Παρασκευή 27 Μαΐου 2016

Ο Ισπανός που μαγεύει


Πέρασαν έξι ολόκληρα χρόνια από τότε που διάβασα το πιο γνωστό από τα βιβλία για βιβλία του Ισπανού συγγραφέα Κάρλος Ρουίθ Θαφόν. Δεν θυμάμαι και πολλά από αυτήν την ιστορία, μόνο όσα χρειάζονται, δηλ. ότι είναι ένα βιβλίο που μου κράτησε πολύ καλή συντροφιά, το οποίο σίγουρα θα πρότεινα ανεπιφύλακτα σε κάποιον να διαβάσει, ότι το διάβασα μονορούφι κι όταν τελείωσε ήθελα κι άλλο. Στην περίπτωσή του υπάρχει κι άλλο, καθώς το βιβλίο, για καλή μας τύχη, είναι μέρος τριλογίας.
Με πολυετή καθυστέρηση πήρα λοιπόν την απόφαση να διαβάσω το τρίτο μέρος με τον τίτλο "Ο αιχμάλωτος του ουρανού". Συνέχισα με το τρίτο γιατί αφενός έχω ξεχάσει την υπόθεση και αφετέρου γιατί έχω την άποψη ότι οι τριλογίες δεν είναι συνέχειες με την αυστηρή έννοια. Δεν είναι το δεύτερο και τρίτο μέρος του βιβλίου είναι ένα άλλο βιβλίο με κοινούς ήρωες αλλά σε νέες περιπέτειες.

Ο Ισπανός συγγραφέας έχει βρει το μυστικό να καθηλώνει τον αναγνώστη γεγονός που φαίνεται και σε αυτό το βιβλίο που πραγματικά δεν θες να αφήσεις από τα χέρια σου, ακόμα και σε εκείνες τις σελίδες που η ιστορία κάνει κοιλιά θες να συνεχίσεις γιατί έχεις ανοιχτούς λογαριασμούς. Εξάλλου δεν υπάρχουν και πολλές περιπτώσεις που ο αναγνώστης έχει την ευκαιρία να ταξιδέψει στους δρόμους της όμορφης Βαρκελώνης (άραγε εκείνος ο κυματοθραύστης που βλέπεις τη Βαρκελώνη να καθρεφτίζεται στη θάλασσα καθώς ξημερώνει, υπάρχει κι αν ναι εγώ γιατί δεν έκατσα εκεί να περιμένω τον ήλιο να ανατείλει;). Οπότε οι λάτρεις της ισπανικής κουλτούρας δεν έχουν και πολλές επιλογές σε ελληνικές μεταφράσεις.
Αν κι εδώ ο συγγραφέας αναφέρεται στο βιβλιοπωλείο Σεμπέρε & Υιοί, καθώς εκεί εργάζεται ο κεντρικός ήρωας, οι βιβλιοφιλικές αναφορές είναι λίγες σε σχέση με το πρώτο βιβλίο. Τόσο λίγες που αν δεν υπήρχε το πρώτο μέρος της τριλογίας δεν θα το χαρακτήριζα καν βιβλίο για βιβλία. Ακόμη και η περίληψη στο οπισθόφυλλο προετοιμάζει τον αναγνώστη για ένα ακόμη βιβλιοφιλικό ανάγνωσμα, αλλά περισσότερο εξαπατά. Εδώ μας ενδιαφέρει περισσότερο η ιστορία που αφηγείται ο Φέρμιν, η ζωή του στη φυλακή και πώς κατάφερε να δραπετεύσει καθώς σίγουρα επέζησε αφού είναι εδώ και μας μιλάει κι έχει βαλθεί να είναι ο φύλακας άγγελος του Ντάνιελ, ο οποίος είναι ο κεντρικός αφηγητής και ο βασικός ήρωας του πρώτου βιβλίου. Ακόμα κι από το κοιμητήριο των λησμονημένων βιβλίων θα περάσουμε μια βόλτα μονάχα στις τελευταίες σελίδες του βιβλίου. Εκείνο τον μεγαλειώδες λαβύρινθο από ξεχασμένα βιβλία που εκτενώς είχε περιγραφεί στο πρώτο βιβλίο. Ωστόσο το βιβλίο τελειώνει σαν να υπάρχει και τέταρτο μέρος, όπως δηλαδή και σε όλα τα καλά sequel.

3 σχόλια:

Mariela είπε...

Με ξένισε την πρώτη φορά που τον διάβασα...
και τον λάτρεψα στο τέλος!
Με καθήλωσε....

librarian είπε...

Γιατί σε ξένισε; θεωρώ πως είναι απλός ο τρόπος που γράφει.

Mariela είπε...

Όταν λέω με ξένισε εννοώ οι περιγραφές του.... κάπως κάτι δεν μου πήγαινε...
στην αρχή όπως είπα!! Βασικά έχω διαβάσει τη "Μαρίνα".
Ελπίζω το καλοκαίρι να διαβάσω και την τριλογία....