Παρασκευή 19 Δεκεμβρίου 2008

Μαρία Μήτσορα

-->
Ας μιλήσουμε λίγο για Λογοτεχνία, έτσι για να ξεχαστούμε…
Δεν είμαι κριτικός Λογοτεχνίας, ίσως να μην μπορώ καν να ξεχωρίσω την καλή από την κακή λογοτεχνία, ωστόσο θεωρώ έναν συγγραφέα καλό όταν διαβάζοντάς τον μου έρχεται στο νου μια σκέψη: "Αν μπορούσα να γράφω, θα ήθελα να γράφω κάπως έτσι". Αυτή η σκέψη ήταν συνεχώς παρούσα όταν διάβαζα τις λέξεις της Μήτσορα.
Έχω διαβάσει αρκετά λογοτεχνικά βιβλία δείχνοντας ιδιαίτερη προτίμηση στην ξένη λογοτεχνία, κάτι στην εγχώρια δε με τραβάει, πουθενά όμως δεν έχω συναντήσει το ολόδικό της ύφος. Η γραφή της είναι κάτι σαν ένα παιχνίδι με λέξεις. Τις τοποθετεί χωρίς λογική σειρά αφήνοντας τον αναγνώστη να ερμηνεύσει τις σκέψης της όπως εκείνος θέλει. Να πλάσει εικόνες, να τις ξαναδιαβάσει και να πλάσει άλλες. Λέξεις, πολλές λέξεις, σε διαφορετική σειρά από αυτή που έχω συνηθίσει, ξέρει να τις χειρίζεται σαν να τις έχει δημιουργήσει η ίδια κι εξάλλου δηλώνει ότι θα ήθελε να τη λένε Λέξη, δικαίως.
Με το που εκδόθηκε το "Με λένε Λέξη", το Φεβρουάριο του 2008, ήθελα να το διαβάσω χωρίς να ξέρω τίποτα για τη γραφή της. Κάτι ο τίτλος, κάτι η σειρά "Η κουζίνα του συγγραφέα" από τις εκδόσεις Πατάκη, με έπειθαν. Πάντα με τραβούν οι βιογραφίες, μοιάζουν πιο αληθινές. Πρώτα όμως ήθελα να διαβάσω ένα παλαιότερό της βιβλίο για να τη μάθω. Το "Άννα, να ένα άλλο" κέρδισε κι ήταν το πρώτο βιβλίο της που διάβασα, απνευστί μέσα σε δύο βράδια. Διηγήματα τόσο διαφορετικά το ένα από το άλλο, αλλά σε όλα το ίδιο ακριβώς παιχνίδι. Τυχαία ήταν και το πρώτο βιβλίο της, που για πρώτη φορά είχε εκδοθεί το 1978. Στη συνέχεια, χωρίς καμία αμφιβολία αγόρασα την αυτοβιογραφία της, το μόνο που έμαθα γι' αυτήν ήταν η επιβεβαίωση για το πόσο πολύ μ' αρέσει η γραφή της. Το αντίτυπο μου είναι ενοχλητικά υπογραμμισμένο, σε όλες τις σελίδες, τόσο που είμαι σίγουρη ότι κανείς δεν μπορεί να το διαβάσει. Μα όλες οι προτάσεις θα ήθελα να ήταν δικές μου, υπογραμμίζοντας είναι σαν να τις κάνω με κάποιο τρόπο...
Το επόμενο ήταν το "Καλός καιρός/ μετακίνηση" εκεί οι ζαριές, αντί για κεφάλαια, ξετύλιγαν μια ιστορία με αρκετό συναίσθημα που με άφηνε λίγο αδιάφορη. Το παιχνίδι όμως συνεχίζεται στις σελίδες κι αυτού του βιβλίου της. Υπογραμμίσεις κι εδώ σε προτάσεις όπως "φυσάει χώμα με αρμυρό νερό από μια μακρινή θάλασσα, που γίνεται κοντινή, τώρα έφτασε και αφρίζει κάτω απ' τα παράθυρα του νου".
Αυτά είναι τα βιβλία της που κυκλοφορούν, όλα από τις εκδόσεις Πατάκη. Υπάρχουν όμως και τρία που δεν υπάρχουν πια, ευελπιστώ σε κάποια επανέκδοση. Υπάρχουν, αλλά με δυσκολία τα βρίσκει κανείς.
Όπως βρήκα το "Ήλιος δύω" των εκδόσεων Οδυσσέας. Κι εκεί υπογραμμίσεις:
"Κι εγώ που έχω κάνει το λάθος να ζω για να ξεχνιέμαι δεν μπορώ να ξεχάσω την ιστορία ενός στόχου που τρέχει να βρει το βέλος του, με βιασύνη να στάξει αίμα".
Γράφοντας αυτές τις γραμμές με χαρά ανακαλύπτω ότι για τη Μήτσορα έχουν γράψει πολλοί και σίγουρα θα συνεχίσουν να γράφουν. Κάποια από αυτά σίγουρα θα έχουν φτάσει και στην ίδια. Σαν για επιβεβαίωση του τίτλου που επέλεξε να δώσει στο τελευταίο της βιβλίο.
Δεν είμαι κριτικός Λογοτεχνίας, ίσως να μην μπορώ καν να ξεχωρίσω την καλή από την κακή λογοτεχνία, αλλά αν μπορούσα να γράφω θα ήθελα να παίζω με τις λέξεις, όπως εκείνη.

