Παρασκευή 23 Ιανουαρίου 2009

Η κλέφτρα των βιβλίων

Πρέπει να είναι ευτυχισμένοι όσοι μπορούν να διαβάζουν υποχρεωτικά και παράλληλα να διαβάζουν και Λογοτεχνία. Επέλεξα από τη στοίβα με τα αδιάβαστα ένα τελευταίο, πριν σταματήσω για το επόμενο διάστημα, βιβλίο με θέμα για άλλη μια φορά τα βιβλία. Να προσθέσω κι εγώ ένα ακόμα τίτλο στη λίστα με το αγαπημένο θέμα, μια λίστα που δείχνει να μην τελειώνει, ευτυχώς γιατί μου (ελπίζω μας) δίνει ευχαρίστηση.

Αν πω ότι είναι ό,τι καλύτερο έχω διαβάσει τον τελευταίο καιρό αισθάνομαι ότι θα το αδικήσω. Αντί γι' αυτό θα πω ότι το βιβλίο αυτό συγκεντρώνει όλα όσα μου αρέσει να διαβάζω.
Ο συγγραφέας Markus Zusak στα 30 του έγραψε την Κλέφτρα των βιβλίων, ένα βιβλίο που πριν λίγο καιρό μεταφράστηκε στα ελληνικά και εκδόθηκε από τις εκδόσεις Ψυχογιός.
Με καλή και ευρηματική αφήγηση, ο αφηγητής είναι εκείνος που του έχει ανατεθεί ο ρόλος να "μεταφέρει στα χέρια του τις ψυχές στον ταινιόδρομο της αιωνιότητας", ένας ρόλος δύσκολος και σε ορισμένες περιπτώσεις αρκετά κουραστικός, ο συγγραφές μας περιγράφει σκηνές από τον β' παγκόσμιο πόλεμο. Μέσα στη φρίκη και τη σκληρότητα του πολέμου θα βρει την ευκαιρία να μας μιλήσει για τη δύναμη της φιλίας και της ψυχής αλλά κυρίως για τη δύναμη, την απίστευτη αυτή δύναμη, των λέξεων και των βιβλίων. Η Λίζελ γεννιέται για να ζήσει όλες τις επιπτώσεις του πολέμου αλλά και για να μάθει να διαβάζει, να γράφει και να αγαπάει.
Από τις πρώτες σελίδες του βιβλίου θα γνωρίσει τον χωρισμό από την οικογένεια της, θα έρθει αντιμέτωπη με τον θάνατο, αλλά θα κρατήσει στα χέρια της το πρώτο της βιβλίο, χωρίς ακόμα να ξέρει να το διαβάζει. Ο θετός της πατέρας θα αναλάβει να τη μάθει ανάγνωση. Κάθε που οι φόβοι της όλοι θα έρχονται να τις ταράζουν τα όνειρα αυτός θα είναι εκεί να της μαθαίνει καινούριες λέξεις για παρηγοριά, για αγκαλιά μες στο σκοτάδι.
Ένα βιβλίο δεν είναι αρκετό και σύντομα θα βρεθεί σε μια ιδιωτική βιβλιοθήκη και θα νιώσει τη μαγεία: "Διέτρεξε με την ανάστροφη του χεριού της το πρώτο ράφι σε όλο του το μήκος, ακούγοντας το σύρσιμο των νυχιών της να γλιστράει στη ράχη κάθε βιβλίου σαν μουσικό όργανο".
Οι λέξεις θα της κρατάν καλή συντροφιά ακόμα κι όταν οι άνθρωποι θα βομβαρδίζουν ανθρώπους και ο φόβος θα είναι παντού. Στο καταφύγιο που επέλεξαν, θα διαβάζει στους άλλους για παρηγοριά, όπως της έμαθαν: "Δεν τολμούσε να σηκώσει το κεφάλι της, αλλά μπορούσε να νιώσει τα φοβισμένα μάτια τους να κρέμονται από αυτήν καθώς ρουφούσε μέσα της τις λέξεις και τις φυσούσε πάλι έξω. Μια φωνή έπαιζε τις νότες. (...) είδε μόνο τη λειτουργία των λέξεων - να προσαράζουν στα χαρτί, να το χτυπούν ανελέητα για να περπατήσει εκείνη πάνω του".
Στον άρρωστο φίλο της θα χαρίζει λέξεις "λες και οι λέξεις από μόνες τους θα μπορέσουν να τον θρέψουν". Είναι αυτός που θα της χαρίσει αργότερα το πιο πολύτιμο δώρο: μια ιστορία γι' αυτήν με τίτλο "Εκείνη που έριχνε τις λέξεις"...
"Οι καλύτεροι ήταν εκείνοι που καταλάβαιναν την αληθινή δύναμη των λέξεων. Ήταν εκείνοι που μπορούσαν να σκαρφαλώσουν όσο πιο ψηλά γινόταν. Ανάμεσά τους κι ένα μικρό, κοκαλιάρικο κορίτσι. Ήταν πασίγνωστη στην περιοχή της, η καλύτερη απ' όλους εκείνους που έριχναν τις λέξεις, επειδή ήξερε πόσο αδύναμος είναι ένας άνθρωπος ΧΩΡΙΣ τις λέξεις."
Μία μαγική ιστορία μέσα στην ιστορία.

