Για τις αφιερώσεις των βιβλίων (2)

Από τότε που το blogspot πρόσθεσε τα στατιστικά στοιχεία τα παρακολουθώ με ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Ικανοποιώ την περιέργεια μου βλέποντας ποια από τις αναρτήσεις μας είναι η πιο δημοφιλή, τις λέξεις κλειδιά που πληκτρολογούνται σε μηχανές αναζήτησης οι οποίες οδηγούν στο ιστολόγιό μας, την επισκεψιμότητα και τόσα άλλα.

Η πιο δημοφιλής, λοιπόν, ανάρτησή μας είναι εκείνη που πραγματεύεται θέματα σχετικά με τις αφιερώσεις που γράφονται στα βιβλία (εδώ), η οποία έχει συγκεντρώσει μέχρι στιγμής πάνω από 1.100 προβολές και οι λέξεις κλειδιά που οδηγούν σε αυτήν είναι οι λέξεις αφιέρωση και βιβλίο.

Μένω να φαντάζομαι τι ψάχνουν όλοι αυτοί που τυχαία ήρθαν εδώ να μας διαβάσουν.

Το πιο πιθανό είναι να ψάχνουν τι μπορούν να γράψουν πάνω σε ένα βιβλίο που θέλουν να δωρίσουν. Να βρουν δείγματα αφιερώσεων. Ή και ακόμα να διαβάσουν απόψεις σχετικά με το αν είναι καλό να αφιερώσεις πάνω σε ένα βιβλίο. Μεγάλη συζήτηση σηκώνει το θέμα αυτό.

Ακολουθώ τα βήματά τους και διαβάζω και άλλες σχετικές αναρτήσεις, όπως αυτή και σημειώνω αυτά τα λόγια που μου κάνουν εντύπωση: "Όσοι θέλετε να κάνετε δώρο βιβλία πάρτε τα μέτρα σας: μην αφήνετε διακριτικά σημάδια πάνω τους, αφιερώσεις και προσωπικά μυνήματα γιατί κάποτε θα καταλήξουν σε ξένα χέρια, όπως κατέληξαν τα κορμιά που αγαπήσατε και μεταχειριστήκατε". Τα διαβάζω ξανά και ξανά και είναι σαν μια προτροπή, νιώθω, κατά του έρωτα: Μην ερωτεύεσαι γιατί ό,τι αγαπάς θα καταλήξει σε ξένα χέρια... μπορεί ναι, μπορεί και όχι, αλλά και αν ναι, τι πειράζει;

Συνεχίζω και βλέπω ότι το θέμα έχει απασχολήσει ένα βιβλίο του ΕΛΙΑ με τίτλο Αφιερώσεις.

Μα η αφιέρωση είναι αυτή που κάνει αυτό το δώρο τόσο ξεχωριστώ και τόσο προσωπικό. Μια λέξη μπορεί να αρκεί. Χειρόγραφα γράμματα που μένουν όταν τα λόγια έχουν πια σιωπήσει. Θα μπορούσαν να είναι και ξεχωριστό ράφι στη βιβλιοθήκη μου τα βιβλία που μου έχουν δωρίσει. Ακόμη και στα βιβλία-δώρα χωρίς αφιέρωση τα έχω εγώ στιγματίσει μην τυχόν και λησμονήσω - τη χαρά.

Κι άμα η αφιέρωση είναι και από το συγγραφέα τότε η αξία διπλασιάζεται - η όποια αξία.

Κι αν η αφιέρωση καταλήξει σε ξένα χέρια και εκεί ακόμη αποκτά μιαν άλλη αξία. Εξάλλου, έτσι συμβαίνει, το βιβλίο να ζει περισσότερο από τον άνθρωπο.

Είναι βέβαια και τα ηλεκτρονικά βιβλία που ακόμη και αν στο μέλλον αποκτήσουν αυτή τη δυνατότητα (που ξέρεις μια λευκή σελίδα στην αρχή που να μπορείς να πληκτρολογήσεις κείμενο, όλα είναι πιθανά) σίγουρα θα διαφέρει από την αίσθηση της αφιέρωσης στο έντυπο βιβλίο.

Είναι βέβαια και κάποιοι κάτοχοι βιβλίων που θέλουν να κρατούν τα βιβλία τους όπως ήταν όταν βγήκαν από το τυπογραφείο, γυμνά από ανθρώπινα σημάδια. Παραξενιά που δεν κατανοώ αλλά μπορώ να σεβαστώ. Γι' αυτό σε βιβλία-δώρα που δε γνωρίζω καλά εκείνον στον οποίο απευθύνονται η κάρτα, είναι ίσως ό,τι καλύτερο. Πού ξέρεις, μπορεί να το έχει διαβασμένο ή να μην ανταποκρίνεται στα γούστα του γιατί να αφαιρέσουμε το δικαίωμα αλλαγής; Πόσα βιβλία έχω εντοπίσει σε παλαιοβιβλιοπωλεία με μια κάρτα κολλημένη στην πρώτη λευκή σελίδα ή ξεχασμένη κάπου ανάμεσα στις σελίδες τους.

Ποτέ δεν θα ξεχάσω για μια αφιέρωση που είχα διαβάσει που την είχε βρει ένας παλαιοβιβλιοπώλης σε ένα από τα βιβλία που είχε στην κατοχή του. Το βιβλίο ήταν δώρο πατέρα προς κόρη και έγραφε: "Στην κόρη μου, δεν έχω τίποτα καλύτερο να της προσφέρω παρά μόνο γνώσεις". Μα υπάρχει τίποτα καλύτερο, συνεχίζω να αναρωτιέμαι.

Τι πιο όμορφο από το να δωρίζεις και να σου δωρίζουν δώρα. Ο χρόνος που δαπάνησες ψάχνοντας, η σκέψη, η χαρά όταν το άνοιξες... μα η αφιέρωση κάνει το δώρο πιο προσωπικό δεν έψαξες μόνο το δώρο να βρεις, έψαξες και τις λέξεις που θα αφήσεις.

Ευχές σε όλους για όμορφες, γιορτινές, χαμογελαστές μέρες!