Παρασκευή 6 Νοεμβρίου 2009

Οι φωτογραφίες από τις Σέρρες

Κοιτώ τις φωτογραφίες από το τελευταίο μου ταξιδάκι στα βόρεια μέρη μας για να θυμηθώ τις στιγμές εκείνες που ήθελα να μεταφέρω εδώ. Πάει καιρός που σταμάτησα να έχω τις φωτογραφίες μου σε άλμπουμ και σε χαρτί. Είναι όλες σε αυτόν εδώ τον υπολογιστή, μένω πάντα με το άγχος μην πάθει τίποτα ξαφνικά και όλα εξαφανιστούν. Δεν φοβάμαι για τις φωτογραφίες, για τις αναμνήσεις είναι που ανησυχώ.
Πίσω στις Σέρρες λοιπόν, δρόμοι που περπατατώ πρώτη φορά και βάζω σημάδια για να θυμηθώ από που πέρασα, μην και χαθώ γιατί το συνηθίζω να χάνομαι και να νιώθω ότι είμαι σε λαβύρινθο. Μαγαζιά, πινακίδες, σταυροδρόμια, ονόματα δρόμων, σημεία που καταγράφηκαν τόσο δυνατά και με τέτοια αγωνία που θα μείνουν για χρόνια εκεί.
Το κέντρο ένας μεγάλος πεζόδρομος και γύρω γύρω πολύβουες καφετέριες, κάναμε προσπάθεια να βρούμε ένα ήσυχο μέρος να πιούμε έναν ελληνικό και να διαβάσουμε τα βιβλία μας. Μια μικρή καφετέρια που λέγεται Ραδιόφωνο, θυμάμαι ακόμη το σερβιτόρο της που μας έκανε παρέα διαβάζοντας κι αυτός καθισμένος στο δίπλα τραπέζι. Και μετά από τον καφέ πάλι βόλτα, να δούμε ό,τι μας ξέφυγε, να δούμε ξανά με μεγαλύτερη προσοχή.
Και να πάλι στο πεζόδρομο με τη τόση φασαρία, μόνο που τώρα η ώρα πέρασε, άνοιξαν και τα μαγαζιά και η φασαρία έγινε πιο έντονη.
Ανάμεσα στους ήχους των μεγάλων ασφυκτικά γεμάτων καφετεριών βλέπω ένα βιβλιοπωλείο. 'Ενα βιβλιοπωλείο με άρωμα διαφορετικό και είναι αυτό που θα κρατήσω στη μνήμη μου ως λάφυρο από την πόλη αυτή. Έξω μια ξύλινη ταμπέλα που γράφει με κεφαλαία γράμματα Σχολαρχείον, στο τζάμι της βιτρίνας διάφορα χαρτιά κολλημένα, παρατηρώ εκείνο που έγραφε μεγάλη συλλογή βιβλίων και βιβλία σε προσφορά στον πρώτο όροφο, κάτι τέτοιο έγραφε. Μπαίνουμε μέσα, ένας μικρός χώρος το ισόγειο γεμάτος τσάντες, μολύβια και τετράδια, τα σχολικά που δε μ' αρέσει να βλέπω σε ένα βιβλιοπωλεία. Ψάχνω τη σκάλα να ανέβω στη μεγάλη συλλογή βιβλίων, ξύλινη σκάλα που τρύζει. Ο ημιώροφος γεμάτος με ράφια και βιβλία αλλά ήταν μόνο σχολικά βοηθήματα και η σκάλα συνεχιζει. Ο πρώτος όροφος ένας όμορφος όροφος μόνο με ράφια, ξύλινα, γεμάτος όσο μπορεί να γεμίσει με βιβλία, ένα τραπεζάκι με ένα μπρίκι και τα υπόλοιπα για να φτιάξεις καφέ, δύο τρεις καρέκλες και έτοιμος ο παράδεισος! Από ποιο ράφι να ξεκινήσω να κοιτώ για να βρω το βιβλίο που θα κουβαλήσω από την πόλη αυτή; Ξεκινάω από τις προσφορές που ούτως ή άλλως θα τις τιμήσω, πολλοί τίτλοι πέντε ευρώ ο ένας, ε μόνο έναν να πάρεις δε γίνεται. Ψάχνω από εδώ ψάχνω από εκεί αλλά δε βρίσκω αυτό το ξεχωριστό που ψάχνω. Επιτέλους ακούγονται βήματα στη σκάλα και ανεβαίνει ο ιδιοκτήτης να μας εξυπηρετήσει και να φτιάξει και έναν καφέ, όλοι οι όροφοι δικοί του αλλά όταν είναι πάνω κάτω δεν είναι κανείς. Γύρω στα είκοσι βιβλία μου βγάζει και άντε τώρα εγώ να διαλέξω, το κλασικό το πρόβλημα δηλ. Θα είναι για άλλη μια φορά ποίηση. Οι τοπικές εκδόσεις έχουν κυρίως αυτό εξάλλου.
Και νάτο τώρα το βιβλιαράκι μου εδώ μαζί μου καθώς το ξεφυλλίζω ξανά για να βρω μερικούς στίχους να σας χαρίσω. Σκόρπια ποιήματα του Γιώργου Καφταντζή που συγκέντρωσε η οικογένεια του και εξέδωσε δύο χρόνια μετά το θάνατό του δίνοντας τον τίτλο Οι φωτογραφίες και στο τέλος το τελευταίο ποίημα που έγραψε λίγους μήνες πριν το θάνατο του.

