Παρασκευή 17 Ιανουαρίου 2014

Ο γέρος και η θάλασσα

Ο Μαραμπού διάβασε και μετά από πολλές πιέσεις μας έστειλε την συντομότερη ανάρτηση που θα μπορούσε να γράψει.

Ο Χέμινγουεϊ δεν είναι από τους αγαπημένους μου συγγραφείς. Μοιράζομαι ανάμεσα στις κριτικές που λένε ότι έχει γράψει μερικά πολύ άσχημα βιβλία και σε εκείνες που ισχυρίζονται ότι έχει γράψει αριστουργήματα.  Επιμένω να συντάσσομαι με τις πρώτες! Όμως, η νουβέλα του, “Ο γέρος και η θάλασσα” είναι ένα καταπληκτικό βιβλίο.
Πρόκειται για την περιπέτεια ενός γέρου Κουβανού ψαρά ο οποίος πιάνει έναν μεγάλο ξιφία και ύστερα από τρία μερόνυχτα μάχης καταφέρνει να τον υποτάξει. Καθώς όμως επιστρέφει στο λιμάνι, οι καρχαρίες καταβροχθίζουν το κουφάρι του ξιφία, με αποτέλεσμα ο ψαράς να φθάσει πίσω με ένα τεράστιο ψαροκόκαλο δεμένο στην βάρκα του. Εντυπωσιάζει η  όμορφη επιλογή των λέξεων καθώς και η μάχη του γέρου με το ψάρι (και κατ' επέκταση με την φύση), όπου η συνήθεια του γέρου να μονολογεί ολομόναχος πάνω στην βάρκα στην απόλυτη ερημιά της θάλασσας, προσδίδει έναν ιδιότυπο χαρακτήρα στην αφήγηση. Αναπόφευκτα, σε όλη την έκταση του βιβλίου και σίγουρα στο τέλος του, διαφαίνεται ένας έντονος συμβολισμός, ο οποίος ερμηνεύεται ποικιλοτρόπως.
Μεγάλη πρωταγωνίστρια σε έργα αυτού του είδους, είναι φυσικά η θάλασσα! Μπορεί να μην έχει τον βίαιο χαρακτήρα του “Τυφώνα” του Κόνραντ, ούτε το ανεξήγητο μυστήριο του “Μόμπι Ντικ”, διαθέτει όμως μια διακριτική παρουσία που γοητεύει, ικανή να σε κάνει να την αναπολείς μέσα από τις μυστηριακές φλόγες του αναμμένου τζακιού!


4 σχόλια:

Μαραμπού είπε...

Πω πω μεγάλη γραμματοσειρά!!!

Δεν ενέδωσα εντελώς στις πιέσεις (αν και συμμορφώθηκα κάπως), απλώς αυτή η νουβέλα αξίζει περισσότερο να διαβαστεί παρά να γίνει λόγος για τον τρόπο γραφής της και άλλα παρόμοια. Ίσως, στην μικρή έκταση της ανάρτησης, συνέβαλε και η χλιαρή άποψη που τρέφω για τον συγγραφέα.

Καλό απόγευμα!

librarian είπε...

Χμμμ μεγάλη γραμματοσειρά, εμμ τώρα είδα ότι είχες βάλει 14 μέγεθος!
Τώρα καλύτερα;
Πωπω Μαραμπού, μόλις την ανέβασα, που με πήρες χαμπάρι;
Εγώ στο λέω ότι τα πολλά λόγια είναι φτώχεια! Αν αξίζει να διαβαστεί λες απλά αυτό και όλοι καταλαβαίνουμε τι εννοείς!

Μαραμπού είπε...

Νόμιζα ότι χρησιμοποίησες μεγάλη γραμματοσειρά για να καλύψεις την ανεπάρκεια της έκτασης! Ο γραπτός λόγος είναι ασκήσεις ύφους για μένα, δεν μπορείς να μου στερείς την πνευματική μου γυμναστική!! Επίσης, ο γραπτός λόγος, συνήθως έχει διαφορετική ταχύτητα από τον προφορικό, πιο καλοδουλεμένο μηχανισμό, με αποτέλεσμα να μην είναι τόσο φτωχός και τεμπέλης (δε θα βρεθεί κάποιος σε τούτο το μπλογκ να με υποστηρίξει, σας παρακαλώ... :Ρ ).

librarian είπε...

Αγαπητέ ο γραπτός λόγος διαβάζεται ευκολότερα τυπωμένος, ηλεκτρονικά χρειάζονται λίγα και καλά.
Αρκεί μια προτροπή προς το έντυπο.