Σάββατο 23 Ιανουαρίου 2016

Δημόσιες Βιβλιοθήκες

Thomas Hawk, And Here I Am.  Πηγή: https://www.flickr.com/photos/thomashawk/
(Seattle Central Libray)

Η καλύτερη επαγγελματική αποκατάσταση ενός βιβλιοθηκονόμου, για εμένα. Εξυπηρετούν όλο το αναγνωστικό κοινό, ανεξαρτήτως ηλικίας, επαγγέλματος, φύλου, οικονομικής κατάστασης. Δημιουργούν και εμπνέουν αναγνώστες. Η λογοτεχνία έχει την τιμητική της, το ίδιο και οι κουβέντες γι' αυτήν. Κάθε πόλη πρέπει να έχει τη βιβλιοθήκη της, ανοιχτή σε όλους, γιατί όλοι έχουν το δικαίωμα στην ανάγνωση. Είναι χαρά και διασκέδαση να δουλεύεις σε μια βιβλιοθήκη που ανήκει σε όλους. Εξυπηρετείς κάποιον από πραγματικό ενδιαφέρον και γιατί πιστεύεις στο βιβλίο, στην ανάγνωση και στη δύναμή του κι όχι για να κάνεις πωλήσεις με σκοπό το κέρδος ενός κάποιου επιχειρηματία. Ευτυχία; σχεδόν, γιατί ζούμε στην Ελλάδα.

Οι ελληνικές Δημόσιες Βιβλιοθήκες σε αριθμούς, εν έτει 2016 (σύμφωνα με τα στοιχεία του Συλλόγου Υπαλλήλων Δημοσίων Βιβλιοθηκών όπως αυτά αναφέρθηκαν σε έγγραφο που στάλθηκε στους αρμοδίους του Υπουργείου Παιδείας):
  • 45 Δημόσιες Βιβλιοθήκες
  • 126 εργαζόμενοι
  • 8 βιβλιοθήκες δεν έχουν καθόλου προσωπικό (επιβιώνουν υπολειτουργώντας με αποσπάσεις εκπαιδευτικών που δεν έχουν καμία ιδέα πώς λειτουργεί μία βιβλιοθήκη) και 2 έχουν μόνο προσωπικό καθαριότητας
  • 20 δεν έχουν βιβλιοθηκονόμο
  • 23 δεν έχουν διοικητικό υπάλληλο
  • καμία δεν έχει πληροφορικό
  • υπάρχουν 25 κινητές βιβλιοθήκες, οι 11 δεν έχουν οδηγό
  • ο προϋπολογισμός των βιβλιοθηκών για το 2010 ήταν 627.300 ευρώ, για το 2015 ήταν 291.836 ευρώ.
Θλίψη.

Περιπλανιέμαι σε μια βιβλιοθήκη χωρίς κανέναν μόνιμο υπάλληλο που άνοιξε το 2004. Πελαγωμένοι εκπαιδευτικοί που μετάνιωσαν για την επιλογή της απόσπασης αλλά θεωρούν ότι κάνουν κοινωνικό έργο καθώς κρατούν "ανοιχτή" τη βιβλιοθήκη. Βλέπω στα ράφια βιβλία που αγοράστηκαν την τελευταία δεκαετία. Πρόσφατες εκδόσεις, αλλά όχι και τόσο πρόσφατες. Βλέπω ότι κάποτε κάποιος βιβλιοθηκονόμος τα είχε καταλογογραφήσει και ταξιθετήσει, όταν αυτός έφυγε κανείς επόμενος υπάλληλος δεν κατάλαβε τι είναι αυτός ο αριθμός που έχει στη ράχη του το βιβλίο. Βλέπω λογοτεχνικά βιβλία χιλιοδιαβασμένα, τσακισμένες ράχες, κιτρινισμένα φύλλα, σχισμένα εξώφυλλα που συνεχίζουν να διαβάζονται και οι άνθρωποι που τα επιστρέφουν να ζητάνε συγγνώμη που δεν τα κόλλησαν με σελοτέιπ. Βλέπω νέους ανθρώπους να επιστρέφουν Καζαντζάκη και να δανείζονται ένα Ντοστογιέφσκι που βρήκαν σε κάποιο ράφι. Βλέπω 25 υπολογιστές, 8 εκτυπωτές, υπολογιστή για άτομα με ειδικές ανάγκες, μονάδα ψηφιοποίησης. Οι περισσότεροι υπολογιστές δεν λειτουργούν, οι εκτυπωτές δεν έχουν μελάνι, κανείς δεν ψηφιοποιεί.
Τι να απαντήσει κανείς στους έφηβους που ζητούν βιβλία που είναι της μόδας και δεν υπάρχει ούτε ένα στη βιβλιοθήκη; Ότι το υπουργείο δεν δίνει χρήματα για αγορές βιβλίων; τι θα καταλάβουν και τι τους νοιάζει. Τι να απαντήσει κανείς σε εκείνο το κορίτσι που λέει ότι αν σας κάνουν δωρεές βιβλία και δεν τα θέλετε να τους δίνετε το τηλέφωνό μου, τα θέλω εγώ, ό,τι βιβλίο, διαβάζω τα πάντα. Τι να πεις στον εκπαιδευτικό που δεν δέχεται τις δωρεές γιατί δεν ξέρει τι να κάνει τα βιβλία που θα έρθουν; 
Τι θα προλάβω να κάνω μέσα σε πέντε μήνες; και ό,τι κάνω πόσο παραπάνω θα διαρκέσει;
Για την ώρα δέκα χιλιάδες και πλέον βιβλία μπαίνουν στα ράφια πάλι από την αρχή, με τη σωστή σειρά. Είναι κάποια αρχή κι ας είναι να τα ανεβοκατεβάζω μόνη. Επίσης, παρακαλώ και για δωρεές, όσοι πιστοί προσέλθετε. 

