Δευτέρα 31 Δεκεμβρίου 2012

Ευχές για το 2013!

Ας μην είναι όλες οι ευχές βιβλιοευχές. Μοιράζομαι δύο από εκείνες που έλαβα και με άγγιξαν: "Είθε το νέο έτος να σηματοδοτήσει την νίκη της ατομικής αξιοπρέπειας, της συλλογικής αλληλεγγύης και την κοινωνικής ανόρθωσης" και μια με ιδιαίτερη σημασία σε πιο προσωπικό επίπεδο "εύχομαι τις μέρες αυτές αλλά ιδιαίτερα για τον χρόνο που επέρχεται ό,τι καλύτερο από τα αγαθά που έχουν νόημα και αξία. Πάντως η καλή υγεία, οι φιλίες, η αγάπη, οι ωραίες ιδέες, τα καλά διαβάσματα και τα όμορφα συναπαντήματα ανήκουν σε αυτήν την κατηγορία". Νάσου και μεταξύ άλλων μια ευχή για διαβάσματα, δεν μπορεί να ξεφύγει τελικά κανείς...
Ένα πιο λευκότερο γιορτινό δέντρο, έτσι να πλησιάζει ως εικόνα ένα χειμωνιάτικο τοπίο!

Δευτέρα 24 Δεκεμβρίου 2012

Βιβλιοευχές!

Δεν είναι δυνατόν να γιορτάσουμε χωρίς ευχές και δεν είναι δυνατόν οι Βολτίτσες να μην ευχηθούν οι γιορτές να περάσουν έτσι, χωρίς ευχές για θετικές σκέψεις, για διαβάσματα που μας αρέσουν και μας ταξιδεύουν, μας γεννάνε συλλογισμούς και όνειρα. Καλές να είναι οι ημέρες των γιορτών (ας προσπαθήσουμε να αποφύγουμε την μελαγχολία που μπορεί να τρυπώσει από τις χαραμάδες). Καλός να είναι ο Νέος Χρόνος 2013 για όλους μας! Και ακόμα και να συμβαίνουν πράγματα, να τα ξεπερνάμε σαν να ήταν ψηλά κύματα.

Σάββατο 1 Δεκεμβρίου 2012

Γράμμα σε ένα παιδί για την φιλαναγνωσία


Πιο σιωπηρά από ό,τι θα έπρεπε το ΕΚΕΒΙ προωθεί την ανάγνωση εδώ και χρόνια προσπαθώντας με διάφορους τρόπους να εμπνεύσει τη βιβλιοφιλία.
Σημαντικότερες όλων, οι δράσεις που αφορούν τα παιδιά, τους μελλοντικούς αναγνώστες.
Ενδιαφέρον παρουσιάζουν δύο ιστοσελίδες που έχουν δημιουργηθεί με σκοπό να ενθαρρύνουν την ανάγνωση και απευθύνονται πρωτίστως σε παιδία αλλά και σε γονείς και εκπαιδευτικούς:
http://www.mikrosanagnostis.gr
http://www.philanagnosia.gr/
Μέσα στις δράσεις του βρίσκεται μια δημοσίευση με οκτώ κείμενα γνωστών συγγραφέων παιδικών βιβλίων που έχουν ως σκοπό να εμπνεύσουν την αγάπη για την ανάγνωση και τα βιβλία.
Ξεχωρίζω - με αρκετή δυσκολία - ένα για να το αφήσω εδώ. 
Το κείμενο υπογράφει ο Βαγγέλης Ηλιόπουλος:

