Πέμπτη 7 Ιανουαρίου 2010

Μουσείο Τυπογραφίας, Χανιά


Κάθε μέρος και μια έκπληξη, έκπληξη που μου δίνει μια νέα ανάρτηση. Και μακάρι όλες μου οι αναρτήσεις να ήταν τα μέρη, του κόσμου όλου τα μέρη με τις κρυμμένες εκπλήξεις του.
Λόγος για το Μουσείο Τυπογραφίας που με περίμενε στα Χανιά, μοναδικό μουσείο τέτοιου είδους στη χώρα αυτή και έλαχε να είναι στο Χριστουγεννιάτικο προορισμό μου.
Πρόκειται για μια ιδέα που υλοποιήθηκε από τους ανθρώπους της εφημερίδας "Χανιώτικα Νέα" και συγκεκριμένα από το διευθυντή της Γιάννη Γαρεδάκη που προσπάθησε να εντοπίσει και να αποκτήσει τα πιο σπάνια και αξιόλογα μηχανήματα και αντικείμενα που σχετίζονται με την τυπογραφία στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Και πράγματι τα κατάφερε γιατί η μεγάλη αίθουσα του μουσείου είναι γεμάτη από τυπογραφικά μηχανήματα που σε ταξιδεύουν στο χρόνο και στην πιο όμορφη ιστορία, αυτή του βιβλίου και της τυπογραφίας.
Η ξενάγησή μας ξεκίνησε από το πιο καινούριο τους απόκτημα που με μεγάλη χαρά μας παρουσίασε η υπεύθυνη του μουσείου. Πρόκειται για ένα πιστό αντίγραφο της τυπογραφικής μηχανής που χρησιμοποίησε ο Γουτεμβέργιος για να τυπώσει το πρώτο πρώτο βιβλίο. Ένας ξυλουργός με ιδιαίτερο μεράκι δημιούργησε το μηχάνημα για να μας θυμίσει ποια ήταν η αρχή όλων στο χώρο του έντυπου βιβλίου.
Μα τα μηχανήματα σε αυτό το μουσείο δεν υπάρχουν απλά για να τα βλέπεις υπάρχουν για να τα καταλαβαίνεις, να μάθεις δηλ. πως λειτουργούν και πως γινοταν όλα τότε. Στο γερμανικό σιδερένιο τυπογραφικό πιεστήριο Hagar Krause (1835) τυπώσαμε ένα πρωτοσέλιδο των Χανιώτικων Νέων.
Εκτός από τα μηχανήματα και τα εργαλεία των παλιών τυπογραφείων στο χώρο υπήρχαν και σπάνια βιβλία, τοποθετημένα πίσω από τζάμια να βλέπεις αλλά να μην αγγίζεις.
Στον πρώτο όροφο του κτιρίου ξεκινάει μια νέα προσπάθεια από τους ανθρώπους της εφημερίδας που μόνο μεράκι και αγάπη γι' αυτό που κάνουν φαίνεται να έχουν, δημιουργούν τη Βιβλιοθήκη Κρητικού Βιβλίου στην οποία προσπαθούν να συγκεντρώσουν όσα βιβλία έχουν εκδοθεί στην Κρήτη ή αναφέρονται στο νησί και στην ιστορία του.
Το λυπητερό σε όλη την υπόθεση είναι ότι ελάχιστοι γνωρίζουν γι' αυτό το μουσείο άνθρωποι πιο ειδικοί στα θέματα αυτά δε νομίζω να το έχουν ακουστά ενώ οι Χανιώτες όταν άκουγαν Μουσείο Τυπογραφίας μόνο με απορία με κοίταγαν.
Η προσπάθεια των ανθρώπων όμως είναι εκεί, είναι φτιαγμένη με εξαιρετική προσοχή και μας περιμένει. Ευτυχώς άνθρωποι σχολείων από όλο την Ελλάδα που μαθαίνουν για την ύπαρξη του μουσείου επισκέπτονται με τα παιδιά το χώρο που φεύγουν μόνο έχοντας πάρει κάτι.
Να αφήσω και εγώ μερικές ευχές, αν και καθυστερημένα, για ένα όμορφο νέο έτος, δημιουργικότερο και με περισσότερα χαμόγελα από τα προηγούμενα...