Τα βιβλία θα τη βοηθήσουν να ξεπεράσει τους φόβους της, θα μάθει να έχει τις λέξεις για παρηγοριά, θα κλέψει βιβλία για να διαβάζει και τελικά όταν όλοι θα πεθάνουν εκείνη θα σωθεί γιατί οι λέξεις την είχαν φέρει στη ζωή και οι λέξεις θα την κρατήσουν.

Για εκείνους που αγαπούν τα παιδικά βιβλία όσο εμείς αναφέρω ότι από 23-26 Ιανουρίου θα πραγματοποιηθεί η 2η Έκθεση Παιδικού και Εφηβικού Βιβλίου.

13 σχόλια:

κοπρόγατα είπε...

πρέπει όντως να ειναι "Μία μαγική ιστορία μέσα στην ιστορια" δεν το ήξερα όμως μου κινησες το ενδιαφέρον και θα το ψάξω. ΄Οσο για την εκθεση παιδικού βιβλίου μου φαινεται οτι δυστυχώς και φέτος θα το χάσω. Ειπα να προλαβω το παζάρι..για να δούμε..

librarian είπε...

Κοπρόγατα! Χαίρομαι που πέρασες γιατί σε σκεφτόμουν. Θα σου αρέσει αυτό το βιβλίο, είμαι σίγουρη!

Caesar είπε...

Από τα γραφόμενά σου ανιχνεύω πως πρέπει ν'αξίζει τον κόπο & τον χρόνο να το διαβάσει κανείς.
Μια απορία μου όμως είναι πώς ένας 30χρονος μπορεί να περιγράφει σκηνές από τον β' παγκόσμιο πόλεμο.

Είχα διαβάσει το "ΣΦΑΓΕΙΟ Νο 5" του Κερτ Βόνεγκατ για τον απάνθρωπο βομβαρδισμό της Δρέσδης αλλά ήταν κι ό ίδιος εκεί!
http://www.greekbooks.gr/BooksList.aspx?ListType=6&id=30486

Άστρια είπε...

Μου άρεσε πολύ ο τίτλος του βιβλίου και η περιγραφή σου librarian και μου προκάλεσε την επιθυμία να το διαβάσω.

Μία ανανεωτική βόλτα είναι το πέρασμα από εδώ, φυσάει όμορφο αεράκι:))

librarian είπε...

Caesar δεν είναι ιστορικό μυθιστόρημα και νομίζω ότι δεν είναι δύσκολο να περιγράψεις τη φρίκη του πολέμου ακόμα και αν δεν τον έχεις ζήσει. Περισσότερο όμως ο συγγραφέας θέλει να δείξει τη δύναμη των λέξεων που επιβιώνει ακόμα και στις πιο δύσκολες καταστάσεις όπως ο πόλεμος.
Το Σφαγείο Νο 5 είναι εξαιρετικό και χαίρομαι που το αναφέρεις.

Άστρια η περιγραφή μου είναι ασήμαντη σε σύγκριση με τα συναισθήματα που μου προκάλεσε το βιβλίο αλλά μου κάνει καλό που ακούω ότι σου άρεσε.
Να φυσάει γλυκό αεράκι σε κάθε σου βόλτα.

Ανώνυμος είπε...

