ΑΚΙΝΗΤΕΣ ΒΟΛΤΕΣ

Μπορεί να μοιάζει αντιφατική η διατύπωση «ακίνητες βόλτες», ένα παράδοξο καθώς είναι αδύνατον να βολτάρεις και να παραμένεις στο ίδιο μέρος. Και καθόλου δεν αναφέρομαι στις βόλτες του καναπέ βλέποντας τηλεόραση, καλωδιακή, ταινίες, DVD, κλπ, κλπ. Στο μυαλό μου έχω τις βόλτες άλλων που τα βήματά τους τούς οδηγούν στο δικό σου σημείο, εκεί που βρίσκεσαι εσύ. Έτσι γίνεσαι προορισμός της δικής τους βόλτας, κομμάτι του ζητούμενού τους. Ακίνητες βόλτες.

Έστω ότι στέκεσαι σε ένα βιβλιοπωλείο (!) και δέχεσαι αιτήματα. Κάθε αίτημα έχει από πίσω το χρονικό του. Την ιστορία του πότε ενδιαφέρουσα, πότε κοινή, άλλοτε αδιάφορη, άλλοτε και εκνευριστική (ιδιαίτερα όταν είσαι κουρασμένος, στα όριά σου και ο άλλος δεν βλέπει παρά το δικό του). Είναι φορές που σου λένε το αντικείμενο της βόλτας τους άμεσα και χωρίς περιστροφές. Είδα στην εφημερίδα, διάβασα κάπου, άκουσα από τον φίλο μου και θέλω αυτό το πολύ συγκεκριμένο βιβλίο. Μου παράγγειλαν αυτόν τον τίτλο, πού θα τον βρω. Μας είπαν από τη σχολή να διαβάσουμε, να μελετήσουμε τούτο ή κείνο. Μπα, χαζεύω να δω τις νέες κυκλοφορίες, τίποτα συγκεκριμένο. Είναι φορές που η βόλτα και η αναζήτηση είναι από μόνη της βαθύτερη και πιο σύνθετη. Γυρεύει να ικανοποιήσει ανησυχίες και ανάγκες. Οι ιστορίες τότε είναι αλλιώτικες, πάντα ανθρώπινες.

Το κορίτσι ρωτάει μα και ψάχνει μόνο του αν υπάρχουν παιδικά βιβλία που να αντλούν ή να βασίζουν την εικονογράφησή τους σε έργα τέχνης από την ελληνική ή και την παγκόσμια παρακαταθήκη. Ανοιχτή στην κουβέντα, δεκτική και διακριτική, μαζεύει εικόνες, εκδοχές. Μια βόλτα αναζήτησης σε προσωπικά ενδιαφέροντα, που ακουμπάνε τα επαγγελματικά, μα είναι και παραπάνω.

Ο κύριος με τα γυαλιά και το πέτσινο έχει ξανακάνει την βόλτα και επανέρχεται. Μιλά ελληνικά άνετα, ψάχνει βιβλία για παιδιά δύο ετών, τα εγγόνια του που ζουν στην Αυστραλία. Ξέρει τι θέλει, δεν το διατυπώνει όμως ακριβώς. Ανοίγει τα βιβλία και τα ξανακλείνει. Κρατάει μερικά στο πλάι. Θέλει και την Καινή Διαθήκη, να τους την διαβάζει όταν τον επισκέπτονται, λέει. Τα άλλα βιβλία θα τους τα δώσει. Αγοράζει χωρίς να αγκομαχά, αντίθετα είναι ικανοποιημένος. Ό,τι μπαίνει στην σακούλα θα κάνει μακρύ ταξίδι, στα ελληνοαυστραλεζάκια εγγόνια. Η βόλτα του θα συνεχιστεί, εδώ ήταν ένας σταθμός ανεφοδιασμού.

Άλλη κυρία τριγυρνά ακολουθούμενη από το συνονόματό της κοριτσάκι με την χοντρή πλεξούδα που μαθαίνει να διαλέγει, άλλη εγγονή. Η βολτίτσα τους έχει βιβλιοτρόπαια, πεδίο πλησιάσματος και υπόσχεση επικοινωνιακής παράτασης. Χαρά και για τις δυο.

Δεν ψάχνει μόνη της, ρωτάει κατευθείαν, όχι για βιβλία για μουσική και τραγούδια με ελληνικά λόγια. Αχ! κουνελάκι, Με τα δυο χεράκια πλάθω κουλουράκια, Ο ποντικός επήδηξε από το παραθύρι, Όταν θα πας κυρά μου στο παζάρι,… Τα τρία εγγόνια της, στην ευρωπαϊκή ήπειρο, στριμώχνονται σε τέσσερις γλώσσες, δεν θέλει να τα επιβαρύνει, αλλά δεν παρατάει τον αγώνα της γλώσσας. Οι νότες, η αρμονία, ο ρυθμός θα είναι ο σύμμαχός της, να παραμείνει ο ήχος της γλώσσας, να μπει από άλλη πόρτα πανάρχαιη, το ξέρει και το σέβεται. Η βόλτα της εξοπλιστική, η ιστορία της με ενδιαφέρον. Θα ξαναπεράσει. Θα χρησιμοποιήσει και κινούμενες εικόνες.

Βιβλία για μια έφηβη κόρη αναζητά ένας πατέρας. Μιλάνε μέσα από τα βιβλία που της χαρίζει, προτιμά να της δίνει βιβλία από μπλουζάκια, ρούχα, παπούτσια, χαρτζιλίκι. Όχι, πως δεν έχει αλλά να, τελειώνει εκεί. Με τα βιβλία έχουν να μιλάνε και όταν το κορίτσι τα διαβάζει ξέρει πώς τα διάλεξε αυτός. Δένονται έστω και από μακριά. Έχει βρει ένα άνοιγμα και το κρατά ανοιχτό. Ένα κανάλι που τροφοδοτείται με διαβάσματα. Η βόλτα του με μια αγωνία. Ευτυχώς τα βιβλία δεν τελειώνουν.

Τα βιβλία που χαρίζονται στα παιδιά είναι ξεχωριστά, έχουν ένα βάρος ακόμα και αν δεν το σκεφτόμαστε, δεν το θέλουμε. Είναι γιατί μπορεί να αφήσουν μια ανεξίτηλη αίσθηση, που θα επανέρχεται χωρίς να εγκαταλείπει τον άνθρωπο γιατί εντυπώθηκε στον τότε άγραφο πίνακα του νου.