17 σχόλια:

Κατερίνα Τοράκη είπε...

Θλίψη πραγματικά, μούρχεται να φωνάξω "Ακούει κανείς;"!
Είμαι σίγουρη ότι σε λίγους μήνες θα δώσεις και μια πιο όμορφη και πιο ελπιδοφόρα εικόνα. Καλή δύναμη.

librarian είπε...

Καλησπέρα, πραγματικά δεν ξέρω αν ακούει κανείς από αυτούς που θα έπρεπε.
Θα προσπαθήσω να κάνω ό, τι μπορώ, αλλά ειλικρινά οι πέντε μήνες δεν είναι αρκετοί...

ggk είπε...

Καλημέρα!
Τραγικό. Καλή επιτυχία στο έργο σου και καλή δύναμη.

Υ.Γ. Μετά από αρκετά χρόνια απουσίας από την "μπλογκόσφαιρα" επανήλθα διαβάζοντας κείμενα από το δικό σου ιστολόγιο και της κ. Τοράκη. Μα τι έχανα τόσο καιρό! :)

librarian είπε...

Καλώς ήρθες πίσω! Τραγικό δεν λες τίποτα, αλλά αυτή είναι η πραγματικότητα, δυστυχώς!

librarian είπε...

Δεν λειτουργεί τίποτα γιατί λείπει η οργάνωση, το σχέδιο και ο κατάλληλος άνθρωπος στην κατάλληλη θέση.
Άποψη μου είναι ότι ο καθένας μπορεί να βοηθήσει όπως και όσο μπορεί. Όμως όταν ο κόπος σου βλέπεις να πηγαίνει χαμένος σταματάς...

Μαραμπού είπε...

Το επάγγελμα έχει απαξιωθεί πλήρως. Όταν μπορείς να συνδιάσεις το δυνατό πάθος ένα βιβλιόφιλου με το επάγγελμα του βιβλιοθηκονόμου τότε μπορείς να κάνεις παπάδες. Η πολιτεία όμως έχει χεσμένα τα βιβλία και έτσι σου μένει αμανάτι το πάθος του βιβλιόφιλου και εκείνο του επαγγέλματος αρχίζει να εκφυλίζεται ραγδαία.

Καλό κουράγιο. Σίγουρα θα δυναμώσεις την αγάπη σου για τα βιβλία αλλά θα απογοητευτείς από την περαιτέρω αποδυνάμωση του επαγγέλματος.

librarian είπε...

Χρόνια τώρα κι ακόμα το παλεύω Μαραμπού. Ό, τι και να κάνουν εγώ θα συνεχίσω να πιστεύω σε αυτό που σπούδασα. Γιατί έφαγα το ζόρι των πανελληνίων, πέρασα σε ένα ΑΕΙ εντελώς μακριά από το σπίτι μου, κατάφερα να πάω μόνο κ μόνο επειδή μου κάλυπταν σίτιση κ στέγαση, έφαγα τόσα χρόνια διαβάζοντας γιατί οι καθηγητάδες μου είπαν ότι είναι σπουδαίο αντικείμενο κ τους πίστεψα. Ε δεν θα τα παρατήσω τόσο εύκολα. Βιβλιοθήκες και αρχεία υπάρχουν, ας τα λειτουργήσουν οι της πολιτείας αλλιώς ας κλείσουν τα πανεπιστήμια για να μην μοιράζουν αυταπάτες στα 18χρονα κ να γεμίζουν τις τσέπες δήθεν ακαδημαϊκών που το παίζουν επιστήμονες.

Foteini είπε...

Είναι τόσο κρίμα και τελικά βασίζονται μόνο στο μεράκι και το φιλότιμο ανθρώπων που αγαπούν αυτό το χώρο! Εμείς στη Ρόδο έχουμε ένα υπέροχο κτίριο που ερημώνει και γκρεμίζεται σιγά σιγά επειδή οι αρχές δεν συμφωνούν ποια θα το αξιοποιήσει... δράμα!

librarian είπε...

Έχω την εντύπωση ότι ολόκληρος ο δημόσιος τομέας πια βασίζεται μόνο σε ένα κάποιο φιλότιμο που χάθηκε.

Constance Marounta είπε...