15 σχόλια:

roadartist είπε...

Πολύ ενδιαφέρον πραγματικά! Μου αρέσει που όπου πας ψάχνεις.. αυτό είναι πολύ όμορφο.. κάθε τόπος έχει και κάτι ξεχωριστό, που συνήθως οι περισσότεροι το παραβλέπουν. Ειρωνικό δεν είναι αυτό; Ότι αληθινά εχει ενδιαφέρον να μη το ψάχνουμε..
Ευχαριστούμε για την παρουσίαση!

aerostatik είπε...

ευχαριστώ για υην ενημέρωση...
όταν πάω Χανιά θα το έχω υπόψη μου...
έχουν και πολύ ωραίο site...

Mariela είπε...

Τρελαίνομαι για τα τυπογραφεία...
ειδικά για τη μυρωδιά τους... όταν ξεκίνησα να δουλεύω για αρκετά χρόνια δούλευα σαν γραφίστας. είχα την τύχη λοιπόν να συνεργαστώ με κάποια από τα παλιά τυπογραφεία της Αθήνας... ήτα μοναδική η εμπειρία αλλά και το δέος που ένοιωθα τότε κάθε φορά που περνούσα το κατώφλι τους...

librarian είπε...

Καλημέρα σε όλους.
Καλλιτέχνιδά μου άμα είναι να μη ψάχνεις τότε γιατί να πας κάπου, αναρωτιέμαι τώρα εγώ!
Εγώ για ποιο από όλα όσα μας έχεις δώσει να σε πρωτοευχαριστήσω;

Αερόστατο πηγαίνεις στα Χανιά; είναι πολύ όμορφη πόλη, ειδικά η παλιά πόλη, με πολύ ενδιαφέροντα σημεία και στέκια.

Μαριέλα μου σε ζηλεύω πάρα πολύ. Πρόλαβες κάτι που όσο περνάει ο καιρός μένει στην ιστορία. Η μυρωδιά όμως του τυπωμένου χαρτιού νομίζω ότι ακόμη παραμένει ίδια!

Ευχαριστωωωω :)

maximus είπε...

Με πιάνει απελπισία καμία φορά όχι μόνο για όσα δεν γνωρίζουν χιλιάδες άνθρωποι αλλά κυρίως γιατί δεν θέλουν να μάθουν, δεν ενδιαφέρονται. Ευτυχώς τα παιδιά της νέας γενιάς αφυπνίζονται νωρίς, αν είναι τυχερά.., γιατί "παιδεία" δεν αποκτάς κλεισμένος σε μια αίθουσα. Πολύ ενδιαφέρον. Καλή χρονιά

librarian είπε...

Καλή χρονιά maximus!
Ευτυχώς γνωρίζω μόνο ανθρώπους που θέλουν να μαθαίνουν...
Και ευτυχώς οι εποχές αλλάζουν, όντως οι νέες γενιές είναι διαφορετικές.

Unknown είπε...

Πολύ όμορφη ανάρτηση.. και οι φωτογραφίες σε βάζουν μέσα στο κλίμα :)

Sinnerman είπε...

όλα αυτά τα στοιχεία πολιτισμού περνάνε σε δεύτερη μοίρα στην κοινωνία δυστυχώς. Υπάρχει πάντως η ελπίδα ότι κάποιος θα μας ενημερώσει και θα μας κινήσει την περιεργεια για να νιώσουμε κάτι πέραν των γεγονότων της μικρής μας καθημερινότητας.
Χαίρομαι που μπορείς και πηγαίνεις τόσες όμορφες βολτίτσες και μετά μας τις παρουσιάζεις!

librarian είπε...