17 σχόλια:

Alexandros είπε...

Τελικά, από Ελληνική λογοτεχνία ξέρω ελάχιστα. Την Μήτσορα πρώτη φορά την ακούω. Δεν νομίζω όμως να μου αρέσει πολύ. Από αυτά που γράφεις, μου φαίνεται περισσότερο "λογοτεχνική" από όσο μπορώ να αντέξω. Αλλά αν δεν διαβάσω κάποιο βιβλίο της δεν μπορώ να είμαι σίγουρος. Τα λέμε librarian! Καλό Σ/Κ.

librarian είπε...

Γεια σου Αλέξανδρε.
Ούτε εγώ ξέρω πολλά από Ελληνική Λογοτεχνία και η Μήτσορα, λόγω των χαμηλών της τόνων, δεν είναι τόσο γνωστή. Γι' αυτό μου έκανε εντύπωση ότι έχουν γραφτεί τόσα γι' αυτήν στο ίντερνετ.
Το ύφος της είναι αρκετά περίεργο και σίγουρα δύσκολο, θέλει καθαρό μυαλό για να το παρακολουθήσεις.
Επειδή όμως είναι τόσο περίεργο και διαφορετικό, μου άρεσε.
Άμα βρεθείς μπροστά από κάποιο βιβλίο της διάβασε τυχαία μια σελίδα και θα καταλάβεις.
Καλό Σ/Κ και σε εσένα.

Caesar είπε...

Mερικές φορές οι καλύτερες αναφορές γίνονται από μή κριτικούς. Είναι πιο αυθεντικές θα έλεγα. Ο κριτικός είναι σχεδόν υποχρεωμένος να γράψει για όλα. Να εντοπίσει και τα θετικά και τα αρνητικά.
Εδώ όμως λέμε & γράφουμε για ότι πραγματικά μας άρεσε, μας άγγιξε ή μας πρόσφερε κάτι ιδιαίτερο & ξεχωριστό.
Ανάγνωση χωρίς υπογραμμίσεις δεν γίνεται όπως & οι παραπομπές σου είναι κατατοπιστικές !

librarian είπε...

Αυτό ακριβώς πιστεύω κι εγώ Ceasar. Εξάλλου οι συγγραφείς γράφουν για κάποιον υποτιθέμενο αναγνώστη όχι για κάποιον κριτικό.
Προσωπικά προσπαθώ να με επηρέαζουν ελάχιστα έως καθόλου.

Ξέρω πολλούς που δεν τους αρέσει να υπογραμμίζουν τα βιβλία τους. Τα σημαδεύουν λένε και δε θέλουν. Δεν το καταλαβαίνω.

Ευχαριστώ για τις παραπομπές, ελπίζω να δημιουργούν μια πιο ολοκληρωμένη άποψη για τη γραφή της.

Καλό Σαββατόβραδο.

Roadartist είπε...

Πολύ ωραίο ποστ...
Ενδιαφέρουσα η πρόταση σου..
Δεν την γνώριζα και υπόσχομαι να ψάξω να βρω τα βιβλία που αναφέρεις! Δεν με απασχόλησε ποτέ η άποψη των κριτικών.. Τελικά το ίντερνετ είναι αρκετά εποικοδομητικό!! Να μας γράφεις συχνα παρόμοια ποστ.. :) Καλό βράδυ!

librarian είπε...