Καλησπέρα! Ανακάλυψα τον ιστοχώρο σου σήμερα και μου αρέσει πολύ! Σου εύχομαι καλή επιτυχία στο εγχείρημα (συγνώμη για τον ενικό της οικειότητας, αλλά μου βγαίνει)!! Νομίζω ότι θα στήσεις μια πολύ όμορφη βιβλιοθήκη, απλά δεν έχω καταλάβει που είσαι ακριβώς (αν το γράφεις και δεν το είδα, με συγχωρείς).

librarian είπε...

Constance καλώς ήρθες στο μπλογκ! Είσαι συνάδελφος βιβλιοθηκονόμος; Δεν έχει σημασία σε ποια βιβλιοθήκη εργάζομαι αυτή τη στιγμή, εξάλλου θα είμαι εκεί για 4 μήνες ακόμα. Η ανάρτηση αφορά τη γενικότερη κατάσταση των δημοσίων βιβλιοθηκών, ειδικά εκείνων που δεν έχουν καθόλου μόνιμο προσωπικό. Κατάσταση αποκαρδιωτική. Να μας έρχεσαι να σε βλέπουμε. Καλή συνέχεια!

Constance Marounta είπε...

Καλώς σας βρήκα!!!! Σπούδασα βιβλιοθηκονόμος, λατρεύω τα βιβλία (γι'αυτό διάλεξα και τη σχολή), αλλά εδώ κι 6 χρόνια κάνω μια άσχετη δουλειά, γιατί κάπως πρέπει να ζήσω κι εγώ. Μου έχει μείνει η αγάπη για τα βιβλία και που και που μπαίνω να δω μήπως έχει βγει καμία ανακοίνωση για δουλειά στο δικό μας αντικείμενο. Έτσι έπεσα πάνω σου! Θα με βλέπετε συχνά! Κατάλαβα σε τι αναφέρεται το άρθρο σου (και μη χειρότερα), απλά είπα μήπως είσαι κάπου κοντά στην περιοχή μου... :-) Καλή συνέχεια και σε εσένα! (μέχρι τη νέα σου ανάρτηση, θσ εξερευνήσω λίγο το χώρο σου)

librarian είπε...

Χαίρομαι που μας βρήκες! Κράτα την άλλη σου δουλεία (και την αγάπη σου για τα βιβλία) γιατί δυστυχώς το επάγγελμα της βιβλιοθηκονομίας είναι μόνο ανεργία και απογοήτευση, σπανίζουν οι θέσεις. Εγώ που το παλεύω ακόμη, ταξιδεύω σε όλη την Ελλάδα (κι εκτός) για ολιγόμηνες συμβάσεις χωρίς κανένα νόημα. Μέχρι να μάθεις τη βιβλιοθήκη και τους συνεργάτες σου, λήγει η σύμβαση και φτου κι από την αρχή!
Εξερεύνηση μας και εδώ είμαστε να τα λέμε! Καλό βράδυ!

Constance Marounta είπε...

Συγνώμη για την καθυστερημένη απάντηση. Αυτό κάνω, κρατάω τη δουλειά και έχω αρκετά χόμπι για να προσθέτω ποικιλία. Δυστυχώς, δε γίνεται να κάνω ότι κι εσύ. Τα βγάζω πέρα μόνη και δεν αντέχω την ανασφάλεια. Δεν ξέρω τις συνθήκες της ζωής σου, αλλά σε θαυμάζω που το παλεύεις! Και ίσως το νόημα να βρίσκεται στο ότι δεν παρατάς το όνειρό σου. Κι αυτό είναι σημαντικό!

librarian είπε...

Κι εγώ τα βγάζω μόνη κι η συνεχόμενη ανασφάλεια είναι σκέτο σκότωνα.
Θα έκανα τα πάντα για λίγη σταθερότητα.

Constance Marounta είπε...

Σε καταλαβαίνω απόλυτα. Δεν ξέρω αν μπορούμε να επιτύχουμε το συνδυασμό : έχω μια σταθερή δουλειά + μια δουλειά που αγαπάω. Όσο μεγαλώνω μου φαίνεται όλο και πιο δύσκολο. Γι'αυτό όπως είπα μένω σε μια δουλειά που μου δίνει ψωμί, αλλά δε με ευχαριστεί να την κάνω και έχω αποκτήσει διάφορα χόμπι για να ξεχνιέμαι. Δε μπορώ χωρίς να έχω ένα σταθερό σπίτι. Όλοι έχουμε ανάγκη από ρίζες. Θαυμάζω πολύ αυτό που κάνεις, στο ξανάπα. Αν γυρνούσα το χρόνο πίσω και ήμουν 22 μπορεί να το πάλευα κι εγώ...Και πάλι μπράβο σου κορίτσι μου!

librarian είπε...

Πράγματι στα 22 έχεις την όρεξη και το κουράγιο, μετά όμως κουράζεται και θες άλλα πράγματα από τη ζωή. Να'σαι καλά Constance, θα τα λέμε! Από εδώ θα διαβάζεις βιβλιοθηκονομικές ιστορίες!