Καλοί μου φίλοι,
σας γράφω γιατί σήμερα είχα μια αναπάντεχη συνάντηση.
Όπως γύριζα στο σπίτι άκουσα ένα κλάμα. Κοίταξα γύρω μου. Δεν είδα κανέναν. Όμως το κλάμα συνεχιζόταν γοερό. Κοίταξα πάλι και τότε είδα ένα βιβλίο πεσμένο στην άκρη του πεζοδρομίου. Αυτό ήταν που έκλαιγε.
Το πήρα στα χέρια μου και το ρώτησα
«Γιατί κλαις;»
«Όπως έπεσα κάποιες σελίδες μου τσακίστηκαν. Πόνεσα. Ευτυχώς δε σκίστηκαν»
«Πώς βρέθηκες εδώ; Σε πέταξαν;»
«Δε θυμάμαι. Πήγαινα με το φίλο μου, έναν μικρό αναγνώστη, στο σπίτι του.»
«Σε είχε αγοράσει από βιβλιοπωλείο ή σε είχε δανειστεί από Βιβλιοθήκη;»
«Δε θυμάμαι σου λέω. Κι ήθελα τόσο να απολαύσει την ανάγνωσή μου.»
«Πώς ξέρεις ότι θα απολάμβανε;»
«Είμαι συναρπαστικό βιβλίο εγώ. Υπάρχει παιδί που δε θέλει παρέα με υπέροχους φίλους να ταξιδεύει πέρα από τα σύνορα του τόπου και του χρόνου;»
«Αυτό θα τον βοηθούσε να καταλάβει τον κόσμο αλλά και τον εαυτό του!»
«Εσύ, για να το ξέρεις αυτό, είσαι σίγουρα βιβλιόφιλος!» 
Του απάντησα πως μου αρέσει πολύ να διαβάζω αλλά και να γράφω βιβλία!
«Τι τυχερό που είμαι», φώναξε, «με βρήκε ένας συγγραφέας! Εσύ μπορείς να παρακαλέσεις τον Πήτερ Παν ή το Μικρό Πρίγκιπα να πετάξουν και να βρουν το φίλο μου;»
«Ξέρεις αυτοί είναι λογοτεχνικοί ήρωες! Γεννήθηκαν στο μυαλό ενός συγγραφέα και ζουν μέσα σε βιβλία όπως εσύ!»
«Αλήθεια; Έχω κι εγώ έναν ήρωα άξιο να αγαπηθεί. Ο ήρωάς μου ταξιδεύει στο παρελθόν μέσα από έναν υπολογιστή. Και στη σελίδα 88…»
«Τι γίνεται στη σελίδα 88;»
«Πήγαινε να διαβάσεις. Ό,τι καταλάβεις, αυτό γίνεται! Ο αναγνώστης δίνει νόημα στο κείμενο.»
«Άλλωστε αυτός σε διαλέγει ανάμεσα σε αμέτρητα άλλα βιβλία»
Τι ήθελα να το πω. Του θύμισα το μικρό αναγνώστη που το είχε διαλέξει κι έβαλε πάλι τα κλάματα, γιατί δεν πρόλαβε να δημιουργήσει μια σχέση μαζί του.
«Τι σχέση;»
«Από όλα τα βιβλία που διαβάζει κάποιος, μερικά τα ξεχωρίζει. Τα διαβάζει ξανά και ξανά. Δεν τα αποχωρίζετε ποτέ. Είναι αυτά που έχουν αγγίζει την ψυχή του. Που τον έχουν λίγο αλλάξει. Τέτοιο ήθελα να γίνω για αυτόν.»
Εκείνη την ώρα είδα ένα παιδί να έρχεται σιγά σιγά με το ποδήλατό του κοιτώντας σα να ψάχνει κάτι. Μόλις με παρατήρησε έτρεξε κοντά μου.
«Είναι δικό μου το βιβλίο που κρατάτε», μου είπε
«Χαίρομαι που γύρισες να το πάρεις. Το είχες πετάξει;»
«Ακόμη κι αν έπρεπε να πετάξω όλα τα βιβλία από την τσάντα μου, αυτό ποτέ!» 
Έφυγε κρατώντας το στην αγκαλιά του. Κι εγώ έμεινα να τους κοιτάω και να σκέφτομαι πως αυτή η συνάντησή μου με το βιβλίο δε θα έχει νόημα αν δεν την μοιραστώ μαζί σας.

Καλές  Αναγνώσεις
Βαγγέλης


Τα υπόλοιπα κείμενα, τόσο γλυκά όσο αυτό, βρίσκονται εδώ:

http://www.scribd.com/doc/109452583/Gramma-Se-Ena-Paidi