Πρέπει να είναι καλό βιβλίο, το έχω και εγώ στη λίστα με τα αδιάβαστα και ελπίζω να το πιάσω σύντομα. Θα είσαστε και εσείς στην έκθεση παιδικού και εφηβικού βιβλίου;

librarian είπε...

Καλησπέρα akamas.
Θα ήθελα πολύ να επισκεφθώ σήμερα την έκθεση αλλά δυστυχώς δεν έγινε.
Τις επόμενες μέρες δεν θα μπορέσω.
Ελπίζω του χρόνου να σταθώ πιο τυχερή γιατί πέρσι μου είχε αφήσει θυμάμαι ευχάριστες εντυπώσεις.
Εσύ από ό,τι καταλαβαίνω θα είσαι και μάλλον όχι ως επισκέπτης. Να περάσεις καλά, είμαι σίγουρη ότι θα είσαι σε μια ευχάριστη ατμόσφαιρα.
Καλό βράδυ.

Caesar είπε...

@librarian,
Έχω την υποψία πως αν δεν βιώσεις τη φρίκη σε οποιαδήποτε μορφή της είναι δύσκολο & να την περιγράψεις ή να την αποδώσεις ακόμη.

Elli είπε...

Ναι, πείστηκα θα το ξεκινήσω, μόλις κατέβει λίγο η στοίβα με τα μεσιασμένα βιβλία.
Στην έκθεση παιδικού και εφηβικού βιβλίου έλεγα να περάσω την Κυριακή γιατί μέσα στην εβδομάδα είναι λίγο δύσκολο. Αν και χωρίς Librarian δεν θα είναι το ίδιο.
Από το παζάρι στην Κλαυθμώνος περάσαμε που ήταν λίγο διαφορετικό, να λείπει ο μεσαίος πάγκος και όλο και κάτι πήραμε μέσα σε σακούλα με τα αγριευτικά "εκποίηση βιβλίου, οργάνωση ΕΣΕΒΕ".
Από πολλά εξαρτάται να μπαίνει ο συγγραφέας σε φρίκες και φόβους. Οι συγγραφείς αστυνομικών δεν έχουν σκοτώσει (ελπίζω) και των ιστορικών μυθιστορημάτων δεν ήταν εκεί, και όμως απόδίδουν το κλίμα.

βαγγελης ιντζιδης είπε...

σε αυτό το δίπολο
αυτοί που ρίχνουν λέξεις και θράβουν και οι άλλοι που ρίχνουν βόμβες και σκοτώνουν κινείται ένα αφήγημα για την ανάγνωση και τις περιπέτειές της στον εσωτερικό κόσμο των ανθρώπων αλλά και τον έξω κόσμο τους
Βαγγέλης Ι.

librarian είπε...

Caeser, αν και η Elli με κάλυψε, πίστευω ότι τα συναισθήματα είναι συναισθήματα και ο καθένας τα βιώνει διαφορετικά και με τον τρόπο του.

Βαγγέλη Ιντζίδη συμφωνώ απόλυτα.

Ευχαριστώ για την κουβέντα και όσοι το διαβάσουν ελπίζω να το νιώσουν και θα χαρώ πολύ να διαβάσω εντυπώσεις άλλων.

maximus είπε...

Διαβάζω και ξαναδιαβάζω την όμορφη περιγραφή αυτής της ιστορίας από την πρώτη ημέρα που αναρτήθηκε.

Νομίζω ότι αν μου περιέγραφαν με τέτοιο τρόπο ένα βιβλίο την ημέρα, θα διαβάζα πολύ περισσότερα.

Έχει σημασία πως προσεγγίζεις ένα βιβλίο και τι συναισθήματα γεννιούνται μέσα σου. Σίγουρα δεν αρκεί μόνο η θέα του σε μια βιτρίνα βιβλιοπωλείου. Θα ήθελα πολύ να διαβάσω το συγκεκριμένο. Για να δούμε πότε θα τελειώσω αυτά που ήδη διαβάζω...

librarian είπε...

Maximus διαβάζω και ξαναδιαβάζω τα όμορφα λόγια σου και ας έχει περάσει καιρός. Σου εύχομαι πάντα να ακους λόγια που θα σε κάνουν να νιώθεις πόσο αξίζει να διαβάζεις το κάθε βιβλίο.