Έτσι στα πεταχτά, πριν κλείσει και τούτη η εβδομάδα των απανωτών εκλογών και συνεχών επεισοδίων, θέλησα να αναρτήσω μια κουβέντα που πολύ με άγγιξε. Η απάντηση του ταξιδιάρη συγγραφέα αγγλοϊρλανδικής καταγωγής Πάτρικ Λη Φέρμορ στην ερώτηση ποια αισθανόταν ότι ήταν η πατρίδα του ήταν "πατρίδα είναι το μέρος όπου έχει κανείς τα βιβλία του". Την βιβλιοθήκη ο Πάτρικ Λι Φέρμορ την είχε στην Καρδαμύλη της Μάνης.
ευτυχώς που έχουμε και σας κορίτσια να γράφετε εξαιρετικές αναρτήσεις για να ξεφεύγουμε λίγο από την καθημερινή μιζέρια...
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλησπέρα Elli!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠολύ μου άρεσε η φράση που μοιράστηκες μαζί μας. Έξυπνος ο παραλληλισμός σου με τα κοινωνικά/ πολιτικά τεκταινόμενα της χώρας, τις δηλώσεις μίσους, πράξεις βίας των δικών μας "αυτόχθονων", σε αντιδιαστολή ίσως, με κινήσεις αλληλεγγύης των "ξένων" προς εμάς.
Φυσικά ο συγγραφέας, προφανώς, τοποθετεί την πατρίδα του κάθε φορά στα βιβλία που διαβάζει (και/ ή τον διαβάζουν), κρατά ζωντανά μέσω της μνήμης του και λιγότερο σε κείνα που πλήττουν στην βιβλιοθήκη του.
Συγχώρεσέ με, για αυτά τα παράξενα που γράφω αλλά, είμαι βαθιά επηρεασμένος από την ανάγνωση του βιβλίου "Αν μια νύχτα του χειμώνα ένας ταξιδιώτης" που διαβάζω από χθες με μεγάλη έκπληξη και ευχαρίστηση. Αν δεν το έχεις διαβάσεις να το κάνεις, σίγουρα θα σου αρέσει. Αν και δυσκολεύομαι να πιστέψω ότι σου έχει ξεφύγει! Όπως και να χει καλή συνέχεια.
Να αφήσω κι εγώ την καλημέρα μου και μερικά λόγια...
ΑπάντησηΔιαγραφήΚάπου τη διάβασα αυτή τη φράση αλλά την προσπέρασα, για να είμαι ειλικρινής χωρίς να συμφωνώ.
Πατρίδα είναι εκεί που είναι οι άνθρωποι σου, οι αγαπημένοι! Αγαπημένα είναι και τα βιβλία μεν, δεν το αμφισβητώ, αλλά αντικείμενα δε. Οι λέξεις δεν είναι αντικείμενα αλλά καλύτερα από το χαρτί είναι να μένουν γραμμένα στη σκέψη, για να μνημονεύσω και εγώ ένα βιβλίο που δεν είναι άλλο από το Φαρενάιτ 451 που δε φεύγει ποτέ από το μυαλό μου σε όποια χώρα και αν βρίσκεται το αντίτυπο που διάβασα.
Όσο για την έννοια του φιλελληνισμού που δεν θα είχα δει στην ανάρτηση σου (συνειδητά) χωρίς το παραπάνω σχόλιο θα συμφωνήσω ασυζητητί με μια συνέντευξη της γλυκιάς Αρβελέρ: δεν μπορώ να καταλάβω γιατί έχουμε ανάγκη από φιλέλληνες; αναρωτιούνται οι Γάλλοι αν υπάρχουν φιλόγαλλοι;;;
Λίγη από τη σοφία της έχουμε ανάγκη...
Επιτέλους ανάρτησή σου! Δεν πιστεύεις ότι έχουμε ανάγκη και λίγη από τη δική σου σοφία;;;;
Σε φιλώ και τρέχω στη θάλασσα να πνίξω την αφόρητη ζέστη!