Shadow καλώς μας ήρθες! Η αλήθεια είναι ότι οι φωτογραφίες που τράβηξα δεν μου αρέσουν και τόσο. Αν μπεις στην ιστοσελίδα του μουσείου έχει πολύ καλύτερες. Να περνάς και να σε βλέπουμε!

Ωρίων Δ' όλες αυτές οι προσπάθειες ανθρώπων που ανακαλύπτω απο εδώ και από εκεί μου υπενθυμίζουν ότι κάποιοι έχουν μεράκι και όρεξη και τους αρέσει αυτό που κάνουν.
Χαίρομαι κι εγώ με τη σειρά μου που υπάρχει κάποιος που θεωρεί τις βολτίτσες μου όμορφες!
Να είσαι καλά!

Άστρια είπε...

Γειά σου Librarian μου, καλη Χρονιά νάχουμε:))
Η βολτίτσα σου σήμερα μου θύμισε μία όμορφη εκπαιδευτική εκδρομούλα:)
Πολύ αξιόλογο αυτό το μουσείο, μπράβο που αναδεικνύεις τέτοια θέματα!

Όποτε μπορέσεις, πέρασε από το blog μου να πάρεις κάτι μικρό ηλιόλουστο!:)
Φιλάκια:))

librarian είπε...

Αστεράκι φωτεινό ούτε σε εσένα ευχήθηκα;;; Πωπω αδικαιολόγητη είμαι!
Ναι είναι ένα όμορφο μουσείο, είναι αλήθεια, όμορφο και διαφορετικό που λίγοι δυστυχώς ξέρουν και από εδώ ίσως να το μάθουν κάποιοι ακόμη.
Έρχομαι όμως από το σπίτι σου γιατί όποτε έρχομαι πάντα κάτι φωτεινό θα πάρω.

Poet είπε...

Αχ, τι κέφι, τι μεράκι, τι αρχοντιά! Τι μυρωδιές !!! Εδώ γεννιέται ο έρωτας για το βιβλίο, εδώ βρίσκει και την προσωρινή του εκπλήρωση. Προσωρινή γιατί με κάθε βιβλίο ανανεώνεται, ξαναγεννιέται.

Ποτέ ένα μουσείο δεν ήταν μέρος τόσο θερμό και ζωντανό, τόσο θελκτικό κι αγαπημένο. Γεια στα μελανωμένα χέρια σου, κορίτσι των βιβλίων.

librarian είπε...

Καλημέρα καλέ μας ποιητή!
Μα δεν είναι όμορφος χώρος; γεμάτος μυρωδιές, μελάνι και ιστορία;
Μακάρι να μπορούσαν να φανούν όλα αυτά από τις φωτογραφίες.
Μα πιο πολύ θα ήθελα να μπορούσε να φανεί στη φωτογραφία η αγάπη των ανθρώπων της εφημερίδας για την τυπογραφία και την ιστορία της.
Να περνάς ποιητή και να μας αφήνεις μερικές από τις όμορφες λέξεις σου.

do you read me? είπε...

Καλησπέρα και καλή χρονιά!
Μόλις ανακάλυψα αυτό το ενδιαφέρον μπλόγκ, λέω να μείνω.
Αν και από Κρήτη δεν έτυχε να πάω στο μουσείο λόγω απόστασης πια, θα το έχω στα υπ όψιν. Από μάθημα της σχολής πάντως έχω δει μερικές τυπογραφικές μηχανές. Φαντάζομαι ΤΙ θα έχει το μουσείο...

ευχαριστούμε για τη βολτίτσα :)

librarian είπε...

Τώρα σε βλέπω και χαίρομαι που ο δρόμος σου σε έβγαλε στα μέρη μας! Να περνάς και να σε βλέπουμε και έρχομαι τώρα και από εσένα!