Κυριακή 24 Μαΐου 2009

Όταν οι συγγραφείς γράφουν τις σκέψεις τους

-->
Ακόμα και αν έπαιρνα την απόφαση να σταματήσω να διαβάζω βιβλία που έχουν ως θέμα τους τη συγγραφή, την ανάγνωση, το βιβλίο, θα μου ήταν πολύ δύσκολο να βρω βιβλία που να μην αναφέρονται καθόλου σε αυτά τα θέματα. Είναι γιατί όλοι οι συγγραφείς είναι προπάντων αναγνώστες, είναι γιατί αγαπούν τη συγγραφή και τις λέξεις.
Επιλέγω τυφλά από τα ράφια της Δημόσιας Βιβλιοθήκης Κέρκυρας έναν τίτλο από τα βιβλία του Μπουκόβσκι. Ένας αγαπητός συγγραφέας, κυρίως στο αντρικό αναγνωστικό κοινό, που δεν είχε τύχει ποτέ να διαβάσω κάτι δικό του. Από τον τίτλο: «Ο καπετάνιος έχει κόψει αλυσίδα και το πλοίο είναι στα χέρια των ναυτών» δεν καταλαβαίνω καθόλου τι επρόκειτο να διαβάσω. Η εξαιρετική εισαγωγή του μεταφραστή Γιάννη Λειβαδά με βάζει κατευθείαν στο θέμα΄ πρόκειται για ημερολογιακές σημειώσεις του συγγραφέα που γράφονται από το 1991 έως το 1993, μετά την παρότρυνση του εκδότη του Τζων Μάρτιν.
Σε ηλικία 71 χρονών, ο καταξιωμένος συγγραφέας καταγράφει τις σκέψεις του με αρκετό χιούμορ αλλά και ειλικρίνεια απέναντι στους φόβους του, χωρίς να διστάζει να παραδεχτεί τα πάθη του: τον ιππόδρομο, το αλκοόλ, τη συγγραφή. Σε όλες του τις καταγεγραμμένες σκέψεις δε διστάζει να εκμυστηρευτεί το βαθύτερό του φόβο, τον θάνατο, νιώθοντας ότι δεν του απομένουν πολλά ακόμη χρόνια ζωής, πολλές ακόμη σελίδες να γράψει. Προσπαθεί να γελάσει μαζί του, να τον αποδεκτή, άραγε να τα καταφέρνει; «Όσο πιο γέρος είναι ένας συγγραφέας τόσο πιο καλά πρέπει να γράφει, έχει δει πολλά, έχει αντέξει πολλά, έχει χάσει πολλά, βρίσκεται πιο κοντά στο θάνατο. Ο τελευταίος είναι το σπουδαιότερο προσόν.». Και πράγματι η ηλικία και η εμπειρία του δίνει τη δυνατότητα να χειρίζεται δεξιοτεχνικά τις λέξεις, των κάνουν πιο σοφό. Με γραφή άμεση, σχεδόν όπως στον προφορικό λόγο, ο Μπουκόβσκι αποφεύγει τη χρήση βαρύγδουπων λέξεων και λογοτεχνικών περιγραφών, με λέξεις απλές μα θερμές αφηγείται τις μέρες του, τις σκέψεις του. Τις σκέψεις του ως συγγραφέα, τις ώρες που περνά μπροστά από τον υπολογιστή, γραφομηχανή παλιότερα, για να μπορέσει να γράψει, τα βιβλία και οι λέξεις των συγγραφέων που τον έχουν σημαδέψει, για τους συγγραφείς και τους ποιητές της εποχής του, για τους αναγνώστες του. Διατρέχοντας τις σκέψεις του, τις σελίδες του, συναντώ παντού εκφράσεις που φανερώνουν πόσο αγαπά τη δουλειά του, τη συγγραφή: «Ορισμένοι άνθρωποι έχουν γράψει ότι η δική τους γραφή τους βοήθησε να συνεχίσουν. Έχει βοηθήσει και εμένα τον ίδιο.»,
«Και κάθε φορά που καταφέρνω να γράψω ένα καλό ποίημα, αυτό είναι ένα άλλο στήριγμα που με βοηθά να συνεχίσω.».
Η συγγραφή είναι η αγαπημένη του ασχολία όλα τα άλλα βοηθητικά για να του βγουν οι λέξεις ευκολότερα: «Γίνεσαι συγγραφέας κάνοντας αυτό που λέει το ένστικτό σου το οποίο συντηρεί εσένα και τις λέξεις, που σε προφυλάσσει από το θάνατο μέσα στη ζωή. Αυτό είναι διαφορετικό στον καθένα. Και μπορεί στον καθένα να αλλάξει. Για εμένα αυτό κάποτε σήμαινε να πίνω ασταμάτητα, να πίνω σε βαθμό που να τρελαίνομαι. Αυτό ακόνισε τις λέξεις μου, τις φανέρωσε. Και χρειαζόμουν τον κίνδυνο. Χρειαζόταν να βάζω τον εαυτό μου σε επικίνδυνες καταστάσεις. Με άντρες. Με γυναίκες. Με αυτοκίνητα. Με τζόγο. Με πείνα. Με τα πάντα. Συντηρούσα τη γραφή.».
Και κλείνω κάπου εδώ γιατί θα χρειαστεί να επαναλάβω όλο το βιβλίο αν θέλω να αναφέρω τα σημεία που απόλαυσα περισσότερο.
Ένα βιβλίο ακόμη για τη συγγραφή, που το περιεχόμενό του το μαρτυρούν μόνο οι σελίδες του.

Μαζί με το βιβλίο τοποθετούνται στο ράφι και οι αναμνήσεις, οι κουβέντες που έγιναν με αφορμή αυτές τις σελίδες.