Και αφού έγραψα το παραπάνω σχόλιο έμαθα ότι ο συγγραφέας του βιβλίου που αναφέρω μας άφησε...
ΑπάντησηΔιαγραφήΔύο ειδήσεις θανάτου σήμερα...
του Ρέι Μπράντμπερι και της δικής μας αγαπημένης Ζωρζ Σαρή.
Πόσο πιο φτωχοί γινόμαστε με αυτές τις απώλειες...
Aerostatic ευτυχώς που έχουμε εσένα να μας λες καλές κουβέντες και έτσι να μας τροφοδοτείς!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα πω κιόλας, εντελώς αυτοκριτικά, πόσο απαράδεκτη μπορεί να είμαι όταν την μια φορά έγραψα το όνομα Lee με η και την άλλη, μισή αράδα παρακάτω με ι!!! πόσο;;;
Μαραμπού γειααα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΧαίρομαι που είσαι εδώ, διαβάζεις τις Βολτίτσες και σκέφτεσαι διάφορα και εποικοδομητικά.
Ο ταξιδιώτης είναι ένα υπέροχο βιβλιοβιβλίο, είναι αλήθεια ότι το έχω/είχα για ανάρτηση αλλά... Νομίζω ότι είναι ένα βιβλίο που έχει σημαδέψει την λογοτεχνία,είναι σημείο αναφοράς.
Πατρίδα είναι οι αναγνώσεις μας, το πνευματικό έδαφος που θεωρούμε κατακτημένο, δικό μας και μας παρέχει εναύσματα σκέψεων και ξυπνήματα αισθημάτων, μας τρέφει με τρόπο εσωτερικό και ουσιαστικό.
Το ζήτημα των "άλλων", των ξένων είναι τεράστιο και διαρκώς ανοικτό προς επεξεργασία. Αυτοί οι άλλοι σε σύγκριση,προσδιορίζουν εμάς...
Ελπίζω να περνάς καλά!
Librarian,
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν ειναι απαραίτητο να συμφωνεί κανείς με όλα, μπορεί όμως να τα σχολιάζει, να τα κουβεντιάζει, να προσπαθεί να βρίσκει γιατί ειπώθηκε, πώς φύτρωσε...
Τα βιβλία μπορεί να είναι χάρτινα αντικείμενα ή ηλεκτρονικές υποστάσεις,όμως είναι ανά πάσα στιγμή εκεί διαθέσιμα για σένα, δεν σε προδίδουν και συναντιέσαι μαζί τους για νέες εμπειρίες ή επαναεπεξεργασίες, αναπολήσεις, επιβεβαιώσεις...
Οι άνθρωποι είναι πάνω από τα πράγματα, αλλά δεν δίνουν πάντα χαρά, δεν παρηγορούν...
Πρώτη φορά ακούω να αποκαλεί κάποιος την Αρβελέρ γλυκειά!!!
Νομίζω ότι στην περίπτωση του Φερμορ ήταν που επέλεξε έναν άλλο τρόπο ζωής από τον βρετανικό και κατ' επέκταση τον δυτικό και οργανωμένο (που όλοι θαυμάζουμε). Διάλεξε να ζήσει την ελληνική πρόταση καθημερινότητας και οπτικής, να βλέπει ήλιο και θάλασσα και ας είναι πιο ξερό και διψασμένο το τοπίο αντί την βροχή και την πλούσια βλάστηση. Διάλεξε να βιώνει το χύμα στο κύμα αντί το ρυθμισμένο και ρεγουλαρισμένο. Διάλεξε μια εκδοχή πιο χαρούμενης και αυθόρμητης Ευρώπης, θα έλεγα.
Οι Γάλλοι ειδικά καταδιώκουν τους λαούς της υφηλίου να είναι φιλογάλλοι, το λένε της "γαλλικής σχολής" ή "γαλλικής νοοτροπίας". Επιδιώκουν να έχουν οπαδούς που τους θαυμάζουν, δίνουν υποτροφίες κλπ
Άντε, καλά μπάνια!