Όσο κι αν στύβω το μυαλό μου,
δεν μπορώ
να θυμηθώ ποιός είναι, ούτο το όνομά του
ούτε και τον τόπο που βγήκε η φωτογραφία.
Επάνω της καμία γραπτή ένδειξη δεν υπάρχει
μόνο από τα ρούχα κάπως το χρόνο υποθέτω.
Απορώ λοιπόν γιατί τόσα χρόνια διστάζω να τη σχίσω
κι έτσι από τον άγνωστο αυτόν άνθρωπο
να ελευθερωθώ και
να τον ελευθερώσω.
***
Ωστόσο η φθορά παγιδεύει τη φωτογραφία.
Ο τάφος του είν' αυτή ή
μήπως ο δικός μου στίχος;
***
Το ξέρω πως δεν είσαι κλεισμένη
εδώ μέσα στο χαρτί.
Μα εγώ μόνο σ'αυτό πια σε βρίσκω.
***
Τραγούδησα γι' αυτούς που έπεσαν
για την αλήθεια και τη δικαιοσύνη.
Τραγούδησα γι' αυτούς που τυραννίστηκαν
για την ελπίδα του ανθρώπου.
Ας μου δοθεί σαν τελευταία χάρη τώρα
να πάρω ένα δρόμο απάτητο
να συναντήσω χωρίς φόβο το σκοτάδι
να πάψουν να με κυνηγούν σκιές
να βρω καινούρια γέφυρα
στη νύχτα που στύβει το φεγγάρι
και το πετάει μαδημένο
στις άδειες στέρνες των αιώνων.

25 σχόλια:

Hfaistiwnas είπε...

Έχουν την χάρη τους αυτά τα βιβλιοπωλεία! Είναι σαν να μπαίνεις σε άλλο τόπο και σε άλλο χρόνο..
:)
Το ποίημα με θέμα τις φωτό είναι πολύ καλό, αλήθειες λέει..

librarian είπε...

Γεια σου Hfaistiwna που είσαι εδώ όποτε ανεβάζω ανάρτηση.
Κοίτα για εμένα όλα τα βιβλιοπωλεία έχουν τη χάρη τους, κάποια περισσότερο κάποια λιγότερο.
Όλα τα ποιήματα που συγκέντρωσε η οικογένεια του σε αυτή τη ποιητική συλλογή έχουν σχέση με φωτογραφίες ξεχασμένες, από το χρόνο βγαλμένες, και γι' αυτό πήρε κι αυτόν το τίτλο.
Είναι όλα τα ποιήματα γεμάτα ασπρόμαυρες φωτογραφίες. Ωραία αίσθηση.

Hfaistiwnas είπε...

Σε γυρνάνε πίσω σε εποχές που απλά γνωρίζεις πως υπήρξαν..

genna είπε...

Καλησπέρα κοριτσάκι, μάλλον κοριτσάκια, αν και δεν έχω «επαφές» με την Έλλη την χαιρετώ!

ανατρίχιασα με τούτο, είναι τόσο όμορφος
ο χρόνος, αλλά και τόσο αμείλικτος,
το ποίημα!!!!!

ο χώρος, ο καλοφτιαγμένος που όσα χρόνια κι αν περάσουν δεν χάνει από την ομορφιά του...

χαίρομαι που συναντάς τόσο όμορφα στις διαδρομές σου...

να είσαι καλά γλυκιά μου!

:)

librarian είπε...

Θλιβερό όμως Hfaistiwna να πέφτεις πάνω σε φωτογραφίες που δεν σου θυμίζουν τίποτα, για φαντάσου...

Genna καλησπέρα! Κάπου εδώ γύρω θα είναι και η Έλλη και θα δει ότι τη χαιρετάς.
Άμα σε ανατρίχιασε το ποίημα σημαινει ότι έκανα σωστή επιλογή!
Συναντά κανείς κάτι από αυτά που ψάχνει ή τέλος πάντων όλες οι διαδρομές έχουν και κάτι όμορφο να σου δώσουν.

