροδότησε ένα ακόμη βιβλίο με συμβουλές.

Κι έτσι το έκανα δικό μου, έστω για λίγο.

Διαβάζοντάς το έμαθα πολλά.

Έμαθα γιατί οι φάλαινες δεν τρώνε ανθρώπους, γιατί η λεοπάρδαλη έχει βούλες, γιατί η γάτα δεν μπορεί να έχει αφεντικό, αλλά το κυριότερο ήταν που έμαθα ποιο ήταν το πρώτο γράμμα και πως φτιάχτηκε των ανθρώπων το αλφάβητο.

Φτιάχτηκε στη νεοληθική κάπως έτσι:

- Μπαμπά, σκέφτηκα μια έκπληξη. Κάνε έναν ήχο, οποιονδήποτε.

- Αα! φώναξε ο Τεγκουμάι. Καλός είναι;

- Ναι, απάντησε η Τάφυ. Μοιάζεις με κυπρίνο που 'χει το στόμα ορθάνοιχτο. Πες τον ξανά, σε παρακαλώ.

- Αα! Αα! Αα! είπε ο πατέρας της. Σύνελθε λίγο, κόρη μου.

- Δε θέλω να συνέλθω, σε βεβαιώνω, είπε η Τάφυ. Πρόκειται για την έκπληξη που ετοιμάζω. Πες "Αα!", σε παρακαλώ, μπαμπά και κράτα το στόμα ανοιχτό. Δωσ' μου και αυτό το δόντι. Θα σχεδιάσω ένα ορθάνοιχτο στόμα κυπρίνου.

- Για ποιο λόγο;

- Δεν τον φαντάζεσαι! είπε η Τάφυ αρχίζοντας να ξύνει τη φλούδα. Θα 'ναι η μυστική μας έκπληξη. Όταν θα σχεδιάζω ένα κυπρίνο με το στόμα ολάνοιχτο πάνω στην καπνιά, στο έδαφος της σπηλιάς μας, μπορεί στη μαμά να μην κάνει καμιά εντύπωση, εσένα πάντως θα σου θυμίζει τον ήχο "Αα!". Έστι, θα μπορούμε να παίζουμε το παιχνίδι ότι τάχα είμαι εγώ που σου επιτίθεμαι το βράδυ και σε τρομάζω με αυτόν τον ήχο.

Και κάπως έτσι δημιουργήθηκε το Α και όλα τα υπόλοιπα γράμματα, σπουδαία κατάκτηση, δε νομίζετε;

Σύμφωνα με τον Καρλ Πάπενχαιμ αν θέλαμε να αποτυπώσουμε όλο το βιβλίο πάνω σε ένα μεγάλο χαρτί θα μπορούσε να γίνει ένα πόστερ σαν αυτό:  

Περισσότερα πόστερ στο site του.