Καλησπέρα Roadartist!
Χαίρομαι που σου άρεσε η ανάρτηση γιατί είχα μια επιφύλαξη ότι δεν θα άρεσε. Σε ευχαριστώ :) :) :)
Εύχομαι να σου αρέσουν τα βιβλία της. Νομίζω ότι το τελευταίο της (Με λένε Λέξη) είναι και το πιο δυνατό.
Το ίντερνετ, ευτυχώς, δίνει το βήμα και στον αναγνώστη. Πάντα άκουγα με μεγαλύτερη προσοχή την γνώμη των φίλων μου για κάποιο βιβλίο.
Καλό σου βράδυ!

Elli είπε...

Η Μήτσορα μου φαίνεται μια συγγραφέας που κρύβεται και ανοίγεται μέσα από τα κείμενά της. Δεν κάνει την ανάγνωση εύκολη αλλά προκαλεί. Η παρουσίαση αυτή της πάει.

Στις υπογραμμίσεις λέμε ναι γιατί λέμε ναι στην επικοινωνία, με όλα τα μέσα, σε όλα τα μέσα.

Η κριτική είναι υπόθεση πονεμένη και συχνά πληρωμένη. Είναι δυνατόν να μιλάει ένας εξ ονόματος ΟΛΩΝ, καλύτερα είναι να εκφράζεται ο καθένας, και πιο ενδιαφέρον και πιο ζωντανό και μπορούν να ακουστούν ποικίλα.

Από την άλλη εμένα το μυαλό μου δεν μπορεί να φύγει από όλα αυτά που γίνονται. Δεν προσπερνάω και με παιδεύει...

Ανώνυμος είπε...

μα είναι δυνατό να καπνίζει και να μη γράφει τόσο καλά;

παφ!

librarian είπε...

Δεν ξέρω κατά πόσο είναι επικοινωνία οι υπογραμμίσεις Elli. Για εμένα είναι μάλλον ότι το κάνω δικό μου.
Η κριτική είναι πληρωμένη όπως όλα είναι πληρωμένα αλλά φαντάζομαι πως κάτι είναι και αληθινό.

Ηλιογράφε με έκανες και γέλασα!
Φυσικά το τσιγάρο είναι απαραίτητο στην εικόνα του συγγραφέα.
Καλημέρα!

petra είπε...

Όλα είναι πληρωμένα...
Κ εμένα μου αρέσουν πολύ οι συγγραφείς που μου θυμίζουν ας πούμε ποίηση! Θα ψάξω να βρω βιβλία της μια και δεν ήξερα την Μήτσορα!
Ευχαριστούμε για την ανάρτηση.

librarian είπε...

Αυτό ακριβώς petra, η γραφή της Μήτσορα μου δημιουργεί ό,τι και η ποίηση.
Την καλημέρα μου!

genna είπε...

Είναι όμορφο να διαβάζεις,
να υπογραμίζεις...

δεν την έχω διαβάσει...

σου αφήνω ευχούλες, να είναι όλα, όσο μπορούν, καλά, υγεία και δημιουργία!

Χρόνια πολλά καλό μου!!!!!!

librarian είπε...

Είναι όμορφο να διαβάζεις genna αλλά είναι ομορφότερο να συντροφεύουν όμορφες μελωδίες τον ύπνο σου και να ταξιδεύουν τα όνειρα σου.
Οι νότες που έχεις επιλέξει μου κρατάνε πολλά βράδια συντροφιά, να ξέρεις.
Χρόνια δημιουργικά!

fish eye είπε...

Εύχομαι σε όλους σας χρόνια πολλά και καλά. Χαρούμενα Χριστούγεννα κοντά στα αγαπημένα σας πρόσωπα. Με πολλές μυρουδιές και γεύσεις. Κυρίως από Ζωή!

librarian είπε...

Τα χρόνια πολλά και σε εσένα Φεγγαροαγκαλιές.
Χρόνια καλά με πολλές ιστορίες για να μας αφηγείσαι...

Να κάνω κι εγώ μια παραγγελία πριν φύγουν τα Χριστούγεννα;

Φιλί γλυκοοοό
:)

Roadartist είπε...

Χρόνια πολλά κ από εδώ..Ότι καλύτερο..υγεία και αγάπη!

librarian είπε...

Μόνο εσύ κυκλοφορείς εδώ απόψε!
Ευχαριστώ για τις ευχές!
Χρόνια πολλά αλλά μόνο καλά!
:)