Αλήθεια δε μου είπες έχει κι άλλες τέτοιες όμορφες εικόνες αυτό το άλμπουμ (έμεινα με την απορία)!

Caesar είπε...

Τις αναμνήσεις που τις θέλουμε δύσκολα θα χαθούν, ακόμη κι αν εξαφανιστούν οι φωτό.
Η διαδρομή σου πάντα μεταδοτική, στις εντυπώσεις που σου προκαλεί αλλά και με τα συναισθήματά που σε γεμίζει από τις αγαπημένες σου επισκέψεις στα στέκια του βιβλίου!
Όμορφο κομμάτι επέλεξες & η ποίηση αρχίζει να σε κερδίζει όλο & πιο πολύ θαρρώ.

librarian είπε...

Καλησπέρα Ceasar, χαίρομαι που σε βλέπω. Έτσι και εγώ πιστεύω για τις αναμνήσεις αλλά τι γίνεται αν τις θέλουμε όλες; κι είναι και αυτός ο χρόνος που παράξενα πράγματα κάνει καθώς κυλά.
Μακάρι να μπορούσα σε όλους τους βιβλιοχώρους του κόσμου να βρεθώ και εκεί μέσα να ξεχαστώ.
Η ποίηση με έχει κερδίσει από πάντα τόσο πολύ που από την αρχή με τρόμαζε.
Να είσαι καλά.

Ανώνυμος είπε...

τον ποιητή δεν τον ήξερα

τώρα σε ότι αφορά τις φωτογραφίες σου μπορείς να αγοράσεις έναν εξωτερικό σκληρό δίσκο και να κάνεις εκεί κάποια αντίγραφα ασφαλείας

librarian είπε...

Ηλιογράφε καλησπέρα! Ούτε εγώ τον ήξερα αλλά είναι πολύ γνωστός. Έχω παραθέσει κάποια βιογραφικά από το μπλογκ της βιβλιοθήκης των Σερρών. Ναι, όλο λέω και έναν εξωτερικό σκληρό να πάρω αλλά όλο το αφήνω κι αυτό.
Σε ευχαριστώ πάντως.

Άστρια είπε...

Βέβαια, βιβλιοποντικάκι, πού αλλού θα τρύπωνες; και τι άλλο θα ξετρύπωνες; :))

Είσαι καταπληκτική! Σε τόσο λίγο, μας μετέφερες γεύση από την ατμόσφαιρα της πόλης και του βιβλιοπωλείου. Και ο τίτλος σου έδεσε με τον τίτλο της συλλογής του ποιητή που διάλεξες.(δεν τον ήξερα, το ποίημα πρέπει να τον αντιπροσωπεύει)
Και πράγματι, κάποιες φωτογραφίες, μοιάζουν πολύ με τα ποιήματα γιατί αποτυπώνουν στιγμές και συναισθήματα.

Σε φιλώ, καλό Σ/Κ:))

υγ. μου άρεσε ιδιαίτερα η τελευταία σου φωτογραφία, "ατμοσφαιρική"

librarian είπε...

Καλημέρα αστεράκι!
Ουαου τα κατάφερα όλα αυτά;;;
Ο Καφτατζής δεν είναι μόνο ποιητής, είναι ένας πολύ σημαντικός άνθρωπος για τις Σέρρες.
Παραθέτω όχι ένα άλλά αρκετά ποίηματα ή αποσπάσματα οπότε δε ξέρω αν κάποιο από τα συγκεκριμένα ποιήματα τον αντιπροσωπεύει αλλά δε νομίζω γιατί αυτή η ποιητική συλλογή εκδόθηκε μετά το θάνατο του.
Το άγαλμα, που πέσαμε πάνω του κάνοντας βόλτες στις Σέρρες πριν ακόμη πάω στο βιβλιοπωλείο, είναι πραγματικά ανατριχιαστικο και ιδιαίτερα πρωτότυπη στάση που τον απεικονίζει.
Στην τελευταία φωτογραφία τράβηξα τα παπούτσια που μου έκαναν ιδιαίτερη εντύπωση η λεπτομέρεια του κορδονιού και το όνομα γιατί δεν το ήξερα και ήθελα να το ψάξω.
Αυταααα.
Σε φιλώ αστεράκι, να είσαι καλά και να περνάς για να μας κάνεις να χαμογελάμε με τα καλά σου λογάκια.

Alexandros είπε...

Καταρχάς, πάρε ένα εξωτερικό σκληρό δίσκο και κάνε μπακ απ. Να είσαι σίγουρη
Κατά τα άλλα, μπράβο, να ακούω για ταξίδια θέλω να χαίρομαι. Στις Σέρρες έχω πάει αλλά από τότε έχουν περάσει 18 χρόνια... Καλό βράδυ!

librarian είπε...