12 σχόλια:

Κατερίνα Μαλακατέ είπε...

Τα βιβλία από συγγραφείς για τη συγγραφή μού κινούσαν την περιέργεια από μικρή. Αυτό δεν το έχω διαβάσει, αλλά είναι τόσα πολλά, με καλύτερο νομίζω τις επιστολές του Λιόσα. Μη σου πω για τις εισαγωγές του Ασίμωφ σε κάθε βιβλίο....

Άστρια είπε...

"Χρειαζόταν να βάζω τον εαυτό μου σε επικίνδυνες καταστάσεις. Με άντρες. Με γυναίκες. Με αυτοκίνητα. Με τζόγο. Με πείνα. Με τα πάντα. Συντηρούσα τη γραφή.».

Το έχω διαβάσει και για άλλους συγγραφείς αυτό, να προκαλούν ερεθίσματα από ακραίες καταστάσεις και βιώνοντάς τα να εμπνέονται.

Όπως πάντα, μία ποιοτική ανάρτηση!
φιλάκια πολλά:))

υγ. Θα είναι πολύ όμορφα τώρα στην Κέρκυρα ε;

librarian είπε...

Καλησπέρα Κατερίνα.
Έχουν πραγματικά ενδιαφέρον τα βιβλία εκείνα που οι συγγραφείς γράφουν για τη συγγραφή. Είναι σα διαφορετικές βιογραφίες.

Αγαπημένο το βιβλίο του Λιόσα και θα βρεις την ανάρτηση της Elli γι' αυτό εδώ: http://tobaccorri.blogspot.com/2008/04/27.html.

Για τις εισαγωγές του Ασίμωφ θα πρέπει να το δω.

Σε ευχαριστώ.
:)

librarian είπε...

Γεία σου Άστρια!
Γράφεις παράλληλα με εμένα, τι σύμπτωση!
Πράγματι το έχουν πει κι άλλοι, βιώνοντας εμπνέεσαι, νομίζω ότι το αναφέρει και η Χάισμιθ.
Πάλι ανάρτηση της Elli μου έρχεται στο μυαλό.

Όμορφη όλες τις εποχές αλλά το βιντεάκι που τράβηξες το ζήλεψα κι ας είμαι εδώ.

Σε φιλώ!

Ανώνυμος είπε...

ο Μπουκόφσκι,στο όριο , στο ζην επικινδύνως, όλα στο πολύ.

έχω μεθύσει επανειλημμένα με τις "λέξεις" του.

κορίτσια, καλό βράδυ..

librarian είπε...

Γεια σου nyxterino,
όμορφο να μεθάς με λέξεις!

Caesar είπε...

Ο Τσαρλς Μπουκόβσκι, πιστεύω ότι ήταν από τους πιο αυθεντικούς ανθρώπους σε όλα του. Στη ζωή του και στα γραπτά του. Τα κείμενά του είναι τόσο ζωντανά & αποδίδουν την πραγματικότητα σε όλο της το μεγαλείο !

"Αυτό που είναι τρομερό δεν είναι ο θάνατος μα οι ζωές που ζουν οι άνθρωποι ή δε ζουν μέχρι να πεθάνουν. Δεν τιμούν τις ζωές τους, τις έχουν για πέταμα...." [σελ. 19]

Ακόμη βρίσκω εξαιρετικό το κομμάτι στη σελ. 147
".. γιατί υπάρχουν τόσοι λίγοι ενδιαφέροντες άνθρωποι; Μέσα σε τόσα εκατομμύρια, γιατί δεν υπάρχουν αρκετοί;..."

maximus είπε...

Νομίζω ότι δεν είχα διαβάσει αυτές τις σκέψεις. Σε ευχαριστούμε πολύ librarian!!! Καλό σου απόγευμα

librarian είπε...

Caesar χαίρομαι που έχεις ένα αντίτυπο στη βιβλιοθήκη σου και επικοινωνείς καλύτερα. Θα συμφωνήσω ασυζητητί με το κομμάτι από τη σελ. 147 που αναφέρεις.

Maximus χαίρομαι που πήρες κάτι καινούριο.

Σας ευχαριστώ!

Elli είπε...

Η έντονη προσωπικότητα του Μπουκόφσκι με την ειλικρίνεια που πλέει στην ωμότητα, αναγνωρίζεται μεν, καταφέρνει να μας πείσει και να μας παρασύρει όμως;
Άλλο ένα βιβλίο για βιβλία που ξαστόχησα... σκοπεύω να επανορθώσω εννοείται (κάποτε).

Δενελάβας Τάσος είπε...

Ο Μπουκόφσκι έφερε από την αφάνεια στην επιφάνεια την άλλη πλευρά της Αμερικάνικης κοινωνίας .
Μέσα από τα ωμά ποιήματα του ανέδειξε την σκοτεινή πλευρά ,
τους ‘άλλους’ , τους αφανείς ήρωες μιας κοινωνίας που κάνει πως δεν υπάρχει , μιας κρυμμένης κοινωνίας που ζήσει ανήλια .
Πέρα λοιπόν από την ποίηση του η οποία είναι εξαιρετική όμως πιο πολύ είναι μια ποίηση
με το δάχτυλο στην σκανδάλη έτοιμη να πέσει στην μάχη δίχως να φοβάται για το αν θα ζήσει ή άν θα πεθάνει .
Άλλωστε τι άλλο έχει να χάσει ;

Καλό βράδυ .

librarian είπε...

Καλησπέρα Τάσο και χαίρομαι που διαβάζω το σχόλιό σου και ας έχει περάσει καιρός.
Δεν έχω διαβάσει ποιήματά του αλλά δεν έχω λόγο να μη συμφωνήσω σε όλα αυτά που λες!