Καλησπέρα Αλέξανδρε. Ναι έχεις δίκαιο με τον εξωτερικό αλλά όπως είπα και στον ηλιογράφο όλο το αμελώ να πάρω έναν.
Ε, βέβαια, ταξιδάκια απαραίτητα.
Καλό σου βράδυ.

επί λέξει είπε...

...κι εδώ είναι πολύ ωραία...

Καλώς σε βρίσκω!

librarian είπε...

Καλώς μας βρίσκεις και καλώς σε βρίσκουμε. Να μας έρχεσαι και να σε βλέπουμε.
Καλή συνέχεια.

Άστρια είπε...

:))))

librarian μου συγγνώμη, δεν τα είπα καλά(#*^&"). Έπρεπε να πω την τελευταία φωτογραφία της βιβλιοθήκης. Γέλασα, γιατί ως "ατμοσφαιρική" δεν θα μπορούσα να χαρακτηρίσω τη φωτογραφία με τα παπούτσια:) όμως αυτό έγινε αιτία να δοθούν από σένα και άλλες ενδιαφέρουσες πληροφορίες για το άγαλμα!
φιλάκια, καλό βραδάκι:))

librarian είπε...

Καλημέρα αστεράκι! Χαχα! εννοείς την τελευταία φωτο από το βιβλιοπωλείο; πάλι δεν σε έχω πιάσει...

Elli είπε...

υγεία και χαρά σε όλους, καθυστερημένα μπαίνω στην κουβέντα, μα είμαι εδώ και ευχαριστιέμαι την ανταλλαγή.
ήταν μια μακριά και σύσκολη εβδομάδα αυτή που μας πέρσαε, τούτη μπήκε με καλύτερα νέα, και ξεκινήματα.
Καλό βραδάκι!

Άστρια είπε...

Ναι, του βιβλιοπωλείου:)))))))
(αρχίζω ν' ανησυχώ. Λες να παθαίνουν και στ' αστέρια αλτσχάιμερ;;;;) :)
Librarian, Elli, καλό βράδυ καλή :))

Άστρια είπε...

..εβδομάδα!

librarian είπε...

Έλλη κάθε εβδομάδα μακριά με τα δικά της αλλά φαντάσου να ήταν σύντομη και εύκολη... μπλιαχ μλιαχ.

Αστεράκι αστεράκι με κάνεις και γελάω... :))

Καλό βράδυ, καλή εβδομάδα όλα καλά να είναι εεε και λίγο δύσκολα.

Σας φιλώ

Poet είπε...

Σε πόσο απλά πράγματα βρίσκει κανείς την ευτυχία, κορίτσι των βιβλίων. Τις πολύτιμες στιγμές της καθημερινής ζωής.

Με τον Γιώργο Καφταντζή είχαμε μια φιλική σχέση και ανταλλάσσαμε βιβλία επί πολλά χρόνια. Ωραίος άνθρωπος και σημαντικός ποιητής.

Την καλημέρα μου στην παρέα.

librarian είπε...

Ε βέβαια Poet εκεί δε βρίσκεται κρυμμένη η ευτυχία; Να ρώτα και την Άστρια που κάτι παραπάνω έχω καταλάβει ότι ξέρει...
Πόσο σημαντικό είναι να επικοινωνείς με ωραίους ανθρώπους και ειδικά όταν σου αφήνουν κάτι πάνω σου δικό τους.

Την ευχή μου για καλό βράδυ

Γιάννης είπε...

ΠΟΛΥ ΟΜΟΡΦΟ ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΓΙΑ ΤΙΣ ΣΕΡΡΕΣ..ΛΑΤΡΕΥΩ ΝΑ ΧΩΝΟΜΑΙ ΣΕ ΒΙΒΛΙΟΠΩΛΕΙΑ ΚΑΙ ΝΑ ΑΝΑΚΑΛΥΠΤΩ ΝΕΑ ΒΙΒΛΙΑ, ΝΑ ΜΥΡΙΖΩ ΤΟ ΧΑΡΤΙ ΚΑΙ ΝΑ ΨΑΧΟΥΛΕΥΩ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΥς ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΦΑΝΤΑΣΤΙΚΟΥΣ ΗΡΩΕς ΜΕ ΤΑ ΑΚΡΟΔΑΧΤΥΛΑ ΜΟΥ!

librarian είπε...

Καλησπέρα Γιάννη. Αν λατρεύεις να χώνεσαι σε βιβλιοπωλεία και να ψαχουλεύεις βιβλία, λέξεις και σκέψεις τότε είσαι κάτι παραπάνω από φίλος μας.
Καλώς μας ήρθες και σε ευχαρισούμε που μας πρόσθεσες στα αγαπημένα...